Οι μεγάλοι, εξελιγμένοι διεθνείς ηθοποιοί που καλλιεργούν καθημερινώς τα εκφραστικά τους μέσα μπορούν να ερμηνεύσουν συναρπαστικά και τον τηλεφωνικό κατάλογο! Και με αυτό το εναρκτήριο λάκτισμα δεν υπονοώ τίποτα για την μάλλον μονότονη και μονόχορδη διασκευή τής νουβέλας που έχει ως αγαπημένο θέμα των ημερών τούς απανταχού συμπαθέστατους πρόσφυγες που μας βρίσκουν όλους αλληλέγγυους/αλληλέγγυες.
Εάν δεν ήταν ο ιδιοφυής Βέλγος σκηνοθέτης Γκι Κασίερς που πολλαπλασίασε τα είδωλα του μονολογούντος προσώπου έτσι ώστε να συνδιαλέγεται ψηφιακά και με το «άλλο» βουβό πρόσωπο (χάρη στην ταυτόχρονη βιντεοπροβολή σε «πραγματικό» σκηνικό χωροχρόνο), δεν ξέρω εάν θα αντέχαμε μέχρι την πολυπόθητη ανατροπή τού τέλους αυτό το μάλλον τετριμμένο αφήγημα.
Όμως δουλειά των δημιουργών των εξειδικευμένων στις παραστατικές τέχνες είναι να δίνουν ζωή, ψυχή σε συμβολικά «πρόσωπα» και να κινητοποιούν την ψυχοσωματική-νοητική οντότητα τού κάθε θεατή.
Από αυτή την άποψη, το θεατρικό γεγονός επέτυχε απόλυτα και σε βαθμό μη αναμενόμενο εν πολλοίς.
Όμως δεν δέχομαι σε μια χώρα με σύγχρονη δραματική ποίηση κι έντονη, οργιαστική λογοτεχνική και καλλιτεχνική δημιουργικότητα να «ξεθάβουμε» ανύπαρκτα, μέτρια κείμενα και να τα μεγαλοποιούμε δεόντως με την θετική αξιοποίηση τής υπερπροβεβλημένης ερμηνευτικής δεξιοτεχνίας.
Μετά από αυτόν τον ρόλο ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μπορεί να παίξει ο,τιδήποτε σε οιαδήποτε σκηνή τού κόσμου (με τη χρήση υπέρ-υπό-τίτλων, φυσικά).
Ανυπομονώ όμως να τον δω και σε σύγχρονα, διαχρονικά έργα ζώντων ελληνομαθών δραματουργών.
Η Ποίηση σε αυτή τη χώρα ξεχειλίζει. Έχουμε μακραίωνη κληρονομιά. Ίσως για αυτό ένας στους χίλιους Έλληνες/Ελληνίδες κοιτώντας στον καθρέφτη του αντικρίζει το επόμενο Νόμπελ Λογοτεχνίας! Δημιουργικός οραματισμός, θετική σκέψη, προβολή στο χωροχρονικό συνεχές αιθερικών αυτοεπαληθευομένων «προφητειών». Ούτως η άλλως η λέξη «Ποιητής» είναι «προληπτικό κατηγορούμενο» (όπως λέγαμε κάποτε, παλαιά, στο σχολικό Συντακτικό), αφού ο Πανδαμάτωρ Χρόνος θα «ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι» και το λίπασμα από τα ευώδη άνθη.
Για να επανέλθουμε σε αυτή την παράσταση, ήταν τέλεια από τεχνικής κι ερμηνευτικής πλευράς, όμως με ένα τόσο κοινότοπο (κι ουχί «κοινότυπο») κείμενο φαντάζει δημιουργικός-παραγωγικός άθλος!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και στον οξυδερκέστατο παραγωγό.
Μετάφραση Ασπασία Σιγάλα
Σκηνοθεσία Guy Cassiers
Απόδοση Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Ηχητικός σχεδιασμός Diederik De Cock – Ηλίας Φλάμμος
Σχεδιασμός βίντεο Bram Delafonteyne – Sibylle Meder
Επιμέλεια φωτισμών Δημήτρης Κούτας
Βοηθός σκηνοθέτη Σύλια Κόη
Διεύθυνση παραγωγής Λυκόφως / Κωνσταντίνα Αγγελέτου και Toneelhuis / Tanja Vrancken
Τεχνική Διεύθυνση Λυκόφως / Βίκτωρ Berkan και Toneelhuis / Diederik Hoppenbrouwers
Video Art Klaas Verpoest
Βοηθοί παραγωγής Ξένια Καλαντζή – Πανούτσι Μαργέλος
PR & Communication Manager Λυκόφως Μαργαρίτα Σίσιου (Θεσσαλονίκη), Άρης Ασπρούλης (Αθήνα)
Διαφήμιση – Social Media Λυκόφως Renegade
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Graphic Design Mike Rafail
Συμπαραγωγή ΚΘΒΕ – Λυκόφως (Γ. Λυκιαρδόπουλος).
Πάντα τέτοια. Και καλύτερα.
Μετά Λόγου Γνώσεως,
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός
info:
