Μια τυπική ελληνική οικογένεια ,στη δεκαετία του ΄50 ,σε μια μικρή πόλη -ο τσαγκάρης πατέρας, ο Βρασίδας, η μοδίστρα μητέρα, η  Μαργαρίτα και  τα παιδιά τους : ο Αχιλλέας και ο Κυριάκος .

Ο Κυριάκος είναι ένα παιδί με σύνδρομο Down.Το παιδί αυτό μεγαλώνει με τις φροντίδες της μητέρας του και προπάντων του Αχιλλέα , ο οποίος με μεγάλη έγνοια και αγάπη προσηλώνεται στον αδελφό του.

Ο Κυριάκος αγαπούσε τη ζωή με πείσμα.Χαιρόταν που τον δίδασκε ο Αχιλλέας γράμματα και ζωγραφική.Όλο γελούσε χαρούμενος.Με το γέλιο του επικοινωνούσε.Έτρεχε να αγκαλιάσει τους άλλους με τόση χαρά, για τους δώσει και να πάρει αγάπη.Δεν ήταν χαζός όπως έλεγαν όλοι.

Αντίθετα ο Βρασίδας προσπαθεί να πνίξει τον καημό του, για το ανάπηρο παιδί, στο πιοτό. Μεθυσμένος απ΄ το πρωί μέχρι το βράδυ.Ο Βρασίδας σκέφτεται τι θα πει ο κόσμος και ξυλοκοπάει συνέχεια τον Κυριάκο τον «παλαβό» και την Μαργαρίτα τη γυναίκα του .

Βαριά η ατμόσφαιρα στο σπίτι.

Ο Αχιλλέας,άριστος μαθητής και καλός ζωγράφος ,είναι ερωτευμένος με μια συμμαθήτριά του την Μαρίζα.

Ο πατέρας της Μαρίζας,ο Φώτης αν και είναι δάσκαλος δεν θέλει να συγγενέψει με μια οικογένεια προβληματική .Ο πατέρας μεθύστακας και ο γιος τρελός .ι θα πει ο κόσμος .Θα αρχίσουν τα κουτσομπολιά ,τα γέλια πίσω από την πλάτη τους .Θα γίνουν ρεντίκολο.Δεν τον νοιάζει η ευτυχία της κόρης του, αλλά δίνει σημασία στους άλλους .

Οι κουτσομπόλες της γειτονιάς , με μάτι ευρυγώνιο και αυτί χοάνη.

Η αποτυχημένη κοινωνία ,άκρως προσβλητική και με προκαταλήψεις πλήγωνε τον Κυριάκο ,τον στιγμάτιζε, τον τυραννούσε, τον πατούσε κάτω, τον έλιωνε σαν μυρμήγκι ,γιγαντώνοντας την αναπηρία του.Η κοινωνία ήταν άκαρδη. Σαν λύκοι τον καταδίωκαν.Δεν αντέχει η κοινωνία τον Κυριάκο, που είναι απλά διαφορετικός .Δεν τους νοιάζει που είναι άνθρωπος όπως όλοι, απλά είναι ξεχωριστός.

Μια κολάσιμη κοινωνία ,μια κοινωνία κάθετη ,γεμάτη υποκρισία και σκληρότητα,που είναι βυθισμένη στο απόλυτο σκοτάδι της αφέλειας και της αμάθειας.Μια κοινωνία που ξέρει μόνο να κουτσομπολεύει και να κακολογεί ,για να περάσει η ώρα της. Μια ανθρώπινη μάζα, τρομαχτική. Με το σκοτάδι μέσα της.

Μια μέρα θα συμβεί το κακό ,όταν ο Βρασίδας μεθυσμένος ,σπάει με ένα τσεκούρι την κλειδωμένη πόρτα του δωματίου, όπου βρίσκονται ο άρρωστος γιος του και η γυναίκα του. Τους ξυλοκοπάει και τους δυο άγρια και βάναυσα και προσπαθεί να βιάσει τη γυναίκα του . Έτυχε ο Αχιλλέας να έχει γυρίσει σπίτι από το σχολείο, βλέποντας αυτή την σκηνή, θολώνει το μυαλό του , χάνει τα λογικά του, αρπάζει το τσεκούρι και σπάει το κεφάλι του πατέρα του…

Κατέστρεψε ο Αχιλλέας τη ζωή του για ένα παλιοτόμαρο.Κατέστρεψε το μέλλον του και τα όνειρά του.Σκότωσε τον πατέρα του.Τώρα θα πληρώσει γι΄ αυτό με 22 χρόνια φυλακή. Αφαίρεσε μια ζωή και θα πληρώσει.Τον περικυκλώνουν οι μαύρες Ερινύες. Κλαίει απαρηγόρητα για τα γκρεμισμένα του όνειρα , για τη χαμένη ευτυχία ,για τον έρωτά του για την Μαρίζα.Πόσο εύθραυστη είναι η ευτυχία, πόσο ανελεύθεροι είμαστε στη ζωή…

