Κάποτε Ποίηση, Φιλοσοφία, Ρητορική, Επιστήμη, Τέχνη δεν είχαν ακόμη χωριστεί / τεμαχιστεί / ανεξαρτητοποιηθεί. Έτσι ήταν εφικτή η ολιστική αντιμετώπιση τού Ανθρώπου, η Φύση εξελαμβάνετο ορθώς ως «οντότητα» (αυτόνομο σύστημα με τις δικές του διασυνδέσεις και «δουλείες»), οι θεοί ήταν κοντά στη γη και το σώμα επικοινωνούσε ευθέως, ευρέως, ευλόγως με την ψυχή και το πνεύμα.

Σήμερα, στις απαρχές τής Τέταρτης και Πέμπτης Ρομποτικής Βιομηχανικής Επανάστασης, η Τεχνητή Νοημοσύνη αδυνατεί να κατανοήσει σχιζοειδείς απόψεις τού ανθρώπου για το σώμα του και για τις εκφράσεις του. Έτσι και η Ποίηση και η Τέχνη, αποδομούνται, ξεγυμνώνονται, κονιορτοποιούνται, συναπαρτίζουν τις πρώτες ύλες σε ένα παγκοσμιοποιημένο αμάλγαμα ταχείας πήξεως,

Διανοητές όπως ο Νίκος Ταμπάκης, επιχειρούν να ανακαλύψουν και να ενώσουν πάλι τον χαμένο και κομμένο μίτο τής Αριάδνης που οδήγησε στην αέναη περιπλάνησή μας σε μεσαιωνικά σκοτάδια ασυλλήπτου Ερέβους.

«Η γλώσσα είναι ένας κώδικας, το σώμα είναι ένας άλλος. Αναζητώ για όλους μας τον δρόμο όπου σώμα και ποίηση γίνονται Ένα» (παλαιοί στίχοι δικοί μου).

Αυτός ο εκπεφρασμένος στοχασμός μού φαίνεται οικείος, συγγενικός, παραπλήσιος.

Προτείνω να εστιάσουμε στο υποκεφάλαιο «5.7.2 Η Εξέλιξη των Ειδών ως Μετασχηματισμός» (σελίδες 142-144). Εδώ φαίνεται σαφέστατα πως παραπέμπει στο μνημειώδες έργο τού Ζακ Μονό «Τύχη και Αναγκαιότητα».

Η ποπλαπλή, πολυεπίπεδη μόρφωση τού Νίκου Ταμπάκη, μαζί με την ποιητική αιθεροβάμονα νοησιαρχική ταξινόμηση των συνειδησιακών του «γεγονότων» οδηγεί τον επαρκή αναγνώστη σε μία επαγωγική ελευθερία να δημιουργήσει τα δικά του μορφότυπα. Η ούτως ή άλλως ανεξέλεγκτη (κι αλογόκριτη) εγκεφαλική δραστηριότητα συνδυάζεται άρρηκτα με ψυχοσωματικές εκδηλώσεις που δεν έχουν ακόμη αποκωδικοποιηθεί από την σύγχρονη Επιστήμη (μήτε καν το ανθρώπινο γονιδίωμα σε ολάκερη την πολυχρωματική του βιοποικιλότητα).

Ας ξεναγηθούμε στα Περιεχόμενα:

Εισαγωγή

Κεφάλαιο Πρώτο

Ποίηση και Λογική

1.1 Η Ποιητική Πραγματικότητα

1.2 Σκέψη και Γλώσσα, (Ι): η Σωκρατική Στάση

1.3 Σκέψη και Γλώσσα, (II): η Σοφιστική Στάση

1.4 Πράξη -Τεχνολογία: ο Μοχλός της Γλώσσας

1.5 Η Επιστημονική Πραγματικότητα

1.6 Η “Ποιητική” Επιστήμη

Κεφάλαιο Δεύτερο

Πρότυπα για τον Εγκέφαλο

2.1 Παρομοιώσεις και Μοντέλα

2.2 Η Παρομοίωση του Υπολογιστή

2.3 Και μετά τον Υπολογιστή;

Κεφάλαιο Τρίτο

Διχοτομίες της Συνείδησης;

3.1 Ένστικτο και Μάθηση

3.2 Συναίσθημα και Διανόημα

3.2.1 Οι Δυσκολίες της Οροθέτησης

3.2.2 Ηθική και Γλώσσα: Οι Συμπληγάδες του Συναισθήματος

3.2.3 Συναίσθημα και Διανόημα ως Βιολογικά Γεγονότα – “Φυσικοί Υπολογισμοί”

3.3 Νόημα και Σύνταξη

3.3.1 Η κατασκευή του Νοήματος

3.3.2 Το “Νόημα” της Σύνταξης

3.3.3 Τεχνητή Νοημοσύνη και Αυτογνωσία

Κεφάλαιο Τέταρτο

Η Δυναμική των Σχέσεων

4.1 Για τον Ορισμό του “Ορισμού”

4.2 Η Μέθοδος των Αντιθέτων: προς μια Νέα Διαλεκτική

Κεφάλαιο Πέμπτο

Προς μια Θεωρία της Συνείδησης

5.1 Η Διαλεκτική Κάθε Μελλοντικής Θεωρίας της Συνείδησης

5.2 Επιστημολογικές Αρχές

5.3 Φυσικές Αρχές

5.4 Εικόνες και Σύμβολα: η Πρώτη Ύλη της Συνείδησης

5.5 Η Συνείδηση ως “Φυσικός Υπολογισμός”

5.6 Η Ενεργητική Όψη της Συνείδησης: Θέληση

5.7 Η Εξέλιξη της Συνείδησης:

5.7.1 Η Συνείδηση ως Μετασχηματισμός

5.7.2 Η Εξέλιξη των Ειδών ως Μετασχηματισμός

5.7.3 Η Θεωρία Μετασχηματισμών στα Βιολογικά Συστήματα

5.8 Τα Όρια της Συνείδησης

Σημειώσεις και Βιβλιογραφία

Ευρετήριο Όρων

Ευρετήριο Ονομάτων.

Ας ρίξουμε μια ματιά και στο βιογραφικό του:

« Ο Νίκος Ταμπάκης είναι διπλ. μηχ. ΕΜΠ και Δρ. Φιλοσοφίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας και της New York Academy of Sciences. Δημοσιεύσεις κυρίως στη θεμελίωση της κβαντικής θεωρίας και της φιλοσοφίας των επιστημών.»

https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=6199

.

Ένας μηχανικός με διδακτορικό Φιλοσοφίας είναι ποιητικός εξ ορισμού. Συνδυάζει την αρμονική συνεργασία αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου τού εγκεφάλου που γεφυρώνονται με απειράριθμους νευρώνες. Ανακαλύψτε τον.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός