Βιογραφικό
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1966 με καταγωγή από την Χερσόνησο Ηρακλείου Κρήτης.
Είμαι παντρεμένος και έχω μία κόρη κι ένα γιο. Σπούδασα παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και αργότερα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Διδάσκω 33 χρόνια σε δημοτικά σχολεία (8 χρόνια σε ιδιωτικό σχολείο και 25 σε δημόσια). Ανέκαθεν μου άρεσε η ποίηση, η λογοτεχνία και το θέατρο, με το οποίο έχω ασχοληθεί ερασιτεχνικά… Άρχισα να γράφω πριν από 3 δεκαετίες αλλά συστηματικά τα 10 τελευταία χρόνια. Έχω κάνει την εικονογράφηση στο παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο «Γιατί κλαίει η Μαργαρίτα;» της Βασιλικής Μπούκλα – Χαμαλέλη. Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές:
- «Άτυχοι τοίχοι» εκδ. Γρηγόρη 2018, από την οποία έξι (6) ποιήματα έχουν μεταφραστεί στα Γαλλικά από την καθηγήτρια & μεταφράστρια Βίβιαν Μόλαρη και διδάχτηκαν στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Κέρκυρας από τον καθηγητή κ. Φίλια Δημήτριο
- «Παυσώδυνο δάκρυ» εκδ. Οσελότος 2020, δίγλωσσο αφού 10 ποιήματα είναι μεταφρασμένα και στα Γαλλικά από την κ. Βίβιαν Μόλαρη.
- Υπό έκδοση ένα ιστορικό μυθιστόρημα και η τρίτη ποιητική μου συλλογή
Αρθρογραφώ σε περιοδικά κι εφημερίδες. Λαμβάνω μέρος ως ομιλητής και εισηγητής σε παρουσιάσεις βιβλίων. Ασχολούμαι με τα κοινά και είμαι Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη με την «Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών»
- Τι είναι για σας η ποίηση;
Η ποίηση για μένα είναι ένας τρόπος έκφρασης και εξωτερίκευσης συναισθημάτων, σκέψεων και προβληματισμών. Είναι ένας τρόπος εκτόνωσης από την στρεσογόνο βιωτή.
- Ποια η λογοτεχνική σας διαδρομή;
Από μικρή ηλικία μου άρεσε η ποίηση και σκάρωνα στιχάκια. Με τα πρώτα σκιρτήματα της έφηβης καρδιάς ξεκίνησα να γράφω ποιήματα τα οποία καταχώνιαζα σε σφαλιστά συρτάρια. Πριν από δέκα χρόνια άρχισα να γράφω ποίηση για σχολική χρήση (διάφορες εκδηλώσεις, γιορτές). Το 2018 κυκλοφόρησα την πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Άτυχοι τοίχοι» εκδ. Γρηγόρη εμπνευσμένο από συνθήματα γραμμένα σε τοίχους. Έξι ποιήματα μεταφράστηκαν στα γαλλικά από την φιλόλογο- μεταφράστρια- ιστορικό ερευνήτρια και λογοτέχνι κ. Παρασκευή Μόλαρη και διδάχτηκαν στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο από τον καθηγητή κ. Δημήτριο Φίλια. Το 2020 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική μου συλλογή «Παυσώδυνο δάκρυ» εκδ. Οσελότος, η οποία είναι δίγλωσση αφού δέκα ποιήματα είναι μεταφρασμένα στα γαλλικά από την πνευματική μου πλέον συνοδοιπόρο κ. Π. Μόλαρη. Λόγω της πανδημίας του COVID παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2022 στο κηποθέατρο Άγγελος Σικελιανός στην πόλη της Λευκάδας. Τώρα υπάρχει στα σκαριά μια τρίτη συλλογή…
- Από τον καμβά των ποιητών, ποιοι είναι εκείνοι με τους οποίους αναπτύσσετε μια σχέση διακειμενικής συνομιλίας;
Με εκφράζει πολύ η ποίηση του Καρυωτάκη, του Ελύτη, του Λειβαδίτη αλλά και της Κικής Δημουλά. Υπάρχουν και σύγχρονοι ποιητές που θεωρώ αξιόλογους και διαβάζω ανελλιπώς έργα τους όπως ο Κώστας Βασιλάκος, ο Γιώργος Ρούσκας, ο Θοδωρής Γεωργάκης, η Βιβή Κοψιδά – Βρεττού και πολλοί άλλοι.
