Ιδιοφυέστατος μελετητής, εναργέστατος ερευνητής, επινοητικότατος διεπιστημονικός καινοτόμος, ο ωτορινολαρυγγολόγος με master Ιατρικής Γέωργιος Β. Φρούντζος κινείται με αξιοθαύμαστη διεξοδικότητα ανάμεσα σε διάφορα (αλλά όχι διαφορετικά) γνωστικά αντικείμενα και τα συνδέει με έναν άκρως πρωτότυπο, καινοφανή τρόπο.
Η Ιστορία ως ανάγνωσμα δεν είναι ένα και μοναδικό αλλά μάλλον πρόκειται για ένα δυσανάγνωστο γιγαντιαίων διαστάσεων μωσαϊκό από το οποίο βλέπουμε κάθε φορά μερικές μόνον ψηφίδες, επαληθευόμενες από την ατομική εμπειρία κι από την Συλλογική «επίσημη» Γνώση (που διαφοροποιείται σημαντικά από χώρα σε χώρα και από χωροχρονικό συνεχές σε άλλο).
Αντίθετα, η Επιστήμη των Μαθηματικών, η Φυσική, η Βιολογία ακολουθούν έναν μάλλον «γραμμικό» διαχρονικό, υπερτοπικό δρόμο προς την Αλήθεια και τη Γνώση (που προϋποθέτει την σοφή διαχείριση και αξιολόγηση των κοινωνουμένων – και κοινωνικοποιημένων – πληροφοριών).
Η περίφημη «Αρχαία Γνώση», η μεταδιδομένη προφορικώς κι εξ αποκαλύψεως δια των μυστηρίων μέσω των συμβόλων και κατόπιν πολύπλοκων όρκων σιωπής, δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό έχει αξιοποιηθεί από την ευρέως γνωστή Επιστήμη και Τεχνολογία.
Ο Επιστήμων πνευματικός Άνθρωπος χρειάζεται και την μυθοπλαστική-λογοτεχνική ελευθερία προκειμένου να φιλοσοφήσει. Χωρίς την λεγομένη «ποιητική άδεια» κάθε νοητικός υπερβατισμός σκοντάφτει στην πρόσκαιρη ή εγγενή αδυναμία πειραματικής-εμπειρικής αμέσου επαληθεύσεως.
Είναι γνωστή άλλωστε η περίφημη φράση τού υλιστή Freud πως «κάθε φορά που έμπαινα σε ένα (γνωστικό) δωμάτιο είχε περάσει πριν από εμένα ένας Ποιητής!!!». Αυτό τα λέει όλα.
Ο Γεώργιος Β. Φρούντζος λοιπόν με σχολαστική ακαδημαϊκότητα διατρέχει τόσα τα πολυποίκιλα πεδία των «Φυσικών Επιστημών» όσο και τον αχαρτογράφητο χώρο τής Φιλοσοφίας με μία ποιητικότητα που καταδεικνύεται δια της νοητικής Ελευθερίας που επιτρέπει τόσο στον εαυτό του όσο και στον «επαρκή αναγνώστη», που εάν είναι μόνον των Ανθρωπιστικών ή των Θεωρητικών Επιστημών δεν μπορεί και δεν δύναται να προσπελάσει το έρεβος των επεκτεινόμενων εις το «ά-πειρον» στοχασμών του.
Χωρίς να γνωρίζετε την μαθηματική καμπύλη τού Gauss (σελ. 70), χωρίς να έχετε σπουδάσει Στατιστική, Κυβερνητική, Βιολογία, Φυσική των Υποατομικών Σωματιδίων, Αστρονομία, Μουσική, Ποίηση, πυθαγόρεια αριθμοσοφία, μην προσπαθήσετε να προσπελάσετε αυτό το γνωστικό οχυρό μόνον με στεγνή, στυγνή «φιλολογική-θεολογική-φιλοσοφική» αρματωσιά. Η παράθεση επισήμων θεωριών και τσιτάτων καταξιωμένων διανοητών είναι δουλειά τής Τεχνητής Νοημοσύνης πλέον και δεν συνιστά πρωτογενές ακαδημαϊκό έργο.
Βιβλία σαν αυτό, που χρησιμοποιούν διαγράμματα (σελ. 84), που αξιοποιούν τις σύγχρονες πρακτικές Ηγεσίας για την βέλτιστη Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού θα είναι σε λίγο ο κανόνας κι ουχί η εξαίρεσις.
Ιδιαίτερα διεξοδική η ανάλυση τής επίδρασης τού προτεσταντισμού-καλβινισμού στον πολιτικό φιλελευθερισμό (σελίδες 127-131).
Η Ανθρώπινη Ιστορία είναι εξαρχής ΧΑΟΤΙΚΗ (σελ. 98).
Η γνώση των θερμοδυναμικών νόμων και η παραδοχή τής Γης ως «κλειστό σύστημα» είναι ένα άλλο γνωστικό πεδίο που πρέπει να κατακτηθεί πριν επιχειρήσουμε ολιστικές προσεγγίσεις των καθημερινών (επί-)φαινομένων.
Δίχως την επίγνωση τού πως οι αριθμοί της Ακολουθίας Fibonacci ρυθμίζουν τα fractal από τα οποία συναπαρτίζεται το Σύμπαν το πλατύ δεν γίνεται αμέσως κατανοητή η βασική αλχημιστική αρχή (από τον «Σμαράγδινο Πίνακα»): «Όπως επάνω έτσι και κάτω – όπως απέξω έτσι και μέσα».
Σημαντική επίσης η καινοτόμος διαπίστωσης ότι η Αφθονία, ο Πλούτος επιτρέπουν την ταχύτερη κι ευρύτερη διάχυση της Πληροφορίας στην βάση τής κοινωνικής πυραμίδιας διευκολύνοντας έτσι απελευθερωτικές «επαναστάσεις».
Σημαντική επίσης είναι η «κρίσιμη μάζα» που επιτρέπει στο «ποιοτικό εκείνο άλμα» που οραματιζόταν για ολόκληρη την Παγκόσμια Κοινότητα ο Δανός χριστιανός φιλόσοφος Σόρεν Κίρκεγκααρντ.
Όταν γράφει «ελκυστής» εννοεί αυτό που λέμε στη Χημεία «καταλύτης» ή στις εναλλακτικές θεραπείες «διευκολυντής», που επιτρέπει την ολοκλήρωση μιας εξώθερμης κοινωνικής αντίδρασης με επένδυση και δαπάνη Υλοενέργειας.
Κατόπιν τούτων, δεν νοείται «ιστορική νομοτέλεια» (σελ. 141). Πρόκειται μάλλον για ένα έργο εν εξελίξει όπου όλες οι συνιστώσες αυτοσχεδιάζουν αξιοποιώντας την ελευθερία βούληση.
Τα ιστορικά λάθη των ηγετών και οι συνεπαγόμενες καταστροφές (οι παράπλευρες απώλειες ή ωφέλειες) δεν είναι μήτε αναπόφευκτες μήτε μονόδρομες και μονοδιάστατες.
Η διαλεκτική (σελ. 144) οδηγεί με ασφάλεια στον «σκοτεινό» (για τους πολλούς) Ηράκλειτο (σελίδες 145 και εξής) τού οποίου παρατίθενται ΚΑΙ στο πρωτότυπο τα σωζόμενα αποσπάσματα-γνωμικά.
Διαφωτιστικός ο συμπερασματικός επίλογος (στις σελίδες 197 και εξής).
Κατατοπιστικότατα (ασυνήθιστο μάλλον) τα Περιεχόμενα:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΩΣΤΗ ΧΡΗΣΤΙΔΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Κεφάλαιο 1. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ -ΤΑ FRACTALS
Κεφάλαιο 2. Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ
Κεφάλαιο 3. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ
Κεφάλαιο 4. Η ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
Κεφάλαιο 5. ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΟΣ
Κεφάλαιο 6. Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ FRACTALS
Κεφάλαιο 7. ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΧΑΟΣ ΕΧΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Κεφάλαιο 8. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ FRACTALS ΚΑΙ ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ-ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Α. ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ-ΚΡΑΤΗ
Β. Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΟΔΟΑΚΡΟΥ
Γ. Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΥ
Δ. Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΕΛΣΤΑΝ
Ε. ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΕΘΝΟΛΟΓΙΑ – MEGA-FRACTALS
ΣΤ. ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Ζ. ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ
Η. ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ (ελκυστής) ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Θ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ – ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΛΕΝΙΝ
Κεφάλαιο 9. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ
Κεφάλαιο 10. Η ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ
Κεφάλαιο 11. ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΑΙ ΧΑΟΣ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ
Κεφάλαιο 12. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Επιμέλεια έκδοσης: Εκδόσεις Αγγελάκη
Διόρθωση κειμένου: Στέλλα Τόκου.
Εν ολίγοις, ένα βιβλίο που αξίζει να μελετηθεί από κάθε ανήσυχο, φιλοπερίεργο παν-επιστήμονα χωρίς παρωπίδες.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός
