Poética – Ποιητική
Η αλήθεια θέλει κότσια. Ο στίχος μου,
Μπορεί όμοιος με άχυρο, αβρός
Σε πολυτελείς αίθουσες με ποικίλα αρώματα και φώτα πλούσια,
να βαδίσει, ριγώντας από έρωτα στην ακολουθία
Μιας σπουδαίας πριγκήπισας ή να μοιράσει στις κυρίες
Στίλβοντα χιόνια. Από σπαθί
Ξέρει ο στίχος μου και από αμπέχονο βιολετί
Και κόκκινο μαντήλι και κιλότα εφαρμοστή.
Ξέρει από χλιαρά κρασιά και αγάπες
Ο στίχος μου ο βουνίσιος, όμως τη σιωπή
Του αληθινού έρωτα και το αδιάβατο
πυκνό δάσος το γόνιμο προτιμά.
Σ’ άλλον αρέσει το καναρίνι, σ’ άλλον ο αετός!
