Άνοιξε ξανά, εσύ που έχεις τόσο πληγωθεί,
εμπιστεύσου, διακινδύνευσε να πληγωθείς ξανά.
Η αλήθεια είναι οδυνηρή αλλά όταν
δεν σε σκοτώνει, σε γιατρεύει.
Τα πολλά πικρά τραύματα που κρατά κρυφά ακόμη
βαθιά μέσα στην ψυχή της κάτω από τόσες στρώσεις
από εσφαλμένη ντροπή, ψεύτικες φήμες, κρυφές
προδοσίες, κακοποιούν το σώμα και το πνεύμα
την αύρα το νερό της τους γλάρους τους πολίτες της
τα βράχια τα δέντρα τον άνεμο και την ψυχή της.
Μόνον ο προδομένος το βλέπει. Μόνον ο δυστυχής
το νιώθει. Μόνον ο εγκαταλελειμένος το εννοεί.
Αυτή την πίκρα στο χαμόγελο, αυτή τη θλίψη
στα μάτια της. Τα έχεις περάσει κι εσύ, έτσι; Ξέρω
τα έχεις περάσει. Το νιώθω στα κενά ανάμεσα
στα κόκαλά σου. Αναγνωρίζεις την απελπισιά της
μες στη δική σου. Δοκίμασε να τρέξεις, δεν μπορείς,
δοκίμασε να κρυφτείς, δεν μπορείς. Δεν μπορείς
να τρέξεις, δεν μπορείς να κρυφτείς
από ένα πνεύμα συντετριμμένο.
Δεν της άξιζε. Έσφιξε τις γροθιές της, ορκίστηκε
να μην είναι τόσο ευάλωτη, τόσο αθώα
τόσο ανοιχτή, τόσο άνευ όρων, ορκίστηκε
να μη γίνει ποτέ ξανά θύμα του έρωτα.
Η Αμερική υποφέρει.
Η Αμερική θρηνεί μια ραγισμένη καρδιά.
Ποιος τη ράγισε, τόσες φορές, τόσο σκληρά;
Πώς γιατρεύεις μια χώρα; Πώς γιατρεύεις
μια χώρα με μια ραγισμένη καρδιά;
