Το δημοκρατικό πνεύμα εκδηλώνεται και στον τρόπο γραφής.

Ηθική και Αισθητική είναι αλληλένδετες, διατείνεται ο φιλόσοφος Αριστοτέλης.

Το πολυσυλλεκτικό πνεύμα τού Κώστα Βούλγαρη και η προοδευτική πολιτική του ένταξη συνάδουν με τα κοινωνικά, λογοτεχνικά, ανθρώπινα ενδιαφέροντά του.

Ως συνεργάτης του εισέπραξα και εισπράττω σεβασμό, κατανόηση, ευγένεια, ανεκτικότητα, σεβασμό, σοβαρότητα, αλληλεγγύη.

Όταν αναγνωρίζεις την αξία τού άλλου αναγνωρίζεις και την αξία τού βαθύτερου αληθινού εαυτού σου. Για τα αντίθετα παθολογικά φαινόμενα στον χώρο τής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας ας μην μιλήσουμε καλύτερα. Επιφυλάσσομαι σε έναν χρήσιμο για τους μελλοντικούς ερευνητές τόμο περί τας δυσμάς τού παραγωγικού μου βίου.

Η συνδημιουργικότητα είναι έννοια απολύτως επίκαιρη. Ολάκερος ο εικοστός πρώτος αιώνας με τις ρομποτικές μηχανές, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τους κβαντικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές (σε λίγο) θα επιταχύνει την ήδη ταχέως εξαπλούμενη διαδικτυακή επανάσταση και η εντροπία τού θερμοδυναμικού συστήματος Γαία θα αυξομειώνεται δραματικά (όσο κι αν δεν μπορεί να θεωρηθεί «κλειστό» –  τουναντίον).

Η σύγχρονη περιρρέουσα ατμόσφαιρα συντείνει προς έναν Πανανθρώπινο Αναγεννησιακό Πολιτισμό (χάρη τόσο στην Τεχνολογία όσο και στις οικολογικές προκλήσεις), όπου η συμβατότητα, η συνεργατικότητα, η οριζόντια ελευθερία έκφρασης, η συνδημιουργικότητα, η ανεκτικότητα, η ενσωμάτωση τής όποιας ιδιαιτερότητας, η αξιοποίηση τού «διαφορετικού» είναι βασικοί άξονες τής όποιας παραγωγής «πολιτιστικών προϊόντων» διεθνούς βεληνεκούς. Ήδη η Ουνέσκο μιλάει για «πολιτιστικές βιομηχανίες».

Ο Κώστας Βούλγαρης είναι ένας φωτισμένος, αναγεννησιακός άνθρωπος, ήρωας και μάρτυρας τού ταραγμένου μεταβατικού, μεταιχμιακού, υλιστικού καιρού μας που μυρίζει από μακριά «αλλαγή», μετεξέλιξη προς κάτι καλύτερο και δικαιότερο για το σύνολο των έμβιων όντων τού καταταλαιπωρημένου πλανήτη μας.

Αυτή η ανθρωπιστική στόχευση με τον ευρυγώνιο φακό τής αφηγηματικής κριτικής του οξύτητας λειτουργεί ως καταλύτης στην αμαλγαματοποίηση διαφορετικών, ετερόκλητων «φωνών» που συμβάλλουν όμως (ως ρυάκια) στο μεγάλο, στο αυθόρμητο, στο ασυγκράτητο «κοσμικό ρεύμα» τού Ηράκλειτου.

Κάποτε θα κατανοήσουμε τι ακριβώς έπραξε, επέλεξε να πράξει ο ιδιοφυέστατος Κώστας Βούλγαρης ως υπεύθυνος για τις ένθετες «Αναγνώσεις» τής Κυριακάτικής εφημερίδας τής Αριστεράς με τον συμβολικό τίτλο «Αυγή». Ο Κώστας Βούλγαρης επέλεξε να σπάσει τους παρεΐστικους αποκλεισμούς και τα συντεχνιακά μικροσυμφέροντα, άνοιξε την βεντάλια των δυνατοτήτων στους παραγνωρισμένους, στους παραπεταμένους, στους κακότυχους, φτάνει να είναι αυθεντικοί, καλόγνωμοι, καλοπροαίρετοι και «επαρκείς αναγνώστες» των πολιτιστικών φαινομένων.

Αυτή του η συνεισφορά θα εκτιμηθεί εν καιρώ (ελπίζω σύντομα) και θα τύχει ακόμα και επισήμου αναγνωρίσεως από τα θεσμικά όργανα τού Ελληνικού Κράτους (καθώς και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως). Αυτό που τολμάει να επιτύχει ο Κώστας Βούλγαρης είναι ανάλογο τού επιτυχημένου πειράματος «Βιβλιοθήκη – Καταφύγιο Θηραμάτων» τής Ελευθεροτυπίας από τον Ποιητή Γιώργο Χρονά. Αυτοί οι δύο πνευματικοί Άνθρωποι άφησαν «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», έδωσαν βήμα και φωνή σε πολύχρωμα και πολύτροπα «είδη υπό εξαφάνισιν», τίμησαν και τιμούν εν τέλει τον Σύγχρονο Πολιτισμό.

Σε αυτό το δίτομο έργο δεν παρελαύνει ΕΝΑΣ θίασος αλλά αντικατοπτρίζεται αρμονικά, ισοτονικά, δίκαια η «περιρρέουσα αμτόσφαιρα» μιας ολάκερης προβληματικής και προκλητικής εποχής. Από το γύρισμα τού εικοστού αιώνα στον εικοστό πρώτο, βιώσαμε όλα τα έλλογα είδη, έντρομα και περιδεή, τις όποιες κοσμογονικές αλλαγές, που αδυνατούμε να συλλάβουμε στο επίπεδο τής ατομικής συνείδησης. Στο επίπεδο όμως τής Συλλογικής Πανανθρώπινης Συνειδητότητας είμαστε όλοι/όλες/όλα κόκκοι άμμου, μοναδικές κι ανεπανάληπτες ψηφίδες στο αείποτε μεταβαλλόμενο μωσαϊκό τού κόσμου.

Ο Κώστας Βούλγαρης τιμάει την δημοκρατική Αριστερά και την σύγχρονη νεοελληνική Διανόηση. Και μαζί του, όλες/όλοι εμείς ανασαίνουμε τον αέρα τής συνδημιουργικής Ελευθερίας τής έκφρασης, που χωρίς αυτήν θα ήταν η ζωή μας ανούσια και το έργο μας άνευ λόγου.

Ως αντίπαλον δέος λοιπόν των συνεταιριζομένων «ματαιοκαμάτων» [ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός] διαβάζεται αυτό το δίτομο έργο ζωής, που μαζί με τα άλλα του δύο έργα («Η μεταμυθοπλασία στη νεοελληνική πεζογραφία», «Η δικιά μας Ελένη») συναπαρτίζουν μιαν άτυπη τριλογία εν εξελίξει. Κι όπως οι τριλογίες των τραγικών ποιητών ήταν …τετραλογίες, αναμένουμε τη συνέχεια.

Ο Κώστας Βούλγαρης με τη συνέπεια, τη σοβαρότητα, την εμβρίθεια και την ευθυκρισία του δεν τιμάει μόνον εμάς τους βιβλιοκρίνοντες μήτε αποκλειστικώς και μόνον τους κρινόμενους λογοτέχνες, αλλά ευθαρσώς τιμάει την έννοια Άνθρωπος, Πολιτισμός, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Αλληλεγγύη, Αδελφοσύνη όλων των όντων απανταχού…

Μετά Λόγου επί-Γνώσεως,

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός