Ο αγγλοσαξονικός πραγματισμός μαζί με τον επίσης ρεαλιστικό και επικεντρωμένο στην ύλη τής σκληρής επιβίωσης λουθηρανισμό σε συνδυασμό με μία ελαφρά εσάνς παλιομοδίτικου ρομαντισμού και ελεγχόμενου μελοδραματισμού, παρουσιάζει (σε αυτή την μείξη) το εξής λογικό παράδοξο: ενώ απορρίπτει κάθε έννοια «μεταφυσικής» και εστιάζει στην ζωή ΠΡΙΝ από τον θάνατο βρίσκει όμως παρ’ όλα αυτά μια ανιμιστικού τύπου θέση για τους πεθαμένους, για τους προσφιλείς νεκρούς ιδιαίτερα.

Όσο κι αν η Ψυχανάλυση ευνούχισε και την τελευταία υποσυνείδητη απόπειρα τού ανθρώπου να αναζητήσει τον θεό ή έστω να πιστέψει προσωρινά σε κάποιο είδωλο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν τού ταλαιπώρου διπόδου όντος, πάντα παραμένει στον ερπετοειδή εγκέφαλό μας μία «ουρίτσα» του αποκεφαλισμένου θεοκρατικού δράκοντα που απειλεί να μας εξοντώσει με το δηλητηριώδες «δόντι» τού κατώτερου μέρους τής kundalini.

Έτσι λοιπόν οι νεκροί υπάρχουν, και κινούνται ανάμεσά μας (αόρατοι κι ανήκουστοι για τους απίστους). Όσο κι αν εκλογικεύεται η σύμβαση αυτή ως προβολή (δραματουργικής ευ-φαντασίας) τού εσωτερικού μας θέλω στον προς τα έξω αντιληπτικό χώρο, πάντα στο αγγλόφωνο θέατρο τού εικοστού αιώνα (παραδείγματος χάριν, «Η μικρή πόλη» τού Θόρντον ΟυάΪλντερ) νεκροί και ζωντανοί μοιράζονται σχεδόν τον ίδιο χωροχρόνο.

Πολυχρησιμοποιημένο το κλισέ. Εντάξει. Αλλά κάθε φορά μάς εκπλήσσει απαλλάσσοντάς μας προσωρινώς (όσο διαρκεί η σκηνική πραγμάτωση) από τον φόβο, από το άγχος, από το άχθος τού μηδενισμού και τής ανυπαρξίας. Το κενό είναι ένα σταθερό φόβητρο για την ανθρώπινη συνείδηση. Ακριβώς όπως στα λεγόμενα «λευκά κελιά» η ακινησία τού χρόνου. Ή, αντίθετα, στο «μαρτύριο τής σταγόνας» η αναλλοίωτη, σταθερή χρονορροή (ανεξάρτητα από τα σκαμπανεβάσματα τού θυμικού)… Όλ’ αυτά τα εκμεταλλεύονται και τα αξιοποιούν αναλόγως οι ικανοί κι αναγκαίοι πεζογράφοι, ειδικά όσοι ασχολούνται με την αφήγηση στις «παραστατικές τέχνες» (χρόνος συν εικόνα συν ήχος…).

Κι εάν ηχητικό τοπίο είναι ό,τι ακούει ο τυφλός κι «όψις» (αριστοτελική ή μη) ό,τι βλέπει ο κωφός (ή κωφάλαλος), εάν προσθέσεις και την υπαρξιακή αγωνία που προέρχεται από το άγχος τού ευνουχισμού που συνεπάγεται ο ακίνητος, ρηχός θάνατος, τότε το αντίδοτο, ή – έστω – το παυσίπονον τε παυσίλυπον είναι έργα όπως αυτό που θεραπεύουν την ανάγκη μας να πιστέψουμε στο Αόρατο, να δώσουμε λίγο χώρο στο Άρρητο, λίγο χρόνο στο Άφατο προκειμένου να ψελλίσουμε τα φληναφήματά μας τα οικτρά. Θεία Κωμωδία κατά Δάντη, Ανθρώπινη Κωμωδία κατά Μπαλζάκ… όπως και να την πεις, όπως και να κατονομάσεις αυτό το ευτράπελο αδιέξοδο, καλογραμμένα έργα σαν κι αυτό προσδίδουν μία ροζ χροιά στην ανυπόφορη γκρίζα βιοποριστική, αγχώδη και αγχωτική καθημερινότητά μας…

