You are currently viewing Κωνσταντίνος Μπούρας: “Η αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη” με τον Gilles Decorvet σε σκηνοθεσία από τον Δήμο Αβδελιώδη στο Studio new star art cinema

Κωνσταντίνος Μπούρας: “Η αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη” με τον Gilles Decorvet σε σκηνοθεσία από τον Δήμο Αβδελιώδη στο Studio new star art cinema

Το να ακούς το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο με μια σαφήνεια και μια αισθητική καθαρότητα έτσι ώστε να καθίσταται κατανοητό στον μέσο θεατή/ακροατή είναι από μόνος του ένας άθλος παγκόσμιος.

Απόδειξη πως η ελληνική γλώσσα, εάν υποστηριχθεί με τα απαραίτητα παραγλωσσικά σημεία να μπορεί να διασχίσει με επιτυχία (και με τους απαραίτητους υπέρτιτλους) τα εγχώρια σύνορα και να διακτινιστεί στα διεθνή ύδατα.

Ο Σωκράτης είναι ένα σύμβολο αντίστασης κατά της τυραννίας, κατά της απανθρωπιάς, κατά της στέρησης της ελευθερίας τής έκφρασης. Αποδέχθηκε τον πρόωρο και αδόκητο και άδικο θάνατό του από κούραση να δραπετεύσει, από φιλοσοφική αναζήτηση νοήματος. Χαρακτηριστική είναι η εκπεφρασμένη απορία του σε αυτή την εκπληκτική παράσταση: «γιατί η εσωτερική μου φωνή, η οποία πάντα με απέτρεπε από αναγκαίες βιοποριστικές εργασίες, σωπαίνει τώρα και δεν με οδηγεί να υπερασπίσω αποτελεσματικά τον εαυτό μου και τη ζωή μου»; Αναζητεί το καλό ακόμα και στην κακοτυχία του. Πιστεύει σε μία ανώτερη τάξη πραγμάτων, σε μια αιθερική παραδείσια κατάσταση στην οποία θα ενσωματωθεί αμέσως μόλις απαλλαχθεί από την σωματική φυλακή τής αθάνατης ψυχής του. Πιστεύει σε συμπαντικούς νόμους που ναι μεν δεν γνωρίζει επακριβώς, επαληθεύει όμως την ισχύ τους εκ του αποτελέσματος. Δηλώνει παντελή άγνοια κι αρνείται τον τιμητικό τίτλο τού «σοφού». Διατείνεται μάλιστα πως εν Δελφοίς Απόλλων τον έκρινε σοφότερο των άλλων ανθρώπων ακριβώς ένεκα της αυτόβουλης παραδοχής τής παντελούς αγνοίας του. Το περίφημο «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» είναι η μαγική φράση, το σύνθημα και το παρασύνθημα, το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες από και προς την Γνώσιν.

Το δελφικό «μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω» αναφέρεται στην συγκεκριμένη νευρωνική εγκεφαλική διακλάδωση που εξασφαλίζει η ενασχόληση με τα ανώτερα μαθηματικά. Είναι το απαραίτητο «δίκτυο» για να χτιστεί η διεπικοινωνία, καθώς και η «ανώτερη επικοινωνία» με αυτό το απροσδιόριστο «θείον».

Ο Σωκράτης θανατώνεται από τους κατηγόρους του γιατί δεν υποκύπτει στους εκβιασμούς τους, γιατί δεν τηρεί τα έθιμα, γιατί δεν υποδύεται ως υποκριτής τον ρόλο τού θερμοπαρακαλούντος για τη ζωή του, γιατί αρνείται να τους κολακέψει, να τους γλείψει, να τους ποδηγετήσει, να τους χειριστεί εν τέλει, όπως κάλλιστα θα μπορούσε. Βεβαίως και χρησιμοποιεί στην απολογία του (διασωθείσα χάρη στην επίμονη επιμέλεια τού Πλάτωνα) την περίφημη «σωκρατική μέθοδο». Βεβαίως και δεν αντικρούει το κατηγορητήριο με τον αναμενόμενο δικανικό τρόπο. Θα έλεγε κανείς πως έμμεσα το επιβεβαιώνει. Όμως, εκείνο που τον διακρίνει κι εξακολουθεί να λάμπει αιώνες τώρα είναι η καθαρότητα τού πνεύματος που τού επιτρέπει να απογειώνεται πάνω από τα ανθρώπινα και να προβλέπει ακόμα και το μέλλον των μηνυτών του. Είναι μάρτυρας και ήρωας. Είναι υποδειγματικός χάρη στο παραδειγματικό τρόπο με τον οποίο δεν χτίζει την επιβίωσή του. Είναι ο πρώτος από μια σειρά ιδεαλιστών που έφεραν τα πάνω κάτω στον κόσμο τους τελευταίους είκοσι και πέντε αιώνες. Είναι, είναι, είναι…