- Μιλήστε μας για την ποιητική σας συλλογή Παυσώδυνο δάκρυ, ξεκινώντας από τον τίτλο, τι αντιπροσωπεύει;
Το δάκρυ που λυτρώνει από την οδύνη και τούτο είναι το πρώτο που θα κυλήσει από τους δακρυϊκούς αδένες, που θα σπάσει τα δεσμά του εγωισμού. Όλα τα ποιήματα της συλλογής έχουν ή υπονοούν το δάκρυ και την ανακούφιση που αυτό επιφέρει.
- Ποιες οι βασικές θεματικές της συλλογής;
Δεν είναι χωρισμένη σε θεματικές αλλά περιλαμβάνει ποιήματα ανθρωποκεντρικά, κοινωνικά, ερωτικά, περιβαλλοντικά με κύριο γνώμονα τα συναισθήματα που προκαλούνται με κατάληξη ένα δάκρυ λύτρωσης.
- Ορισμένα από τα συγκεκριμένα ποιήματα της συλλογής μεταφράστηκαν στα γαλλικά, με ποια κριτήρια έγινε η συγκεκριμένη επιλογή;
Η επιλογή ήταν καθαρά της μεταφράστριας η οποία είναι και η ίδια ποιήτρια. Πολλές συζητήσεις και επιφυλάξεις έχουν διατυπωθεί σχετικά με την μεταφρασιμότητα ποίησης και εδώ θα προσθέσω ότι υπερίσχυσε η κοινή επιθυμία απόδοσης κάποιων ποιημάτων μου στα γαλλικά. Επειδή η μετάφραση δεν είναι μια εύκολη υπόθεση – πρόκειται για ένα νέο ποίημα- η επιλογή έγινε από την μεταφράστρια με κριτήριο το άγγιγμα ψυχής από τα συγκεκριμένα ποιήματα.
- Διατηρείτε ως ποιητικό υποκείμενο μια αισιόδοξη οπτική για τον κόσμο;
Ίσως υφέρπει μια έλξη του ανεκπλήρωτου σε έναν καμβά με σκούρες πινελιές αισιοδοξίας…
- Η περίοδος της πανδημίας επηρέασε τους ποιητικούς σας προσανατολισμούς;
Ο εγκλεισμός της καραντίνας βοήθησε αρκετά στην ποιητική ενδοσκόπηση. Σίγουρα πήγαν πίσω αρκετές δουλειές μου που θα ήθελα να παρουσιάσω και υπήρξε ποιητικός «αποπροσανατολισμός» καθώς ασχολήθηκα με την συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος που ολοκληρώνεται οσονούπω.
- Κατά πόσο η επαγγελματική σας ιδιότητα του εκπαιδευτικού συνυπάρχει με εκείνη του ποιητή; Ανατροφοδοτεί η μια περιοχή την άλλη;
Φυσικά και υπάρχει ανατροφοδότηση. Η ποίηση είναι ένας τρόπος προσέγγισης αρκετών διδακτικών αντικειμένων. Όχι μόνο ως αφόρμηση αλλά και για εμβάθυνση. Την έχω εντάξει στην καθημερινότητα των μαθητών μου ως τρόπο έκφρασης και δημιουργικής γραφής. Με κάθε ευκαιρία διαβάζουμε ποίηση και συζητάμε. Υλοποιούμε ευχάριστες εργασίες και δραστηριότητες. Έχω καθιερώσει έναν μαθητικό διαγωνισμό ποίησης «εκφράσου με ποίηση» που απευθύνεται σε όλα τα δημοτικά σχολεία του Δήμου Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη, με δικαίωμα συμμετοχής για μαθητές Ε’ & ΣΤ’ τάξης. Είναι στην 5η χρονιά του και η συμμετοχή είναι άκρως ικανοποιητική με ανοδική τάση. Την Τρίτη 6/6/2023 είναι μάλιστα η απονομή των βραβείων που θα λάβει χώρα σε μια ξεχωριστή εκδήλωση – αφιέρωμα που έχουμε ετοιμάσει για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της πόλης μας στο κηποθέατρο της Νίκαιας.
