Αγαπητέ μου αναγνώστη,

Θέλω να ξέρεις πως για σένα

σκόνη στο σπίτι θα αιωρείται

πιάτα θα μένουν στοίβες άπλυτα

φτάνει

στο λεωφορείο

μία σελίδα απ΄ το βιβλίο να γυρίσεις

σε μια βαλίτσα να το χώσεις

ανάμεσα στα εσώρουχα κι ένα ζευγάρι κάλτσες

Θα ανατριχιάσω

λάδι σαν πέσει πάνω του

στο μεσημεριανό τραπέζι ή

το εξώφυλλό του τσαλακώσεις

βράδυ ιδρωμένος στο κρεβάτι

επιθυμίες ξεντύνοντας

αργά.

Για σένα το κάνω

για σένα ναι

και για σένα, αναγνώστη

και για μένα, ναι,

για μένα.

Για μένα γράφω.

Πότε έρχεται η άνοιξη

Πρώτη ξετσούμισε η μυγδαλιά

με προσδοκίες μεγάλες

έθρεψε όνειρα

μαβιές ανάσες

πουλιά μες τα κλαδιά

νύχτες χρωματιστές και τότε νόμισα

πως ήρθε η άνοιξη κι ύστερα

είδα το μπράτσο σου γυμνό

βορά στον ήλιο

κι έτσι κατάλαβα

πως όσο χρώμα

κι αν διαθέσει η άνοιξη

όσα πουλιά

κι αν φέρει

όσες κουβέντες

κι αν σκαρφαλώσουν στο λαιμό σου

δεν μπορείς να με πείσεις·

η άνοιξη έρχεται τ΄ απομεσήμερο

με το γυμνό σου μπράτσο