Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας.

Τρίπτυχος κοινωνικός διαλογισμός ψυχολογικού περιεχομένου και πολιτικής στοχεύσεως (με την ευρύτερη έννοια).

Η γυναίκα ως Σύμβολο ανθρωπιάς είναι πλέον στο επίκεντρο τής πολιτιστικής ζύμωσης στην τρίτη δεκαετία τού εικοστού πρώτου αιώνα που προβλέπεται ταραχώδης, μεταβατικός, μεταιχμιακός προς μία καινοφανή Αναγέννηση ή έναν οπισθοδρομικό «Μεσαίωνα» με όλες τις φαινομενικές ανέσεις…

Χαρακτηριστικό απόσπασμα ενός εποικοδομητικού «ψυχολογισμού» είναι από τη σελίδα 55.

Η «παράπλευρη» ψυχοθεραπευτική ωφέλεια από τις κοινωνικές εκδηλώσεις με πηγαία, αυθόρμητη ελεύθερη έκφραση ιδεών, απόψεων, επιλεγμένων, συνειδητών στάσεως ζωής είναι εδώ ένα από τα ζητούμενα αυτής της ιδιότυπης κοινωνιολογικής έρευνας με λεπτουργημένο λογοτεχνικό μανδύα.

Και στα τρία μέρη αυτής τής υπεραναλυτικής, λεπτομερώς αναλυτικής νουβέλας αναδεικνύεται ο διάλογος, όχι μόνον ως βασικό συστατικό δημοκρατίας αλλά και ως αποτελεσματικό εργαλείο δραματοθεραπείας με αυτοσχέδια ημερησία διάταξη.

Το τρίπτυχο συναπαρτίζεται από τα εξής μέρη:

Ανηλεής Παρατήρηση

Αμείλικτη Κριτική

Αμέριστη Στήριξη.

Κατατοπιστικότατη και πειστικότατη, φιλολογικώς διαφωτιστική η εισαγωγή που φιλοτέχνησε ο Αντώνης Ε. Χαριστός, αποτελεσματικότατος επιμελητής αυτού τού άκρως φιλικού στον επαρκή αναγνώστη «εγχειριδίου αυτοβελτιώσεως» (αφού λειτουργεί – εμμέσως πλην σαφώς – ΚΑΙ έτσι: δια τού παραδείγματος και με τη συνεκδοχική μέθοδο επισημαίνονται παθογένειες και προτείνονται ενδεχόμενες λύσεις).

Όσο για την επιλεχθείσα Μη απάλειψη τού νι, συμφωνώ απολύτως.

Καιρός είναι οι μορφωμένοι, οι φιλολογικώς καταρτισμένοι βιβλιάνθρωποι να αναβαθμίσουν, να εκσυγχρονίσουν, να επικαιροποιήσουν ακόμα και την ταλαιπωρημένη, άρρυθμη και άμουση «ορθογραφία» τού μονοτονικού (που έχει καταντήσει την πολύφερνη γλώσσα μας ατονική).

Πέρα όμως από τον τύπο (που πολλές φορές είναι ΚΑΙ ουσία), το έργο αυτό δείχνει βαθιά συναισθηματική νοημοσύνη, αυξημένη ενσυναίσθηση και διαρκώς οξυνόμενη ευαισθησία σε λεπτά κοινωνικά ζητήματα. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά (τόσο στη ζωή όσο και στη λογοτεχνία).

Το Φαντασιακό υλοποιείται όταν κινητοποιήσει το Συναίσθημα, επηρεάσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και μεταβάλλει την Συλλογική Συνειδητότητα.

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς πολιτιστικών εκπτώσεων. Όπως λέμε στη Φυσική Επιστήμη όμως «κάθε δράση προκαλεί αντίδραση» κι εάν το δούμε θετικά, κάθε κρίση είναι πρόκληση για να μετεξελιχθούμε.

Χαιρετίζω αυτή την ενσυνείδητη, εμπρόθετη, εμπρόθεσμη λογοτεχνική φωνή που έχει το θάρρος να στέκεται ευσταλής επάνω στα γιγαντιαία πολιτισμικά κύματα που προκαλούν στην Ανθρωπότητα «τρικυμία εν κρανίω».

Αυτή η διαρκής «Τρικυμία» δεν είναι απλώς σαιξπηρική, είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ηρακλείτεια ρευστότητα τού Σύμπαντος Κόσμου.

Διαβάζεται μετά προσοχής το περικαλλές αυτό πολυεπίπεδο πόνημα.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr