Και πάλι καλά!!! Τα μεγάλα μυθιστορήματα που απεικονίζουν ολάκερες μεταβατικές εποχές ΔΕΝ μεταφέρονται στην οθόνη (μήτε στη μεγάλη μήτε στη μικρή).

Από το 1889 μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό, τόνοι νερού, στο ποτάμι τού ιστορικού χωροχρόνου. Ο μυθοπλαστικός χωροχρόνος είναι ελαφρώς διαφορετικός, βαρέως τροποποιημένος, εξαγνισμένος, καθαγιασμένος και ταυτοχρόνως αβυσσαλέος.

Και μόνον που μιλάνε (οι περισσότεροι) σύγχρονα (κολωνακιώτικα) ελληνικά δημιουργεί μία μεγάλη μετατόπιση στην παραστασιακή σύμβαση. Το να ομιλούν όλες και όλοι μία ντοπιολαλιά (εξόχως ιδιάζουσα, αν και κοντινή στην αρχαία ελληνική φωνητική) θα ήταν περισσότερο (ίσως) προβληματικό, όμως τότε, σε αυτή την περίπτωση, θα μιλάγαμε για αναπαράσταση (κατά το μάλλον ή ήττον πιστή) μιας μακρινής εποχής.

Το μεταμοντέρνο και η δύουσα μετανεωτερικότητα μπέρδεψαν τα πράγματα. Επιτρέπουν την εκφραστική ελευθεριότητα. Ο κάθε ένας / η κάθε μία / το κάθε ένα μιλάει όπως γουστάρει, όπως μπορεί κι όπως δύναται κι ΕΙΝΑΙ ΌΛΑ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΩΣ ΤΕΧΝΗ. Αυτό είναι το κακό που άφησε πίσω της η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ. «Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα ουδέν εστί.»…

Καλά όλα αυτά, αλλά το επιτελεστικό αποτέλεσμα, το μετείκασμα στην ψυχοσωματική/διανοητική οντότητα ενός εκάστου θεατή όταν εγκαταλείπει την κινηματογραφική αίθουσα δικαιώνει ή ακυρώνει τις όποιες προθέσεις.

Επιφυλάσσομαι να εκφράσω τις δικές μου διϋποκειμενικές απόψεις, όχι γιατί δυσκολεύομαι, αλλά γιατί σέβομαι τον κόπο, τους κόπους τόσων ανθρώπων, δοκιμασμένων και φερέλπιδων καλλιτεχνών… Τι να κάνουμε; Πρέπει να ενισχύσουμε το ελληνικό σινεμά. Ωραία και όμορφα.

Πηγαίνετε και δείτε αυτή την ταινία προκειμένου να αποκτήσετε ιδίαν άποψιν.

Το κριτικό πνεύμα χρειάζεται εξάσκηση, όπως κι η ενσυναίσθηση απαιτεί όρια!!!

Φιλότιμη προσπάθεια. Αστάθμητα είδωλα…

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός