Πανάξια ηθοποιός η Γιασεμί Κηλαηδόνη αξίζει όλα τα βραβεία υποκριτικής τού κόσμου, γιατί ακολουθεί τη μέθοδο Στανισλάβσκι με τέτοια αυστηρή πειθαρχία. Απόλυτα κάτοχος των εκφραστικών της μέσων, δεν χάνει μήτε στιγμή τη σύνδεση με την εσωτερική της φωνή, μεταφέροντας έναν ολάκερο κόσμο στο έκθαμβο κοινό, που αν και γνωρίζει τόσο το μυθιστόρημα όσο και την ταινία για την Άλκη Ζέη, νιώθει σαν να ακούει για πρώτη φορά ιστορικά γεγονότα διϋποκειμενικώς μεταπλασμένα.

Κάθε Αφήγηση είναι Μυθοπλασία, ακόμα κι όταν μεταλαμπαδεύουμε τις εμπειρίες μας. Ειδικά τότε.

Στην περίπτωση αυτής της διαμεσολαβημένης εμπειρίας, το θαύμα συντελείται ακριβώς στο βαθμό που ομιλώσα φωνή και αυτοβιογραφούμενη πεζογράφος ταυτίζονται αντιστικτικά μεν αντιθετικά όχι.

Εξηγούμαι: το να έχεις ζήσει κοινές καταστάσεις με τον συγγραφέα τού δραματικού έργου που καλείσαι να ερμηνεύσεις είναι μια τομή κύκλων. Το να ανήκεις όμως σε μια άλλη γενιά και να μην έχεις βιώσει παρόμοιες καταστάσεις προκειμένου να τις αναπαραστήσεις (μόνος) επί σκηνής, απαιτεί πολύπλοκες μετασχηματιστικές-μεταβολιστικές διαδικασίες που δεν καταγράφονται ακόμη από την Επιστήμη τής Νευροφυσιολογίας τού Εγκεφάλου.

Η θεατρολογική ενασχόληση κι η εμπεριστατωμένη κριτική ανάλυση-αποτίμηση είναι δουλειά κυρίως εμπειροτέχνη-πραγματογνώμονα, αφού δεν έχουμε στη διάθεσή μας «αντικειμενικά» μέτρα και σταθμά, όπως – παραδείγματος χάριν – ένας μικροβιολόγος ή ένας ακτινολόγος.

Κάπου μεταξύ φιλολογίας, γευσιγνωσίας, ρυθμολογίας, αισθητικής και υφολογίας, εικαστικών, γλωσσολογίας, ενδυματολογίας και video-art, είναι αδύνατον να χωρέσεις την «όψιν» ή το λεγόμενο «ηχητικό τοπίο» μιας παράστασης σε ένα βραχύ ή εκτενές κριτικό σημείωμα.

Ως εκ τούτου, περιορίζομαι να πω ότι αυτή η πραγματικά ανατριχιαστική παράσταση που αποδίδει ιστορική (αλλά και αισθητική) Δικαιοσύνη μέσα από την συνεκδοχική μαρτυρία ενός πάσχοντος «θύματος» που καταθέτει το αυτοβιογραφικό «χρονικό» του στο αόρατο Δικαστήριο τού Πανδαμάτορα Χρόνου, λειτουργεί στο θυμικό των θεατών και τους αναστατώνει στο βαθμό που παρακινούνται να επανεκτιμήσουν τα μέχρι τώρα στερεότυπα τής κατασταλαγμένης κοινής συλλογικής συνειδητοποίησης σχετικά πρόσφατων, πολύπλοκων και πολυεπίπεδων γεγονότων.

Φυσικά, η πολιτική διάσταση είναι αναπόφευκτη, υποσκελίζεται όμως από την επαυξανόμενη δια της θεατρικής συνδημιουργίας ενσυναίσθηση.

Στη Μεγάλη Λογοτεχνία δεν έχει σημασία ποιος έχει εν τέλει δίκιο αλλά ποιες αρχετυπικές, κοσμικές, συμπαντικές, γήινες και πανανθρώπινες δυνάμεις συγκρούονται.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr , ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός

INFO:

https://tickets.public.gr/theater/offer/i-arraboniastikia-tou-axillea/

«Η ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ» της Άλκης Ζέη

Ερμηνεύει η Γιασεμί Κηλαηδόνη

Σκηνοθεσία Φώτης Μακρής

Στο Θέατρο «Μεταξουργείο» από 9 Μαΐου έως 2 Ιουνίου 2024

Από το μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη “Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα” (εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

Ερμηνεύει η Γιασεμί Κηλαηδόνη

Διασκευή : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Στέλλα Κρούσκα

Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής

Σκηνογράφος : Μάριος Σπηλιόπουλος

Φωτισμοί : Μελίνα Μάσχα

Μουσική : Νείλος Καραγιάννης

Διεύθυνση παραγωγής : Τζίνα Παπαδοπούλου

Παραγωγή : Μεταξουργείο ΑΜΚΕ

Προβολή και επικοινωνία : Βάσω Σωτηρίου-We Will

Διάρκεια παράστασης : 100’ (χωρίς διάλειμμα)

Από Πέμπτη 9/5 έως και Κυριακή 2/6 του 2024

ΘΕΑΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ : Ακαδήμου 14 & Κεραμεικού, τηλ 210-5234382, www.metaxourgeiotheatre.gr.

Το θέατρο «Μεταξουργείο», τιμώντας τα 100 χρόνια από την γέννηση της Άλκης Ζέη, παρουσιάζει την παράσταση «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» βασισμένη στο ομώνυμο εμβληματικό μυθιστόρημά της. Ένα μυθιστόρημα που συμπυκνώνει την ιστορία μιας γενιάς που στις ταραγμένες δεκαετίες του νεοελληνικού βίου (1940-1970) επέλεξε, με βαρύ τίμημα, να αλλάξει τον κόσμο.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο λογοτεχνικό έργο έχει διασκευαστεί για το θέατρο και παρουσιάζεται σε μορφή παράστασης.

Η κεντρική ηρωίδα, η «αρραβωνιαστικιά», καταφεύγει στην μνήμη γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αφηγηθεί την εμπειρία της και την εμπειρία της γενιάς της, προσπαθώντας να βρει το νόημα της Ιστορίας. Αναπλάθει εμπειρίες από την προπολεμική Ελλάδα, από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, από την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τη μετεμφυλιακή περίοδο και την Χούντα των Συνταγματαρχών και από τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (μετανάστευση, πολυπολιτισμικές κοινωνίες κ.ά.)

Η διασκευή του μυθιστορήματος, που έχει γίνει από το Φώτη Μακρή, την Κλεοπάτρα Τολόγκου και τη Στέλλα Κρούσκα, πλέκεται στον διπλό ιστό της προσωπικής και της συλλογικής περιπέτειας. Πρόσωπα κοινά, αθέλητοι πρωταγωνιστές ή ανίδεοι κομπάρσοι του δράματος: Αντίσταση, εμφύλιος, διώξεις. Μεγάλα οράματα και διαψεύσεις, διάλυση πολλών ψευδαισθήσεων. Η Ελλάδα, ο κόσμος.

Σ’ ένα μεταίχμιο της ζωής της και της πρόσφατης ιστορίας μας –στη διάρκεια της δικτατορίας– η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, ανασύροντας τις μνήμες της πετράδι πετράδι, συνθέτει το ψηφιδωτό της τριακονταετίας.

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού