Στη μάχιμη δικηγορία, «Υπέρ Αδυνάμου», Υπέρ Αληθείας, ο πανεπιστημιακός και πανάξιος δημιουργικός χαμηλόφωνος λογοτέχνης Φίλιππος Νικολόπουλος.

Μέσα στην σκόνη και στον κουρνιαχτό που αφήνουν πίσω τους οι ματαιοκάματοι πειρατές, καιρός να ανακαλύψουμε ένα διαμάντι.

Ας διαβάσουμε όμως πρώτα ένα μικρό απόσπασμα από τον Πρόλογο:

…Ο ποιητής (Φίλιππος Νικολόπουλος) εμβαπτίζεται συνεχώς στις αξίες της ζωής που ευεργετούν τον άνθρωπο και ωθούν στην πανελεύθερη έκφραση της άμεσης και ζωντανής παρουσίας. Αναγομώνει τη θέληση, το σφρίγος, την ψυχική και πνευματική ενδυνάμωση στις “υπάρχουσες ιστορικοκοινωνικές τάσεις” και πιστεύει “σ’ έναν άλλο τρόπο θεώρησης και αντίληψης του κόσμου”. Δεν είναι απλά και μόνο σκεπτόμενος πολίτης, αλλά ταυτόχρονα ένας μπροστάρης του λόγου, της ποίησης, της λυρικής αμεσότητας, του κοινωνικού διαλόγου, της πολιτιστικής αναγέννησης, της βιωματικής στόχασης, της αλληλεγγύης, της συνοδοιπορίας και της συναντίστασης στα δρώμενα της ζωής.

(Κώστας Καρούσος – Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Οι συστάσεις είναι απαραίτητες όταν πρέπει και οφείλουμε να επανεκτιμήσουμε αξίες έξω από το Χρηματιστήριο των Ιδεών, όπου οι έμποροι φουσκώνουν ασήμαντες μετοχές μισθώνοντας «παπαγαλάκια», απολήξεις των αρχαίων ψευδομαρτύρων που καταδίκασαν τον Σωκράτη.

Κι επειδή στη μετανεωτερική εποχή μας δεν ανάβουν πλέον (φανερά) οι πυρές τού Μεσαίωνα μήτε οι βιβλιοβόρρες φωτιές των πάσης φύσεως ναζιστών/φασιστών, απαιτείται μεγαλύτερη εγρήγορση, ακάματη επαγρύπνηση προκειμένου να μην κυλάει το ουσιώδες και το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ σαν νερό ανάμεσα στα δάχτυλά μας (εικόνα δανεισμένη από τον Γιώργο Σεφέρη).

Σήμερα «οι τα φαιά φορούντες» (μετεκπαιδευμένοι, αλλά πάλι μετεξεταστέοι μέσα στους σκοτεινούς αιώνες τής αντιπνευματικής αμάθειας) χρησιμοποιούν άλλες περισσότερο αποτελεσματικές μεθόδους: κάνουν ότι αγνοούν τους άξιους και συσκοτίζουν τους καλοπροαίρετους προβάλλοντας τους κίβδηλους, τους αλαλάζοντες χαλκούς στους οποίους αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος.

Η αγάπη / η αρχαιοελληνική «φιλότης» είναι το μυστικό που ξεκλειδώνει όλες τις πόρτες (της Λογοτεχνίας, της Τέχνης, αλλά και της αληθινής, ασυμβίβαστης ζωής).

Ο Ποιητής, χωρίς πίστη στο Άγνωστο γίνεται εγωκεντρικός «αυτιστικός», κακάσχημος νάρκισσος, πυώδης φλύκταινα αποκομμένη από το ευεργετικό ιώδιο τής πρωταρχικής θάλασσας…

Ο Ποιητής που ψυχανεμίζεται το Επέκεινα κοιτάζει με άκρα ταπεινότητα τις προσωρινές εκλάμψεις των αισθητηρίων οργάνων του κι εμπιστεύεται πιότερο το έσω ούς, τον εσωτερικό οφθαλμό, γνωρίζοντας πως πλέει σε ένα ωκεανό Σοφίας, από τον οποίο δεν μπορεί παρά να γευτεί (στην καλύτερη περίπτωση) μια στάλα. Τα είπε όλα επ’ αυτού ο θείος Σωκράτης, ο ευλογημένος από την Πυθία ως «ο σοφότερος των ανθρώπων». Αυτός δεν χρειάστηκε να λύσει (όπως ο Οιδίποδας) το γελοίο αίνιγμα τής Σφίγγας. Αυτά είναι παιχνίδια για μικρά παιδιά. Ο Σοφός επιδίδεται στην γαλήνια ενατένιση τής κοσμικής υλοενέργειας, που όσο κι αν φαίνεται ταραχώδης, τρικυμιώδης, κοχλάζουσα… ΕΙΝΑΙ ΉΡΕΜΗ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ. Κι αυτή την ηρεμία αναδίδουν οι στίχοι των ήμερων ποιητών, όπως ο Φίλιππος Νικολόπουλος.

Δεν θα σας μεταφέρω εδώ σπαράγματα τής ποίησής του, γιατί είναι απλώς οι κορυφές τού παγόβουνου μιας σπάνιας διαδικασίας, υποδόριας, προαιώνιας…

Προτείνω να τον ανακαλύψετε και να ξεδιψάσετε από το λάλον ύδωρ τής Κασταλίας Κρήνης, απ’ όπου μεταφέρει τα νάματά του.

Ίσως να ήταν προτιμότερο να σας μεταγράψω απλώς και μόνον τους τίτλους των πονημάτων του, όπου ευθύς εξαρχής φαίνεται η μοναξιά τής φιλοσοφικής απόστασης από την τύρβη τών ανταλλασσόμενων πραγμάτων μιας βραδείας και σκούρας Υλοενέργειας:

Μόνος να οδοιπορώ

Ατελείωτη περιπλάνηση

Φεύγουμε… Όλο φεύγουμε

Καραβάνι χωρίς προσανατολισμό

Αρμενίζοντας

Η αγκαλιά της θάλασσας και το βλέμμα των βουνών

Ζωντανό βλέμμα προς το άγνωστο

Το πρώτο χιόνι

Χιονισμένο μονοπάτι

Η υπόσχεση των πηγών

Μνήμη κι επιστροφή

Απρόσμενη αύρα

Ο αμίλητος αναχωρητής

Μέσα απ’ τις μορφές της θύελλας

Μήνυμα αντίστασης

Ο ακατάβλητος ιππότης της δικαιοσύνης

Τα μεγάλα μυστικά.

Αυτά… και Κυριολεκτώ.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός

https://konstantinosbouras.gr