Αυτή η παράσταση δεν εξαντλεί το κείμενο. Το επισημαίνει με τις απαραίτητες υποσημειώσεις. Είναι διακρατική και διαδραστική στο βαθμό που ανασαίνει ο/η θεατής στο ρυθμό τών «κινημάτων τής ψυχής» τού υποδυόμενου δραματικού προσώπου.

Τελικά, ο Σωκράτης γίνεται διαχρονικός διεθνής σταρ χωρίς ενδεχομένως και να το επιδιώκει. Να τον αφήσουν ήσυχο θέλει, αφού ο ίδιος δεν μπορεί να εφησυχάσει κυνηγημένος διαρκώς από το περίφημο αφαιρετικώς ασαφές «δαιμόνιό» του. Με όρους τής σύγχρονης ψυχιατρικής θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και… και… και… Όμως ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ζει σήμερα. Θα τον δηλητηρίαζαν ίσως με αργότερους, λεπτεπίλεπτους τρόπους δίχως να τον ηρωοποιήσουν.

Η εποχή μας δεν χρειάζεται μάρτυρες, αφού γίναμε όλοι/όλες/όλα μας εκόντες-άκοντες. Κι ας μην μας ξεγελούν οι ψευδιασθήσεις μας, το ιψενικό «ζωτικόν ψεύδος».

Αυτή η παράσταση πρέπει να περιοδεύσει σε όλα τα σχολεία, τις πλατείες, τα καφενεία και τα χωριά της Ελλάδας, να πάει σε όλα τα ξερονήσια, ακόμα κι εκεί που κατοικεί ένας και μόνον άνθρωπος.
Θα ήθελα να την βλέπω και να την ακούω μέχρι να την αποστηθίσω, μέχρι η όρασή μου να γεμίσει από τη θέασή της.

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός

 

 

 

info:

 

