(Ο Σωκράτης απολογείται συνομιλώντας με τον Ιεροφάντη καθώς και με το Δαιμόνιό του).
(πρωτότυπο θεατρικό έργο από τον Δρ Κωνσταντίνο Μπούρα)
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ:
Σωκράτης
Ιεροφάντης
Δαιμόνιον Σωκράτους
ΤΟΠΟΣ: το διαχρονικό ΤΩΡΑ
ΣΚΗΝΙΚΟ: ουδέτερο.
ΑΘΗΝΑ 2023
ΠΡΟΛΟΓΟΣ (από την ηχογραφημένη φωνή τού συγγραφέα):
Ο Σωκράτης είναι ένα αίνιγμα: απλός και περίπλοκος συνάμα. Ουδέποτε όμως αντιφατικός. Μηδέποτε παραδοξολογών. ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΕΙ!!!
Διαθέτει τη στωικότητα τών μαρτύρων στο Δικαστήριο τού Χρόνου.
Κατηγορήθηκε για όλα τα δεινά και φορτώθηκε τα ελαττώματα όλων των άλλων.
Το δικό του όμως ήταν πως γυρνούσε με άδειες τις τσέπες στο σπίτι. Μάθημα για τους σύγχρονους Διδασκάλους.
Θα μπορούσε να καλοπιάσει τους κατηγόρους του. Θα μπορούσε να κολακέψει τούς δικαστές τους, ή – έστω – να τους εξαγοράσει.
Ακόμα και μετά την καταδίκη και τον εγκλεισμό του οι εύπορο φίλοι του πρότειναν να λαδώσουν τον φύλακα τής παρακείμενης πύλης. Εκείνος όμως αρνήθηκε να έχει την ίδια μοίρα με τον «θεϊκό» Πυθαγόρα, τον θεόπνευστο Αισχύλο, τον εμπνευσμένο και τολμηρό Ευριπίδη.
Επέμενε να μείνει ΕΚΕΙ και να πιει το κώνειο. ΓΙΑΤΙ; Τι ήξερε και δεν μάς το είπε; Αυτό το ερώτημα ανιχνεύεται σε αυτό το διαλογικό έργο τού οποίου η προφορικότητα είναι οιονεί δραματική.
Γράφτηκε κατόπιν «παραγγελίας» τού Θωμά και τής Αρτέμιδος. Τους ευχαριστώ από καρδιάς για την δια βίου συμπόρευση.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
