Φθινόπωρο

Ας έρθεις  επιτέλους, στάλες δροσιάς

να ρίξεις στην  καμένη χαίτη μας.

Ήσυχο φέρε μας, Φθινόπωρο, το φως

Χάδι στη θλίψη της ματαίωσης

Και σιγανές τις πρώτες σου βροχές

Παρήγορη καταλλαγή στα πάθη

Στις αιχμηρές μας μέρες στις ακρότητες

Τους άγριους κεραυνούς συγκράτησε

Στα σιντεφένια σύννεφα

Να βρούνε καταφύγιο τα πουλιά

Σε ήχους πλάγιους να μελωδούν

Στον ουρανό πριν ακουστεί η τουφεκιά

Τα  πορφυρά, τα χρυσαφιά και τα ιώδη

Στις  μυστικές σου κρύπτες φύλαξε

Τα πύρινα και τα φλογάτα κράτησέ μας

Όμορφο ξεπροβόδισμα ονείρων

Στις  μουντές μέρες που θα έρθουν

Κι εγώ ξυπόλητη στο δάσος σου θα μπω

Στη νέα χλόη και στο χώμα να βαδίσω

Τον Κυνηγό, τον Ξυλοκόπο  δε θα φοβηθώ

Λίγο ακόμα τους καρπούς σου θα γευτώ

Τους μυστικούς χυμούς θα μεταλάβω

Σαν παλαιός Άγγελος έλα Φθινόπωρο

κρατώντας στις υγρές σου φλέβες

και το τέλος-