Πάνε ακριβώς τριάντα χρόνια από τότε που υπέδειξα με έγγραφη ενημέρωσή μου στον τότε Υπουργού Τουρισμού Νίκο Σκουλά την ύπαρξη αυτού του θεάτρου κάτω από μία στάνη!!!

Είχε προηγηθεί ένα εκτενέστατο άρθρο μου αφιερωμένο στα αρχαία θέατρα στο έγκριτο περιοδικό «Αρχαιολογία».

Από τότε κάθε φορά που πάω να παρακολουθήσω μια παράσταση εκεί σκέφτομαι πως εκεί που κάθονται τώρα οι θεατές κούρνιαζαν τα ζωντανά για να περάσει η νύχτα και να σωθούν από τα διάφορα αγρίμια, θηρία και τους παντοειδείς εχθρούς που επιβουλεύονταν τη ζωή τους!!!

Σπανίως όμως βγαίνω χαρούμενος από τις φεστιβαλικές παραστάσεις και πολλές φορές μετανιώνω που είχα συμβάλλει στην αποκάλυψη αυτού του αρχιτεκτονικού θαύματος που ακόμη ανασκάπτεται.

Αυτή τη φορά όμως ένιωσα συγκινημένος, δικαιωμένος, ευχαριστημένος και με ήσυχη τη συνείδησή μου.

Υψηλών προδιαγραφών θέαμα, λεπταίσθητη αισθητική (εάν εξαιρέσεις τα άκαιρα χειροκροτήματα των αμύητων θεατών που εκδήλωναν τον ρωμαϊκής κοπής ενθουσιασμό τους και στην ελάχιστη παύση). Όμως ας δούμε θετικά αυτό το χαρμόσυνο ξέσπασμα, αφού σε αυτό τον χαριτωμένο χώρο κάτω από τα αστέρια (και τις εκτοξεύσεις των τζιτζικιών) έχουμε κατά καιρούς δει ανεκδιήγητα «σημεία και τέρατα» (κυριολεκτικά!!!).

Αυτή τη φορά μάς σεβάστηκαν, μεταφερθήκαμε στο άχρονο, εποικίσαμε το άχωρο, εκστρατεύσαμε προς το Αόρατο…

Για μία ώρα έστω. Καλή είναι κι αυτή. Τίποτα το εξαιρετικό δεν κρατάει πολύ σε αυτή τη διάσταση τού συμβατικού υλιστικού χωροχρόνου.

Το τελικό χειροκρότημα θερμό και αληθές.

Μήπως να τελειώσουμε – σε αυτόν τον μαγικό χώρο, τουλάχιστον – με τις αδόκιμες μεταγραφές αρχαίων μύθων και να ακούμε ΜΟΝΟ μουσική;

Λέω τώρα!!!

Φωνή βοώντος εν τη αντιπνευματική ερήμω…

Κι όχι ότι είμαι μόνον υπέρ του κλασικού, αλλά μας ζαλίσατε βρε παιδιά με τις δήθεν πρωτοπορίες σας. Εντάξει, δεν λέω, καλόν είναι να ασκείστε σε παλινδρομικές κινήσεις μεταξύ απροσδιορίστου Αρχαιότητας και θολής συγχρονικότητας, το διαχρονικό όμως θα σας διαφεύγει πάντα, γιατί θέλει κότσια, γνώση, κέφι και μεράκι. Και προπάντων, διόλου σοβαροφάνεια, μετρημένο χιούμορ, καλή διάθεση… Στοιχεία που ελλείπουν στο στρατόπεδο των μεταμοντερνιζόντων δήθεν διανοούμενων, εξεζητημένων λογίων, ανενδοιάστων δοκησισόφων.

Πολλά είπαμε για σήμερα. Ας επανέλθουμε στη μαγευτική μουσική που βασίζεται στον αρμονικό, υψιπετή ποιητικό Λόγο.

Εύγε και πάλι εύγε σε όλους τους συντελεστές αυτής της ευωχίας. Και στους υπευθύνους παράγοντες τού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, φυσικά!!!

«Το καλό να λέγεται»!!! Και να επικροτείται αναφανδόν. Όχι όμως με χειροκροτήματα στη μέση μιας εισπνοής. Ααααχχχχ, η θεατρική και μουσική κουλτούρα παραμένει ένα επείγον desideratum τής Παιδείας μας.

Ίδωμεν!!!

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.

info:

https://aefestival.gr/festival_events/alexia-voylgaridoy-jan-roelof-wolthuis/

Αλεξία Βουλγαρίδου – Jan Roelof Wolthuis

Έρως, Αγάπη και Θάνατος

Η διεθνούς φήμης σοπράνο Αλεξία Βουλγαρίδου και ο Ολλανδός συνθέτης και πιανίστας Γιαν Ρούλοφ Βόλτχαους θα παρουσιάσουν τέσσερις κύκλους τραγουδιών με θέμα την αγάπη, τη χαρά, τη φύση και τον θάνατο.

Στη συναυλία των δύο διακεκριμένων μουσικών θα απολαύσουμε έργα Σούμαν, Βάγκνερ, Ραβέλ και Στράους.

Robert Schumann (1810–1856)

Από τον κύκλο τραγουδιών Frauenliebe und Leben / Η αγάπη και η ζωή μιας γυναίκας, έργο 42 (σε ποίηση Adelbert von Chamisso)

Seit ich ihn gesehen | Από τη στιγμή που σε είδα

Er, der Herrlichste von allen |Αυτός, απ’ όλους ο πιο ευγενής

Ich kann’s nicht fassen, nicht glauben | Δεν μπορώ να το πιστέψω, δεν μπορώ

Du Ring an meinem Finger | Το δαχτυλίδι σου στο δάχτυλό μου

Helft mir, ihr Schwestern | Βοηθήστε με, αδελφές μου

Süsser Freund, du blickest | Γλυκέ μου φίλε, που κοιτάς

An meinem Herzen, an meiner Brust | Στην καρδιά μου, στο στήθος μου

Nun hast du mir den ersten Schmerz getan |Τώρα, πρώτη φορά με πόνεσες

Richard Wagner (1813–1883)

Liebestod (Έρωτας – Θάνατος) από το μουσικό δράμα Τριστάνος και Ιζόλδη για σόλο πιάνο

Διάλειμμα

Maurice Ravel (1875–1937)

Cinq mélodies populaires grecques | Πέντε ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια

Le réveil de la mariée | Ξύπνησε, πετροπέρδικα

Là-bas vers l’église | Κάτω στον Άγιο Σίδερο

Quel galant m’est comparable | Ποιος ασίκης σαν κ’ εμένα

Chanson des cueilleuses de lentisques | Ω, ν’ άντζελος είσαι, μάτια μου

Tout gai | Γιαρούμπι

Richard Strauss (1864–1949)

Du meines Herzens Krönelein | Εσύ, κορώνα της καρδιάς μου, έργο 21, αρ. 2 (στίχοι Felix Dahn)

Allerseelen | Ημέρα των ψυχών, έργο 10, αρ. 8 (στίχοι Hermann von Gilm)

Ruhe, meine Seele! | Ησύχασε, ψυχή μου έργο 27 αρ. 1 (στίχοι Karl Friedrich Henckell)

Zueignung | Αφιέρωση, έργο 10, αρ. 1 (στίχοι Hermann von Gilm)

Morgen | Αύριο έργο 27, αρ. 4 (στίχοι John Henry Mackay)

Im Abendrot | Στο φως του δειλινού WoO 150, αρ. 4 (στίχοι Joseph von Eichendorff)