Η εκλεκτή ποιήτρια και έμπειρη Φιλόλογος με μακρά προϋπηρεσία στη Μέση Εκπαίδευση είναι και εμψυχώτρια θεατρικών ομάδων με αποτέλεσμα αυτό το μεταφραστικό αρχαιογνωστικό τρίπτυχο να έχει την δραματική προφορικότητα που απαιτεί κάθε σύγχρονο ανέβασμα.

Αναδημιουργική αναπλαστική εκσυγχρονιστική εργασία τού αρχαίου πρωτοτύπου σε αξιομνημόνευτο κι αξιοβράβευτο βαθμό.

Είναι αξιοσημείωτο πως σε ορισμένα σημεία υπερβαίνει και τις δυσκολίες τής ενδοπολιτισμικής γλωσσικής μεταφοράς χρησιμοποιώντας δημοφιλείς φράσεις και κωδικοποιημένες εκφράσεις τής σύγχρονης ελληνικής λαλιάς όπως στη σελίδα 246 αυτού τού τόμου, όπου η Ανδρομάχη προσπαθεί να παρηγορήσει την πεθερά της Εκάβη για την βάρβαρη θυσία τής Πολυξένης λέγοντας εκείνο το απόλυτα οικείο «…Μα εγώ, που ήθελα πάντα…». Αυτό το «μα εγώ» όταν ο άλλος, η άλλη μάς εκμυστηρεύεται έναν ανείπωτο πόνο είναι η χαρακτηρολογική απόδειξη πως είμαστε γνήσιοι απόγονοι εκείνων των αρχαίων που πάσχιζαν να ισορροπήσουν το εγώ με το εμείς στο πλαίσιο τής αρχετυπικής «πόλεως».

Εις πόλεως κοινωνίαν εκτυλίσσονται λοιπόν και οι ευριπίδειες «Τρωάδες» άριστα μεταφρασμένες από την Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου.

Τέλειο το αποτέλεσμα και στα τρία έργα που συνάδουν με τον αριστοτελικό ορισμό τής τραγωδίας στην «Ποιητική».

«Επέλεξα αυτές τις τρεις τραγωδίες του μαγικού Ευριπίδη, ενώ ονειρεύομαι και τις άλλες, γιατί έχουν ένα κοινό «μοτίβο», ένα σημαντικότατο για τη σύνθεση του μύθου «εύρημα»: Το συντετριμμένο νεανικό σώμα.

Στη “Μήδεια” είναι τα σφαγμένα παιδιά. Στον “Ιππόλυτο” ο ίδιος ο τσακισμένος από το άρμα του νεαρός ήρωας. Στις “Τρωάδες” ο ριγμένος από τα τείχη μικρός Αστυάνακτας.

Στη “Μήδεια” ακούμε μόνο τις εκκλήσεις των παιδιών για βοήθεια από μέσα. Στον “Ιππόλυτο” τον θρήνο του ίδιου του κατατσακισμένου νέου ως το ύστατο ψυχομαχητό του. Στις “Τρωάδες” η φωνή του θύματος έχει οριστικά σιγήσει. Η Εκάβη αναλαμβάνει να θρηνήσει για λογαριασμό του και για λογαριασμό μας τη θυσία της νεότητας κάθε φορά που τα αδιέξοδα των ανθρώπινων σχέσεων ή οι νόμοι της Ιστορίας χρειάζονται θύματα». (Δ.Χ., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αναμένουμε να δούμε και τα λεγόμενα υβριδικά δράματα τού «τραγικότερου των τραγικών» διασκευασμένα εντέχνως εις τα καθ’ ημάς από τη σημαντική Ποιήτρια και τεχνουργό που αξίζει κάθε βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για αυτόν της τον άθλο.

Μετά Λόγου επί-Γνώσεως,

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.