- Θέλετε να μοιραστείτε με το αναγνωστικό κοινό μια βιωματική σας εμπειρία από την τάξη που μεταρσιώθηκε ποιητικά;
Η πανδαισία της Άνοιξης και το ολάνθιστο τριγωνικό παρκάκι απέναντι από το σχολείο μας μας οδήγησε στην δημιουργία υπέροχων ποιημάτων. Μέσα από την συζήτηση, τον καταιγισμό ιδεών και εικόνων δημιουργήσαμε το ποίημα «Όσα είδε η Άνοιξη», το οποίο με μικρή δική μου παρέμβαση πήρε την τελική μορφή που έχει και συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή μου «Παυσώδυνο δάκρυ»
Όσα είδε η Άνοιξη
— Πες μου, Άνοιξη, τι είδες;
— Παπαρούνες, χαμομήλια,
αγριόχορτα, τσουκνίδες,
μαργαρίτες κι άνθη χίλια
όλα στήσανε χορό
σε λίγο χώμα με νερό
στο απέναντι αλσύλλιο.
Ανεμοχαϊδέματα,
φυλλονανουρίσματα,
χρωματομαγέματα,
γλυκοτιτιβίσματα
κι έναν μεθυσμένο ήλιο!
- Θα θέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες ένα ποίημα από την συλλογή σας;
Θα ήθελα να αφιερώσω στους αναγνώστες το ποίημα «Ο γέροντας», το οποίο εμπνεύστηκα από έναν ηλικιωμένο κάτοικο του χωριού Κάβαλος Λευκάδας, ο οποίος τώρα δεν βρίσκεται εν ζωή.
Ο Γέροντας
Σε ξύλινο θρονί ακουμπά τ’ αμέτρητά του χρόνια
τούτη την έρημη αυλή πατά με κάμα και με χιόνια
Το ροζιασμένο αντιστύλι του την κεφαλή κρατά
και πέρα προς τον Βάραγκα χάνεται η ματιά
Φυσάει ο Μαΐστρος δροσερός και παρασέρνει φύλλα
στα πόδια του χορεύουνε παρέα με τη σκύλα
Είχε συνήθεια από παλιά τα ζώα να φροντίζει
σέρνει τα πόδια του αργά και πάει τα ταΐζει
Λίγες κληματόβεργες που ’κοψε, τις έριξε στην πλάτη
στις γίδες κίνησε νωρίς να αφήσει το δεμάτι
Γέρος είναι, το γνωρίζει η καρδιά και τον γεμίζει πόνο
μα η ψυχούλα δε λυγά και κατεβάζει τόνο…
Γερός από το χάραμα ξυπνά και συλλογιέται
πως είναι πάλε ζωντανός κι ευθύς σταυροκοπιέται
Το πράο βλέμμα ροβολά εκείθε πάνω στην πλαγιά
κι από τα χείλη ξαμολά μια προσευχή στην Παναγιά
Είναι πολύ γλυκιά η ζωή παρά την τόση οδύνη
σου παίρνει ό,τι αγαπάς κι ανάμνηση σ’ αφήνει.
Σας ευχαριστούμε πολύ, να είστε πάντα δημιουργικός
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να με φιλοξενήσετε στο ενδιαφέρον περιοδικό σας.
