Ο ιατροφιλόσοφος ΆΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ χαρακτήριζε τα αθάνατα δραματικά του έργα «κωμωδίες», αλλά ο Στανισλάβσκι τα ερμήνευσε ως βαρύγδουπα υπαρξιακά δράματα με μελοδραματικές αποκλίσεις.
Το τραγικό και το γελοίο είναι αναπόσπαστα στοιχεία τής ανθρώπινης κατάστασης. Ας μην ξεχνάμε την «Θεία Κωμωδία» τού Δάντη.
Αν δεις από ψηλά και μακρόθεν την συνθήκη τής πάση θυσία επιγείου επιβιώσεως, θα νιώσεις ίσως για μια στιγμή το «κοσμικό χιούμορ» των αγγέλων, την «τραγική ειρωνεία» των ιδεατών αλλοδιαστασιακών θεατών σε αυτό το τεράστιο θέατρο που είναι ο Κόσμος, όπως ορθώς διέγνωσε ο μέγιστος ελισαβετιανός δραματικός ποιητής Σαίξπηρ.
Παρακολουθώντας λοιπόν με οξυμένο κριτικό πνεύμα αυτή την αλλόκοτη γκροτέσκα φαρσοκωμωδία με το αναπάντεχο φιλοσοφικό τέλος και την αρίστη πλοκή (από πλευράς τεχνικής) δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε χωροχρονικά άλματα ποιητικού τύπου.
Αυτό που λίγους αιώνες πριν φάνταζε παραβατικό, η πάσης φύσεως «διαφορετικότητα» δεν είναι καν πλέον θέμα συζητήσεως (για το μεγαλύτερο – πολιτισμένο – φωτισμένο – τμήμα τού κατοικημένου πλανήτη με το πανάρχαιο όνομα Γαία).
Τα κλάματα αντικαταστάθηκαν (ορθώς και υγιώς) από γέλια ΚΑΙ το τραγικό έδωσε τη θέση του στο (τραγι-)κωμικό, ήδη από την ώριμη φάση τής δραματουργίας τού Ευριπίδη (όταν έγραφε τις περίεργες – για την μακρινή εκείνη εποχή – κωμωδίες με «αίσιον τέλος» ή εκείνα τα περίεργα έργα που επείχαν θέσιν σατυρικού δράματος).
Ο Μάμετ σατιρίζει ευφυώς την όχι και τόσο μακρινή υποκριτική και έξαλλη (κρυφίως) «Βικτωριανή εποχή» (με την χήρα βασίλισσα να ρουφάει κοκαΐνη και να …ιππεύει έναν γενναίο, θρασύτατο σταυλίτη πρώτα κι έναν Ινδό υπήκοό της κατόπιν).
Βεβαίως κι η ικανή χωροχρονική απόσταση δίνει άλλη προοπτική στις τότε αδιέξοδες ομοερωτικές σχέσεις. Το άγχος απέναντι στην κοινωνική κατακραυγή, ο φόβος τού δικαστή, η επαπειλούμενη απόρριψη και ο αποκλεισμός από την «καλή κοινωνία» των καθωσπρέπει ανθρώπων είναι ένα διαρκές θέμα για τους θεατρικούς συγγραφείς, ένα πρώτης τάξεως υλικό που επιδέχεται πολλαπλών αναγνώσεων.
Σήμερα, στις αρχές του μεταβατικού και μεταιχμιακού εικοστού πρώτου αιώνα, το Συλλογικό Ασυνείδητο ξεφορτώνει τα σκουπίδια του στον Βιολογικό Καθαρισμού τού ρομποτικού μέλλοντός μας κι υπερβαίνει έτσι συμπλέγματα παλαιού τύπου προκειμένου να αδειάσει ο χώρος στον σκληρό δίσκο τής Ανθρωπότητας.
Ποιητική αδεία, θα πω ότι μέσα από αυτή την παράσταση ο επαρκής θεατής ξεπερνάει τη ναυτία τής ιλιγγιωδώς καλπαζούσης Τεχνολογίας.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕ ΠΡΟΘΕΣΗ ΓΕΛΑΣΤΙΚΗ. Το τέλος όμως θα σας βυθίσει σε σκέψεις για τα σημερινά αδιέξοδα στις διαπροσωπικές σχέσεις.
ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΓΩΝΙΩΔΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑ: εάν ο/η/το ΆΛΛΟ όντως μάς αγαπά!!!
Αυτό είναι και το βασικό διακύβευμα αυτής τής φαρσοκωμωδίας, που διαβάζεται και ως αντεστραμμένο μελόδραμα!!!
Μεγάλη επιτυχία καλλιτεχνών και ερμηνευτών.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
Ο δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας είναι ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός
info:
https://www.viva.gr/tickets/theater/boston-marriage-1/
BOSTON MARRIAGE
22 – 30 Μαΐου
Θέατρο Σταθμός
Για δεύτερη χρονιά παρουσιάζεται στο Θέατρο Σταθμός το Boston Marriage του David Mamet ένα σπάνιο έργο του σύγχρονου παγκόσμιου ρεπερτορίου.
Η Κλερ και η Άννα, κατά τη συντηρητική και σεμνότυφη Βικτωριανή περίοδο, συνάπτουν «Γάμο της Βοστώνης». Έτσι ονομαζόταν, την εποχή εκείνη, η σχέση μεταξύ δύο γυναικών που μπορεί να περιείχε τόσο συναισθηματική όσο και σωματική επαφή, βρίσκοντας η μία στην άλλη συντροφιά, αλλά και οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια, ανεξάρτητες από την παρουσία ανδρών.
Ο Mamet, το 1999, κόντρα στη διαδεδομένη πεποίθηση πως έγραφε μόνο για άνδρες, άρπαξε την ευκαιρία και δημιούργησε μια αντισυμβατική κωμωδία μπαίνοντας με τόλμη στη μεγάλη συζήτηση κατά της πατριαρχίας.
Το έργο επιχειρεί, μέσα από τους πνευματώδει διαλόγους και το γρήγορο λεκτικό χιούμορ των ηρωίδων του να εκθέσει φεμινιστικά και ταξικά θέματα σκιαγραφώντας τη γυναικεία ψυχοσύνθεση.
Πιο επίκαιρη από ποτέ, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τρεις γυναίκες, μέσα από μια αφήγηση που δεν έχουμε συνηθίσει να είναι η κεντρική σε μία χώρα στην οποία οι γυναίκες, πασχίζουν να διεκδικήσουν και να διατηρήσουν τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα.
Σύνοψη του έργου & Προσέγγιση
Η Άννα και η Κλερ, δυο γυναίκες της ανώτερης κοινωνικής τάξης, συγκρούονται για τον νέο «έρωτα» της Κλερ, ενώ η Άννα μόλις έγινε ερωμένη ενός πλούσιου άνδρα, από τον οποίο έλαβε ένα τεράστιο περιδέραιο και ένα μηνιαίο εισόδημα. Η Σκωτσέζα υπηρέτρια της Άννας, η Κάθριν, ξεσπά σε κλάματα από τις σκληρές λεκτικές επιπλήξεις της εργοδότριάς της. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τεταμένη καθώς η Άννα, προσπαθεί να αποτρέψει την αγάπη της Κλερ για το νέο αυτό πρόσωπο. Η Κλερ, από την άλλη, έχει ήδη κάνει σχέδια με τον νεαρό έρωτά της να συναντηθούν στο σπίτι της Άννας, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να πείσει τη νεαρή κοπέλα να συνευρεθεί μαζί της. Τα πράγματα όμως πάνε στραβά, όταν η νεαρή κοπέλα φτάνει στο σπίτι…
Σκηνοθεσία – Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Ανθούλα Χαιροπούλου
Παίζουν: Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Αγγελική Ζησούδη, Ανθούλα Χαιροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη – Κίνηση: Δανάη Παζιργιαννίδη
Μουσική: Φάνης Ζαχόπουλος
Φωτιστικός Σχεδιασμός: Δημήτρης Κουτάς
Μετάφραση: Φιόρη Στεφανάκου
Κοστούμια: EATING THE +OOBER
Φωτογραφίες: Μάριος Παραδείσης
Γραφιστική Επιμέλεια: Σταμάτης Λεόντιος, Μιχάλης Δελαβίνιας
Επικοινωνία: Χρύσα Λύκου
Παραγωγή: D’ART/ΟΜΙΚΡΟΝ3