Καλοστημένη παράσταση με ευσυνείδητους καλλιτέχνες, αναγνωρίσιμους κι αναγνωρισμένους. Θα «δουλέψει». Η ψυχή πάντα παλιμπαιδίζει στις προεφηβικές ευτοπίες. Τότε που όλα χαρίζονται κι είναι όλα δωρεάν…

Ευτυχώς που υπάρχει και το καλό θέατρο.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός

info:

https://www.ticketservices.gr/event/tha-se-do-ston-paradeiso/?lang=el

ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ROSES DILEMMA) του Νιλ Σαιμον

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ

Πρεμιέρα: Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2023

Το τελευταίο έργο του Νιλλ Σάιμον “Roses dilemma” παρουσιάζεται – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – στο θέατρο Αλκμήνη, από το Σάββατο 14 Οκτωβρίου, σε μετάφραση –  απόδοση Ρένας Ρίγγα και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Λιακόπουλου με τον τίτλο “Θα σε δω στον παράδεισο”.

Η Άννα Αδριανού αναλαμβάνει τον ρόλο της Ρόουζ, ο Γιώργης Κοντοπόδης τον ρόλο του Ουάλς, ενώ στους δύο άλλους ρόλους του έργου συναντάμε δύο νέους ηθοποιούς στη Δανάη Καλοπήτα ( Άρλεν ) και τον Νίκο Καραγιαννίδη ( Τζων )

Λίγα λόγια για το έργο:

Η Ρόουζ, μία θεατρική συγγραφέας η οποία έχει αποσυρθεί πλέον στο εξοχικό της μαζί με την πάντα πιστή γραμματέα της, αναπολεί τις μέρες που ζούσε με τον μεγάλο και μοναδικό έρωτα της ζωής της, τον Ουαλς, ο οποίος έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια. διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων εκείνος, με τεράστια καριέρα που έχει στιγματίσει τη ζωή της Ρόουζ.

Μόνο που αυτή η σχέση διέπεται από μία ιδιαίτερη λεπτομέρεια … η Ρόουζ συνεχίζει να συνομιλεί με τον Ουάλς, συνεχίζει να συμβουλεύεται τον Ουάλς, συνεχίζει να κάνει έρωτα με τον Ουάλς… συνεχίζει να ζει μαζί με τον Ουάλς.

Οι άνθρωποι τριγύρω της δεν αντιλαμβάνονται την παρουσία του νεκρού συγγραφέα, μέχρι που – αναπόφευκτα – έρχεται η στιγμή που πρέπει να συνυπάρξουν στο ίδιο δωμάτιο μαζί του, εξαιτίας μιας…ιδιαίτερης συνθήκης.

Η Άρλεν, γραμματέας της Ρόουζ, αντιπαθούσε τον Oυάλς τόσο όσο ζούσε όσο και μετά θάνατον, κάτι που κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο εκρηκτική.

Ο νεαρός Τζων, που έρχεται για να ολοκληρώσει το τελευταίο και ημιτελές έργο του Ουάλς, υπο την καθοδήγηση του ίδιου μέσω της Ρόουζ, δεν καταλαβαίνει τι είναι αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Και όλες αυτές οι αντιφάσεις εντείνονται όσο προχωράει το έργο, προκαλώντας ακόμα περισσότερο γέλιο, οξύμωρες καταστάσεις, παρεξηγήσεις και εξάρσεις, μέχρι φυσικά να έρθει η στιγμή της λύτρωσης για τη Ρόουζ λίγο πριν το συγκινητικό φινάλε.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ (σκηνή Intermedia)

Αλκμήνης 8 – 12, 11854

Τηλ 2103428650

«ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ » (ROSES DILEMMA) Του Νιλλ Σάιμον

Μετάφραση – απόδοση:  Ρένα Ρίγκα

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λιακόπουλος

Μουσική: Άγγελος Ανδρεόπουλος

Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης

Επιμέλεια σκηνικού: Μιχάλης Παπαδόπουλος

Κοστούμια: Κατερίνα Κοντού

Βοηθός Σκηνοθέτη: Πηνελόπη Μπούρλη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Άννα Αδριανού, Γιώργης Κοντοπόδης, Δανάη Καλοπήτα, Νίκος Καραγιαννίδης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 18:00

Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ, 15 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, Α.Μ.Ε.Α.)

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά

Παραστάσεις από το Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2023 έως την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

Προπώληση στο ταμείο του θεάτρου Αλκμήνη – ticketservices.gr