Ουρανογραφία 3 και 4

Με το βλέμμα στραμμένο προς τον

Ουρανό,

Τα χαμερπή ανθρώπινα ζωντανά

Μάς υπολήπτονται.

Δεν μπορώ να πω το ίδιο

Και για τους φτωχοδαίμονες

Που ανησυχούν κάθε φορά

Που το φως πατάει

Το χωράφι τους,

Εκείνο που αφήνουν

Επιμελημένα ακαλλιέργητο

Έτσι που να φουντώσει η φλόγα

Και να γίνει παρευθύς πυρκαγιά.

Τα ερπετά είναι μια χαρά.

Σε κοιτάνε με τα ψηφιδωτά μάτια τους

Και σε σέβονται

(φτάνει να μην απειλήσεις τη φωλιά

Και το έχει τους).

Το ίδιο ισχύει και για χορτασμένα

Αιλουροειδή.

Ο μαύρος πάνθηρας

Των χιονισμένων ορέων

Δεν θα επιτεθεί στον ταπεινό

Προσκυνητή

Που αναζητάει επειγόντως το

Λευκό

Γιατί απηύδησε

Από το φαιόμαυρο.

Δεν ισχύει το ίδιο

Και για τους κακεντρεχείς

Στερημένους αχόρταγους

Ανοργασμικούς ατάλαντους

Ματαιοκάματους

Μωροφιλόδοξους

Ανθρωποειδείς

Και φιδόμορφους αρπακτικούς

Μετά χαυλιοδόντων πριονωτών…

Αυτές οι αξιολύπητες υπάρξεις

Θα σε κατασπαράξουν,

Με τα ρούχα θα σε φάνε,

Με τα σκουτιά θα σε κάψουν

Και μετά θα σκορπίσουν

Τη στάχτη σου στην πιο

Ανήλιαγη σπηλιά.

Δεν ξέρουν οι/αι ανόητοι

Πως από εκεί θα φυτρώσουν

Αείλανθοι,

Θα ξεπεταχθούν ακατάβλητοι

Μέσα από

Των ηφαιστείων τις ορμές

Και θα χυμήξουν προς τα βάθη

Τού Ουρανού

Διψασμένοι για Φάος

Ομηρικόν

Ορμέφυτον

Νευροφυτικόν…

Ανέσπερον.

Αιωνία Ανατολή

Μάς αναμένει,

Εκεί που δεν υπάρχει μόνον ένας

Ήλιος,

Δεν υπάρχει δύση κι ανατολή,

Δεν υπάρχει μέρα και νύχτα…

Παρά μόνον μία απέραντη

Ατελείωτη

Φωτεινιά…

Κι ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός.

Η γλώσσα κώδικας

Που δεν έχει προβλέψει

Το Αόρατο,

Το Άρρητο,

Το Άφατο…

Αυτή είναι δουλειά

Τού Ποιητή…

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr