Μαρτυρολόγιο

Πόνεσες τόσο βαθιά

Που αγίασες.

Τώρα συμπασχεις γλυκά

Με όλα τα ζωντανά και τα άψυχα.

Είναι τόσο εύκολη λοιπόν η Αλήθεια,

Τόσο απλή η Αγάπη.

Γαλήνη πλατιά μόλις ειρηνέψεις

Με τον εαυτό σου.

Ευτυχώς, ζούμε τόσο λίγο εδώ,

Τόσο μακρά είναι η κάθε μέρα

Που δεν φτάνει η ανασφάλειά σου

Για να τη γεμίσει

Ικανοποιητικά.

Ευτυχώς ζούμε τόσο πολύ εδώ,

Που μετά, όταν βουτήξεις

Στη λάβα, τίποτα πια

Δεν σε τρομάζει.

Τα πράγματα φαίνονται τόσο βατά

Εκ των υστέρων,

Όπως το βουνό που έχεις ανέβει

Ασθμαίνοντας ή τρέχοντας.

Αφήστε τους νεκρούς

Να ξαποστάσουν.

Μην τους ταράζετε.

Τους ενοχλείτε

Αφήστε τη Μνήμη

Να λιώσει χαλαρά

Στη Λήθη.

Επιτρέψτε στον εαυτό σας

Την ύστατη πολυτέλεια.

Η θάλασσα

Που μας θυμίζει την

Αιωνιότητα.

Αυτή είναι η τελευταία εικόνα

Που θέλω να πάρω μαζί μου.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr