ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ

Πεσκέσι εκείνο το τσίγκινο κουτί

με τα ακριβά, τα γαλλικά μπισκότα.

Από τότε, έγιναν τ’ αγαπημένα της.

Κράταγε και τα κουτιά

για να φυλάει εκεί όλα όσα η μνήμη απωθούσε.

Μια μπούκλα απ’ το μαλλί της κοιλιάς

τις πρώτες ζωγραφιές

τα σημειώματά του πάνω στο ψυγείο

«Μαμά, τάισα το γατάκι

μην ανησυχείς, θα κοιμηθώ το βράδι στη Μυρτώ»

τ’ απολυτήριο λυκείου με λίαν καλώς

και διαγωγή κοσμία ο μπαγάσας

εκείνη την φωτογραφία με το δίκοχο

ίδιος ο πατέρας του, τη μέρα που ορκίστηκε φαντάρος

κι ακόμα μια κιτρινισμένη

αγκαλιά μαζί στον Παρνασσό, με θέα την Ιτέα.

Κάτι μαρμαρωμένα κουφέτα

ληγμένες καραμέλες και στον πάτο

διπλωμένο το έγγραφο της αποφράδας.

«06:00 π.μ. Διασταύρωση Θηβών και Σαλαμίνας. Παρελήφθη χωρίς ζωτικά»

έγραψαν στο βιβλίο συμβάντων.

Δεν άφησε σημείωμα εκείνο το βράδι.
Μόνο μια μηχανή στο κράσπεδο. Σμπαράλια.

Πουτάνα υπογλυκαιμία, πόσο ύπουλη Θε μου!

Πάντα χαράματα χτυπάει.