Σαββατόβραδα Δαλιανίδη θυμάμαι

να βλέπω

ώρες στην τηλεόραση μπροστά

με φως ασπρόμαυρο

στο δάκρυ να πνίγω

έγνοιες εφηβικές

στα δάχτυλα του ενός χεριού

μετρώντας τες

με γέλιο να απαγγέλω

ποιήματα του ποιητή Φανφάρα και

μπουκωμένη με πίτσα μ΄ απ΄ όλα

μπουκωμένη με μπαμπά και μαμά

τις υποσχέσεις όλες της ΥΕΝΕΔ

να πιστεύω.

Κι ο χρόνος τινάζει τα μαλλιά του

κάτι ψίχουλα τριγύρω σκορπά

μπροστά πηγαίνει

με χρώμα

με τόσα κανάλια μα

όλα τα βρίσκω λειψά και

κάθε τις λύπες που μετρώ

δυο χέρια βάζω και

δεν φτάνουν τα δάχτυλα.