Σε πτήσεις άλλες

Πώς φεύγουν έτσι οι άνθρωποι, πώς χάνονται

Σαν τα μοναχικά πουλιά που ενώ ψηλά πετούν

Και χαίρεσαι το πέταγμά τους

Πορείες κυκλικές μέσα  στο φως

Κλείνουν  τα φτερά τους αίφνης

Κι  απρόσμενα πέφτουν  στο χώμα

Χτυπημένα θαρρείς από βέλος αόρατο

Και μένει ύστερα  στον ουρανό

Ένα κενό  μια θλίψη  ένα άδειο.

Πού πήγαν οι άνθρωποι αναρωτιέσαι

Με τα θαυμάσια μάτια με τα ζεστά τους λόγια

Με τις χορευτικές χειρονομίες τους

Πού πήγαν; Δεν είναι πια εδώ δεν είναι πουθενά

Ατέλειωτες μένουν  οι λέξεις

Τα ερωτηματικά βουβά

Ο τόπος άδειος

Μα λέω πως αντίστροφη θα είναι  τώρα

Η πορεία τους στο αχανές το πέρα

Πως ξαφνικά ανοίξανε τα μυστικά φτερά τους

Πριν να τους βρει το βέλος του θανάτου

Κι υψώθηκαν  στον ουρανό μονάχοι

Σε πτήσεις άλλες νόστου στο διηνεκές

Μέσα στο μαύρο φως αρτιωμένοι.