Αχ, Ελλάδα-Ελλάδα!!! Τι χώρα. Έδιωξες την Μαρία Καλογεροπούλου με όλους τους τρόπους, κάθε στιγμή και ώρα τής πολύπαθης αλλά ηρωικής γήινης ζωής της. Και τώρα την αποκαθιστάς μετά θάνατον με όλους τους τρόπους. Καλό για την Δικαιοσύνη. Η Νέμεσις θα χαμογελάει μακρόθυμη όπως πάντα. Όμως σκέφτομαι τι θα πέρασε εκείνη η ευαίσθητη, η θεϊκή, η αγγελική ψυχούλα.
Μερικά από αυτά προβάλλονται διεθνώς στο φιλμ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας». Δεν άντεξα να το δω, παρ’ όλο που είχα επίσημη πρόσκληση. Η αδικία δεν αντέχεται μήτε μετά θάνατον, όταν σε αφορά, όταν σε αγγίζει στο πιο μύχιο κομμάτι τής ύπαρξής σου, ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ.
Γιατί εάν θέλουμε να λεγόμαστε ΆΝΘΡΩΠΟΙ πρέπει να πολεμάμε με αρετή και τόλμη για την Ελευθερία τής Έκφρασης, για την καταξίωση των τίμιων πνευματικών εργατών, των πρωτοπόρων, εκείνων που πλήρωσαν με το αίμα τής ψυχής τους την προσφορά τους στον Πανανθρώπινο Πολιτισμό.
Αναγεννησιακά όντα όπως ο Μότσαρτ κι η Κάλλας δεν μπορεί (ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ) να έχουν τόσο άδοξο, άδικο, πρόωρο τέλος.
Αλλά βέβαια, η αναξιοκρατία, η μετριοκρατία δολοφονεί τα στάχυα που προεξέχουν, πετροβολάει τα δέντρα που φέρουν ευώδεις καρπούς, μέχρι να γίνει η γη ένα ξεροχώραφο, πέτρα πάνω στην πέτρα.
Πήγα και ξαναπήγα να δω την Έκθεση “Unboxing Callas” γιατί μέσα από τα αντικείμενα λατρείας επιβεβαιώνεται η ανθρώπινη διάσταση των ειδώλων που μαρτύρησαν πριν αναληφθούν στους ουρανούς σε πλήρη δόξα.
Παρά τα όποια συγγνωστά ανθρώπινα ελαττώματα και τα λάθη τους (στο παιχνίδι τής τυφλόμυγας που βρισκόμαστε να παίζουμε εδώ) σώζονται «ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΠΟΛΥ», όπως ο μετανοημένος Φάουστ τού Γκαίτε, όπως η ταλαίπωρη παπαδιαμαντική Χαδούλα.
Πίσω από κάθε άγιο προηγείται ένας αμαρτωλός.
Πίσω από κάθε ήρωα καλύπτεται μια τρομαγμένη ύπαρξη που συχνά-πυκνά λιποψυχάει… Στο όρος των Ελαιών, ή και πάνω στο σταυρό ακόμη, την ύστατη στιγμή πριν από την λύτρωση…
Μαρία Καλογεροπούλου, σου οφείλουμε πολλά. Κι όχι μόνον για τη φωνή σου. Γιατί μέσα από τον καλλιτεχνικό βίο και την πολιτεία σου, έδειξες πως ο δρόμος για το Τέλειο περνάει μέσα από εξαντλητική, συστηματική άσκηση τού ταλέντου.
«Έζησα για την Τέχνη…». Όσο για τον Έρωτα… ας σκορπίσει στο Σύμπαν το πλατύ με τη θεία φωνή της, να τέρπονται όλα τα έλλογα όντα εσαεί. Κανείς άνθρωπος δεν αντέχει τόση πλημμυρίδα αισθημάτων, ψυχογραφημάτων, άπειρης ευαισθησίας, ουρανίας γαλήνης εν τέλει…
Maria Callas, La Divina.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός
info:
https://www.nationalopera.gr/els/alloi-xoroi/item/5282-unboxing-callas