Το πρόβλημα του Αχιλλέα είναι οι άλλοι κι η υποκρισία τους.Όταν θα βγει από την φυλακή δεν θα έχει αποπληρώσει για τους γύρω του.Ποτέ δεν θα φύγει από πάνω του η εγκληματική πράξη. Οι άλλοι δεν συγχωρούν και δεν θέλουν να συμφωνήσουν με τις αρχές της ηθικής και της  δικαιοσύνης. Όλοι, όταν πρόκειται για τους άλλους κι όχι για τους ίδιους ,δεν δίνουν άφεση αμαρτιών.

Τι θα απογίνει τώρα η δυστυχισμένη  μάνα του ;

Ο αδελφός του δεν θα φορτωθεί μια εικόνα τρόμου καταλήγοντας μόνος σε ένα ίδρυμα ;

Όταν ο Αχιλλέας βγει μετά από 22 χρόνια από την φυλακή, πάλι σε μια άλλη φυλακή δεν θα συνεχίσει να ζει ,καταδικασμένος για όλη του τη ζωή από τους άλλους ;

Θα τον περιμένει μετά από τόσα χρόνια η αγαπημένη του Μαρίζα ;

Θα προδώσει η Μαρίζα την αγάπη του Αχιλλέα ; Θα σβήσει αυτός ο έρωτας ;

Θα καταφέρει άραγε η αγάπη των δύο νέων να υπερνικήσει τα εμπόδια ;

Φταίει ο Αχιλλέας για όλα όσα έγιναν, αλλά δεν φταίει κι η αδιόρθωτη κοινωνία ;

Θα δραπετεύσει ο Αχιλλέας απ΄ τη κόλαση που έχει καταπιεί αμάσητη τη βαρβαρότητά της ;

Θα αφήσει πίσω του ο Αχιλλέας  την ασχήμια του κόσμου ,τη μιζέρια και τα γερασμένα μυαλά ;

Θα παραιτηθεί από τη ζωή ;

Δεν είναι και αυτός άνθρωπος ;

Ένα βιβλίο αψεγάδιαστης ομορφιάς που μας τονίζει την αποθέωση της ανθρώπινης θέλησης, της εσωτερικής δύναμης που μπορεί να αναβλύσει από την ψυχή ενός βασανισμένου ανθρώπου.

Ένα συγκινητικό και συναρπαστικό βιβλίο που μιλάει για τα άτομα με αναπηρία που κατορθώνουν να μας παρουσιάσουν την τρωτότητα,την τρυφερότητα αλλά και τις ανάγκες τους για αγάπη,αποδοχή και ικανοποίηση.Η αναπηρία χρειάζεται ορατότητα, συμπερίληψη,ουσιαστική και πρακτική ,ενώ η κοινωνία χρειάζεται εξοικείωση με το διαφορετικό,να σταματήσει να φοβάται ,να λυπάται ,να στιγματίζει, να το αφήνει στο περιθώριο.Χρειάζεται να ακουστούν οι φωνές που για καιρό σιωπούσαν…

Ένα τολμηρό βιβλίο που μας μιλάει για το «διαφορετικό» ,το ξένο, τον πόλεμο ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα ,τον πόλεμο μέσα μας.Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε εξοικειωθεί μαζί του,όσο περισσότερη η βία τόσο μεγαλύτερη η εξοικείωση.Και δυστυχώς κανένας προφήτης κανένας μάντης δεν μπόρεσε να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο.Η τέχνη οφείλει να μας αφυπνίσει , να μας ταρακουνήσει, να διαμαρτύρεται ,να αντιστέκεται. Οφείλει να ανοίγει δρόμους , να δίνει ελπίδα, να δημιουργεί χώρο, χρόνο, ποίηση,σιωπή…

Διαβάστε το.

Η Αθηνά Λατινοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Δημητρέλη και κεραμική – γλυπτική στη ΧΕΝ Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει 22 ατομικές εκθέσεις και πάνω από 120 ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έργα της εκτίθενται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και μουσεία. Ήταν παντρεμένη από το 1975 με τον Ολλανδό καλλιτέχνη Henk van Boekel, που απεβίωσε το 2005. Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της αφήγημα Οι κορδέλες της δικής μου πραγματικότητας (εκδόσεις Τέχνης Οίστρος) και το 2019 το μυθιστόρημά της με τίτλο Να γίνεις εσύ Θεός (εκδόσεις Βακχικόν). Το «Και γύρω… καμιά Αριάδνη »είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της.

                                Κώστας Α. Τραχανάς