Χιούμορ, ευαισθησία, γνώση τού κλασικού, αλλά η ισοπεδωτική αποδόμηση σε όλο της το μεγαλείο. Η τρίτη δεκαετία τού ταραγμένου ρομποτικού κβαντομηχανικού μεταιχμιακού μεταβατικού εικοστού πρώτου αιώνα φαίνεται πως είναι εποχή αισθητικών εκπτώσεων. Βιαζόμαστε μάλλον να ξεπουλήσουμε τα πατρογονικά ασημικά και τις δαντέλλες έναντι ευτελούς αμοιβής. Καμία έγνοια πια για τους αρμονικούς κυματισμούς των συμπαντικών ρευστών. Οι καμπύλες που ερμηνεύονται με τους κοσμικούς αριθμούς τής σειράς Fibonacci και μορφοποιούν την παντοειδή Υλοενέργεια σε όλες τις συχνότητες, σε όλες τις δονητικές της εκφάνσεις.
Εξηγούμαι:
Ήδη από την εποχή τού Πυθαγόρα φαίνεται ακόμα και στα αρχιτεκτονήματα τής Κλασικής Αρχαιότητας πως υπάρχει η Γνώση μίας Ιεράς Γεωμετρίας. Στον ναό τού Απόλλωνα στους Δελφούς υπήρχε η απαγορευτική επιγραφή «μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω!!!».
Πώς τολμούν οι σύγχρονοι διανοούμενοι καλλιτεχνίζοντες και λογοτεχνίζοντες να κακοποιούν τα πάντα ως Ηρόστρατοι;
Η Άγνοια (η Άνοια), ο Λογιοτατισμός και η Δοκησισοφία, όταν συνοδεύονται από Αλαζονεία, Αδιαφορία για το Κοινό Καλό, οδηγούν αναπόφευκτα σε ληστρικές συν-μωρίες που επιβάλλουν τον κανόνα τής μετριοκρατίας και ο,τιδήποτε υπερέχει εξορίζεται σε άλλα χωροχρονικά «συνεχή». Βεβαίως, στον αιθέρα, στα λεγόμενα από τους πανάρχαιους σοφούς «ακασικά αρχεία», τίποτα δεν χάνεται και όλα καταγράφονται ως πολιτιστικός υδροφόρος ορίζοντας τής Ανθρωπότητας. Εξ ου και η αναπόφευκτη διακειμενικότητα.
Στο «συγκείμενο» όμως αυτής της συγκεκριμένης παράστασης, οφείλω πέρα από την συγχρονική μόδα να αναγνωρίσω τη βαθιά γνώση τού παραδοσιακού παρελθόντος. Μπορεί να εξευτέλισαν πλήρως (ακόμα και οπτικά) την κλασική παράδοση, θα ήξεραν όμως να την χορέψουν τέλεια, εάν αυτό ήταν το ζητούμενό τους.
Εντάξει, και χιούμορ υπήρχε και αλλεγρία και ατμόσφαιρα θερινού σινεμά, όμως στη θεματολογία ήταν μάλλον άτολμο το ιδιότυπο «τρίγωνο» επί σκηνής, που δεν έγινε ποτέ και σε καμία στιγμή πλήρως «ερωτικό». Επρόκειτο μάλλον για αθλητικού τύπου ακροβασίες.
Καλά όλ’ αυτά. Τουλάχιστον υπήρχε δουλειά κάτω και πίσω απ’ όλα αυτά.
Τα χειροκρότημα αυθόρμητο, αν και κάπως δειλό.
Ουδεμία ατμόσφαιρα ρωμαϊκής αρένας (ως συνήθως).
Τελικά, μήπως θα έπρεπε να γίνουν διαδραστικότερα αυτά τα θεάματα; Να ανεβαίνουν και οι θεατές να χορεύουν. Μερικές και μερικοί θα τα κατάφερναν ίσως καλύτερα από τους καλοπληρωμένους θεράποντες τής Μούσας Τερψιχόρης!!!
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός
info:
Υπό τους ήχους του Γαλάζιου Δούναβη του Στράους, τρεις περφόρμερ στη σκηνή προσπαθούν να βρουν τον βηματισμό τους και να συντονιστούν μεταξύ τους, σε ένα παιχνίδι που οι κανόνες του αλλάζουν διαρκώς. Η επιμονή τους να ολοκληρώσουν το έργο, αγνοώντας το σκηνικό που αποσυντίθεται, είναι σχεδόν συγκινητική.
Με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, η βραβευμένη Αργεντίνα χορογράφος Ασελέν Παρολίν, που από το 2000 ζει και δουλεύει στην Ευρώπη, ενορχηστρώνει στο ZONDER έναν εύθυμο εφιάλτη, μια χορογραφική αταξία ανοιχτή σε όλες τις πιθανότητες. Κόντρα στην εμμονή για στοχοπροσήλωση, νόημα, αρχή και τέλος σε όλα, ενάντια στον λογοκεντρισμό της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, η Παρολίν μάς προτείνει να αψηφήσουμε τον φόβο της αποτυχίας και να αγκαλιάσουμε σφιχτά τα λάθη μας. Με το ZONDER δημιουργεί μια ωδή στο παράλογο, στο μη χρήσιμο, στο τυχαίο. Ένα σπάνιο πάντρεμα του σύγχρονου χορού με την κωμωδία.
29 Ιουνίου Mετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές.
Χορογραφία Ayelen Parolin
Δημιουργία – Ερμηνεία Piet Defrancq, Naomi Gibson, Daan Jaartsveld
Καλλιτεχνική συνεργάτιδα Julie Bougard
Τεχνική διεύθυνση – Σχεδιασμός φωτισμού Laurence Halloy
Ηχητικός σχεδιασμός Julie Bougard
Σκηνικά – Κοστούμια Marie Szersnovicz
Φωτισμοί Laurence Halloy
Υπεύθυνη σκηνής & ήχου Ondine Delaunois
Δραματουργική σύνθεση Olivier Hespel
Ευχαριστίες Daniel Barkan, Alessandro Bernardeschi, Michael Schmid
Παραγωγή RUDA
Συμπαραγωγή Théâtre National Wallonie Bruxelles (Βέλγιο), Charleroi danse (Βέλγιο), SurMars Mons (Βέλγιο), Théâtre de Liège (Βέλγιο), Manège Scène Nationale – Reims (Γαλλία), Atelier de Paris / CDCN (Γαλλία)
Με την υποστήριξη της Ομοσπονδίας Βαλλονίας-Βρυξελλών (Fédération Wallonie-Bruxelles, Wallonie-Bruxelles International)
Κατασκευή σκηνικών – κοστουμιών από τα εργαστήρια του Théâtre National Wallonie Bruxelles
Συμπαραγωγή La Coop, Shelter Prod.
Με την υποστήριξη του Tax Shelter της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης του Βελγίου
Η Ayelen Parolin είναι συνεργαζόμενη καλλιτέχνις στο Théâtre National de Bruxelles από το 2022
