Μια πρωτοεμφανιζόμενη που ξεχωρίζει ακόμα κι από το Δελτίο Τύπου:
«To Ρεμάλι είναι ένας άντρας γύρω στα 40 που έχει εμμονή με τη σωματική του υγεία. Δεν υπάρχει στιγμή που να μην κατακλύζεται από το άγχος να ζήσει όσο πιο υγιής μπορεί, όσο πιο πολύ μπορεί. Τα υπόλοιπα του είναι αδιάφορα. Το Κορίτσι είναι ένα πλάσμα εκτός κοινωνικού πλαισίου, και η Ζωή είναι βιολονίστρια παγκοσμίου φήμης. Αν και φαινομενικά δεν έχουν σχέση με το Ρεμάλι, οι δύο νεαρές γυναίκες θα βρεθούν, κατόπιν θεϊκής παρέμβασης, μπλεγμένες μαζί του, με στόχο τη δημιουργία ενός καινούριου ανθρώπινου είδους.
Οι θεϊκές επιθυμίες όμως δεν υλοποιούνται, και αμήχανος ο Θεός διαπιστώνει πως τα «παιδιά Του» δεν ακολουθούν τον δρόμο που τους χαράσσει.
Το χιούμορ και η εμβόλιμη μουσική ορολογία σε κωμικές κυρίως καταστάσεις αποτελούν καταλυτικό μοτίβο του έργου, στο οποίο αβίαστα και με ρέουσα γλώσσα συμπλέκονται η αγωνία απέναντι στον θάνατο και η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Η χαρά, ο θυμός και η εκτόνωση, συχνά συνυφασμένα με απρόσμενη μελαγχολία, καθώς και οι συχνές ανατροπές, συναρπάζουν τον αναγνώστη.»
Στο «αυτί» του βιβλίου, κάτω από τη φωτογραφία διαβάζουμε:
«Η Ελίνα Φακιολά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Ζει στη Νέα Σμύρνη με την οικογένειά της. Διπλωματούχος πιάνου και ανωτέρων θεωρητικών, σπούδασε Μουσικολογία […] Από το 2006 εργάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ως Πληροφορικάριος. Το “Ψέλλισε ο Θεός συγγνώμη” αποτελεί το πρώτο της συγγραφικό της έργο και μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά της το σχολείο εύχεται να βρίσκει χρόνο για να ολοκληρώσει και το δεύτερο.»
Η εξομολογητική καθαρότητα συμβάλλει στη στιλπνότητα τής έκφρασης κι ο εγγενής ρυθμός προσδίδει ποιητικότητα στην πεζή αναπλασμένη καθημερινότητα.
Δείγμα γραφής:
«Έτσι, αυτό το μικρό ξύλινο όργανο που ζούσε μόνο του σε μια θήκη, έπαιρνε ζωή κάτω από το δοξάρι της περίπου πέντε ώρες τις καθημερινές και τουλάχιστον οκτώ ώρες τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, όταν δεν είχε σχολείο» (σελ. 143).
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
