Το πάλαι ποτέ «κλεινόν άστυ» ξαναζωντανεύει μέσα από την «λοξή» [από τον Λοξία] ιδιότυπη ματιά είκοσι και επτά συγχρόνων λογοτεχνών που «θεραπεύουν» [υπηρετούν] την μακραίωνη και αείποτε εξελισσομένη ελληνική γλώσσα [με δύο σίγμα-ταύ: πελασγικής προελεύσεως λέξη].
Εάν κρίνω εξ ιδίων, ως συμπεριλαμβανόμενος σε αυτόν τον άκρως καλαίσθητο τόμο (χάρη στον επιμελέστατο εκδότη Γρηγόρη Πλαστάρα), η συνύπαρξη με άλλους ταλαντούχους φίλους και φίλες, υπό την «σκηνοθετική» μπαγκέτα τού καλόγνωμου επιμελητή μας Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη, είναι άκρως διδακτική, αφού το φωτιζόμενο γνωστικό «αντικείμενο» αναδεικνύεται πολυδιαστασιακό μέσα από αυτή την πολλαπλή προσέγγιση, που είναι «αιρετική» στο βαθμό που απέχει από κάθε σοβαροφανή διδακτισμό.
Το δικό μου αφήγημα έχει (κυριολεκτικό) τίτλο «Περιπατητής στη σύγχρονη Αθήνα: από την πλατεία Εξαρχείων στην Πλατεία Συντάγματος μέχρι τον Κεραμεικό με τα πόδια. Ο μεγάλος περίπατος ενός προδιαβητικού αστού».
Η εγγενής δυσκολία ενός παρόμοιου εγχειρήματος είναι στην αναγκαστική συμπύκνωση και στην ευδιάκριτη αφηγηματική στόχευση (ένεκα τού σχετικώς περιορισμένου αριθμού λέξεων).
Ο περιορισμός τού θέματος εδώ δεν υφίσταται, αφού το ουσιαστικό «Αθήνα» είναι έννοια, σύμβολο, τόπος, χωροχρόνος, σημείο αναφοράς τού Δυτικού Πολιτισμού. Κάτω από τον τίτλο «Αθήνα» χωράνε όλων των ειδών οι υπότιτλοι.
Συναυτουργοί σε αυτή την ακολουθία ευδιάκριτων μυθοπλαστικών ιστορικών, γεωγραφικών, φιλοσοφικών, γευσιγνωστικών, αρχαιολατρικών, θεατρολογικών, παραδοσιακών αναφορών-συνειρμών είναι (σε αλφαβητική σειρά επωνύμου) οι:
Αζαριάδης Γρηγόρης
Αθανασίου Έρικα
Ανδρέου Χριστίνα
Αρωνιάδα Πόπη
Βαρβαρήγος Δημήτρης
Βοϊκλής Γιώργος
Δενδρινός Γεράσιμος
Ζαχαριάδου Κατερίνα
Ιντζέμπελης Ελπιδοφόρος
Ιντζέμπελη Κατερίνα
Κατσαλίδας Νίκος
Κοντονή Άννα
Κρητικός Μάρκος
Μίλεσης Στέφανος
Πανούσης Γιάννης
Παπαδάτος Σ. Γιάννης
Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη Μάγδα
Σακελλίου Λιάνα
Σαρακηνού Ντίνα
Σκιαθάς Αντώνης
Στοφόρος Κώστας
Τσίτας Μάκης
Τότσκα Λίτσα
Τσοκώνα Ιώ
Φιλίππου Φίλιππος
Χαριάτης Άγγελος.
Συλλεκτικό κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη. Λογοτεχνικός ποταμός παράλληλος τού Ηριδανού.
Ας πληθαίνουν οι προσπάθειες συλλογικής συνδημιουργίας εάν θέλουμε να βγούμε από το τέλμα τής ελώδους «περιρρέουσας ατμόσφαιρας»…
