Παιδικό τραγούδι με έντονο το παραμυθικό στοιχείο αλλά και οδηγός αυτοβελτίωσης για ενηλίκους (γονείς ή μη) προκειμένου να διαχειριστούν το άγχος του αλλά και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους αποτελεσματικά χωρίς βλάβη τής υγείας τους.

Ο πολυβραβευμένος διεθνώς, πολυμεταφρασμένος Κύριος Μάκης Τσίτας είναι ένα ώριμο «μεγάλο παιδί», αιώνιος έφηβος που διατηρεί αμείωτη κι αλώβητη την προεφηβική του αθωότητα.

Συνδυάζει τη μεθοδικότητα ενός ηγέτη-προπονητή-μέντορα με την προσήνεια και τις αφηγηματικές δεξιότητες ενός Πυγμαλίωνα παγκοσμίου βεληνεκούς.

Κατέχει άριστα τα εκφραστικά του μέσα και αξιοποιεί την ελληνική γλώσσα στην άπλετη διαχρονική πλαστική μουσικότητά της. Ο Μάκης Τσίτας έχει επιτύχει να φιλοτεχνήσει μία ιδιόλεκτο απλή, καθημερινή, ευπρόσιτη, δίχως νεολογισμούς και διανοουμενίστικες ακροβασίες, αλλά με την ευθυβολία τού κατασταλαγμένου κοινωνουμένου νοήματος.

Η σοφία του είναι εφαρμοσμένη εύστοχα, χρήσιμη και αξιοποιήσιμη από ένα ιδιαίτερα ευρύ κοινό. Το “target group” αυτής της λογοτεχνικής ευωχίας είναι τόσο διευρυμένο που – θεωρητικά – καλύπτει όλο το φάσμα τού αναγνωστικού κοινού.

Όσο για τον περίφημο «επαρκή θεατή», ακόμα κι αυτός ο πολυδιαβασμένος (και πολυδιάβαστος) – ανεξαρτήτως φύλου – μπορεί να βρει κρυμμένα νοήματα και αφηγηματικές δεξιοτεχνίες που μεταλαμπαδεύουν τεχνικές για κάθε ρητορική χρήση.

Δίπτυχος/τρίπτυχος έντυπος στοχασμός, δομημένος πέραν τού συνήθους μετανεωτερικού διαλογιστικού ελεύθερου συνειρμού.

Ο Μάκης Τσίτας είναι παραδοσιακός και για αυτό μπορεί να γίνει μία ημέρα «κλασικός».

Το θέμα τής διαχείρισης άγχους από τα υπερφορτωμένα σύγχρονα άτομα μπορεί να φαντάζει ίσως κωμικό όταν το δεις απέξω, μέσα από τα αποστασιοποιημένα αθώα μάτια ενός ανυποψίαστου παιδιού, όμως είναι πρωταρχικής ζωτικής σημασίας εάν θέλουμε, επιθυμούμε και επιμένουμε να διαπαιδαγωγήσουμε τη νέα γενιά με γερά θεμελιωμένα ουμανιστικά ιδανικά στα πλαίσια τού πάντα επίκαιρου και επιτακτικής ανάγκης στις μέρες μας Διαφωτισμού.

Η αρμονία εξαρτάται από τις ατομικές επιλογές όλων μας κάθε στιγμή. Ειδικά στις δύσκολες βραδινές ώρες, στην ασφάλεια τής οικογενειακής εστίας, όταν βγαίνει όλη η κούραση (και η αγωνία) τής βιοποριστικής ημέρας, αλλά πολύ πριν κοιμηθείς (εάν μπορέσεις να κοιμηθείς από την υπερκόπωση, την υπερφόρτωση, την υπέρμετρη υπερένταση) πρέπει να «διαβάσεις τα παιδιά», να ετοιμάσεις το φαγητό για την επόμενη ημέρα, να προετοιμάσεις τον υπηρεσιακό σου χαρτοφύλακα και τις σχολικές τσάντες, να βάλεις τα φρεσκομαγειρεμένα τρόφιμα στο ψυγείο (αφού προηγουμένως κρυώσουν καταλλήλως), να βγάλεις τα ρούχα από το πλυντήριο, να σιδερώσεις, να… να… Η Κόλαση φαντάζει τόπος αναψυχής σε σχέση με αυτή την επώδυνη, επαχθή καθημερινότητα.

Όμως ο καλός ο συγγραφέας ως μάχιμος επιδραστικός πνευματικός άνθρωπος λειτουργεί ως δάσκαλος ήθους δίνοντας έμμεσα παραδείγματα προς μίμησιν.

Υποδειγματικό, αξιοσημείωτο, πολύτιμο βιβλίο για κάθε μαθητή.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr, ποιητής, θεατρολόγος, κριτικός