https://www.athinorama.gr/theatre/3028537/studio-new-star-art-cinema-autes-einai-oi-teleutaies-parastaseis-tis-theatrikis-skinis-tou-dimou-abdeliodi/
Studio new star art cinema: Αυτές είναι οι τελευταίες παραστάσεις της θεατρικής σκηνής του Δήμου Αβδελιώδη
Ένα έργο στα αρχαία ελληνικά και μία σύνθεση διηγημάτων του Παπαδιαμάντη είναι οι δύο παραγωγές του χώρου οι οποίες κατεβάζουν σύντομα αυλαία.
ATHINORAMA TEAM
ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
22 Απριλίου , 2024
Όνειρο στο κύμα
Δύο παραστάσεις της θεατρικής σκηνής του Δήμου Αβδελιώδη στο Studio new star art cinema ολοκληρώνουν τις επόμενες ημέρες τον κύκλο τους. Πρόκειται για τα έργα “Η αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη”, που διεξάγεται εξ ολοκλήρου στα αρχαία ελληνικά (με νεοελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους), και “Όνειρο στο κύμα / Έρως ήρως”, που αποτελείται από δύο διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Gilles Decorvet
Ο Gilles Decorvet
“Η αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη”
Μετά τις δύο επιτυχημένες παραστάσεις τον Οκτώβριο 2023 και τον Ιανουάριο 2024, “Η αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη”, όπως αποδίδεται από τον Πλάτωνα μέσα από το έργο “Απολογία Σωκράτη”, θα παρουσιαστεί ξανά για δύο παραστάσεις, την Παρασκευή 26 Απριλίου και το Σάββατο 27 Απριλίου σε διδασκαλία εκφοράς αρχαίου κειμένου και σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, με τον Gilles Decorvet, που επιστρέφει στην Αθήνα ειδικά για την παράσταση αυτή. Η “Αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη” πρωτοπαρουσιάστηκε το 2015 ως συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος με την ΑΜΚΕ “Anagnorisis”, συνεχίστηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό, με κορύφωση την παρουσίασή της στην ιστορική Όπερα του Ανόι στο Βιετνάμ.
Στην παράσταση ακούγεται από σκηνής η πρωτότυπη αρχαία ελληνική γλώσσα, από τον Gilles Decorvet στον ρόλο του Σωκράτη και από τον Μάρκο Παλαιό στο ρόλο του κατηγόρου Μέλητου, με υπέρτιτλους στα νέα ελληνικά και στα αγγλικά, υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ελβετίας στην Ελλάδα, τη συνεργασία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης και την υποστήριξη της Ένωσης Γάλλων Ελλάδας. Ο ελληνιστής Ελβετός Gilles Decorvet, διατελεί Καθηγητής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Έχει μελετήσει ενδελεχώς την αρχαία και την σύγχρονη ελληνική γλώσσακι έχει μεταφράσει στα γαλλικά κορυφαίους Έλληνες συγγραφείς. Αφηγείται επίσης, σημαντικά κείμενα σε σχολεία, θέατρα και φεστιβάλ, στην Ελβετία και στη Γαλλία.
Όνειρο στο κύμα, Έρως Ήρως
“Όνειρο στο κύμα / Έρως ήρως”
Μετά τις παραστάσεις του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου, ο Δήμος Αβδελιώδης παρουσιάζει για τελευταία φορά φέτος τη σκηνική σύνθεση των διηγημάτων “Όνειρο στο κύμα” και “Έρως Ήρως” (φωτό εξωφύλλου) του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, τη Μ. Δευτέρα 29 Απριλίου. Ερμηνεύει ο Θεμιστοκλής Καρποδίνης.
Με τα δύο αυτά έργα, “Όνειρο στο κύμα” και “Έρως Ήρως”, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αποδίδει δύο από τις όψεις του Έρωτα, με δικά του βιώματα, από το δέος, τη μέθεξη, το πάθος, τη συντριβή, έως το μεγαλείο και τον ηρωισμό της ψυχής του. Στο πρώτο, μας μεταφέρει στα χρόνια της εφηβείας του σ’ ένα παραδείσιο τοπίο εικόνων,  χρωμάτων και ήχων. Μια νύχτα αντικρίζει με δέος την νεαρή συνομήλική του Μοσχούλα, η οποία, κολυμπώντας γυμνή μες στη θάλασσα, κινδυνεύει. Η ευχαρίστηση ότι της σώζει τη ζωή αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία από την ερωτική επιθυμία. Στο δεύτερο, που θα μπορούσε να ήταν η φυσική εξέλιξη του προηγούμενου, ο Έρωτας του Γιωργή για την αγαπημένη του γίνεται πάθος, όταν κινδυνεύει να τη χάσει από έναν πολύ μεγαλύτερό του και ευκατάστατο άνδρα.
Είναι μάλλον πιο εύκολο να κατανοήσουμε μιαν αλήθεια μέσα από ένα καλλιτεχνικό έργο, παρά μέσα από μια ενδελεχή ανάλυση, κι ο Παπαδιαμάντης μάς πείθει, λέγοντας απλά και ταπεινά πως κανένας έρωτας δεν μπορεί να ευτυχήσει, εάν δεν υπάρχει σεβασμός προς τον εαυτό μας και προς τον άλλο, αφού η πραγματική απόλαυση ως αγαθό δεν εξαρτάται από την ικανοποίηση, αλλά από την ψυχική και την ηθική μας πληρότητα.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.