Το βιβλίο αυτό ανα­φέ­ρε­ται στα πε­πραγ­μέ­να μιας αστι­κής οι­κο­γέ­νειας, αρ­χής γε­νο­μέ­νης από τα τέ­λη του 19ου αιώ­να μέ­χρι την σύγ­χρο­νη επο­χή, όπως κα­τα­γρά­φο­νται από τον τε­λευ­ταίο γό­νο της και αφη­γη­τή (τον Πέτρο), στην προ­σπά­θειά του να επι­κοι­νω­νή­σει πρω­τί­στως με τον εξό­ρι­στο στην Ικα­ρία πα­τέ­ρα του και δευ­τε­ρευό­ντως με τους υπό­λοι­πους συγ­γε­νείς του, αλ­λά και στην από­πει­ρα να εξι­σορ­ρο­πή­σει με τον εαυ­τό του.

Ο Πέτρος διε­ρω­τά­ται δι­χα­σμέ­νος πώς μπο­ρεί να συ­μπλη­ρώ­σει τα κε­νά και τα ερω­τή­μα­τα που ανα­κύ­πτουν από την πα­τρι­κή εξο­μο­λό­γη­ση και την ανί­χνευ­ση των απο­τυ­πω­μά­των της ζω­ής του και πώς τα απο­τυ­πώ­μα­τα του πα­τέ­ρα έχουν επη­ρε­ά­σει τη ψυ­χο­σύνθε­σή του.

Η «Οδός Ευτυχίδου», συνταιριάζει οικογένεια και ιστορικό χρόνο σε μια ενιαία μυθιστορηματική αφήγηση γραμμένη στο δεύτερο ενικό πρόσωπο και εστιασμένη στο Άλσος Παγκρατίου, στο Βατραχονήσι, στο Μετς, στον Βύρωνα και στην Καισαριανή.

Η Χρύσα Φάντη μας μιλάει για το Παγκράτι από τα χρόνια του Εμφυλίου μέχρι και σήμερα, φέρνοντας αργά και μεθοδικά στην επιφάνεια πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, όπως τις οργανώσεις της νεολαίας κατά την Κατοχή, ανθρώπους, συγγενείς, φίλους, συνήθειες, γειτονιές, γεύσεις της παλιάς Αθήνας, κόσμοι γεμάτοι αναμνήσεις, μέχρι ρυμοτομία, τοπιογραφία, συγκοινωνίες και κινηματογράφους.

Στην Οδό Ευ­τυ­χί­δου πρυ­τα­νεύ­ει η εγκε­φα­λι­κή δρά­ση, ο πο­λύ­πλευ­ρος σχο­λια­σμός λό­γων και γε­γο­νό­των με εκλε­πτυ­σμέ­νο τρό­πο και δια­κρι­τι­κό­τη­τα

Τι είναι τελικά η Οδός Ευ­τυ­χί­δου; Η Ιστο­ρία ως συλ­λο­γι­κή μνή­μη, ο έρωτας, η γλυ­κό­πι­κρη νο­σταλ­γία του αφη­γη­τή και η ανα­τρι­χια­στι­κή σκο­τει­νό­τη­τα της μα­ταιό­τη­τας ενός υπε­ρή­λι­κα.

Η γλώσσα είναι απλή και καθημερινή, αλλά το κείμενο δονείται. Υπάρχει δύναμη κι ένα επίπεδο έντασης στην αφήγηση που εμφανίζεται στη λογοτεχνία μόνο όταν διακυβεύεται πραγματικά.

Μια συναρπαστική και συγκλονιστική αφήγηση, γεμάτη πόνο, αναμνήσεις, θύμησες και νοσταλγία.

Ένας αριστοτεχνικός συνδυασμός καταστάσεων που κυμαίνονται από τη σταθερότητα στη συγκινησιακή φόρτιση, από την ακινησία στη ρευστότητα.

Διαβάζοντας την Χρύσα Φάντη ο αναγνώστης κατανοεί πως δεν υπάρχουν απλές ιστορίες και πως η τέχνη είναι απαραίτητη στη ζωή.

Ένα βιβλίο αψεγάδιαστης ομορφιάς.

Διαβάστε το.

Η Χρύσα Φάντη γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε παιδαγωγικά και νομικά στο ΕΚΠΑ και επί μία δεκαετία (1992-2002) έζησε διαδοχικά στο Κάιρο, τη Μόσχα, τη Δαμασκό και τη Λευκωσία της Κύπρου. Για ένα διάστημα ασχολήθηκε με τη δικηγορία και από το 1985 μέχρι το 2012 εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στη δημόσια εκπαίδευση. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τα εξής έργα: Το δόντι του λύκου (διηγήματα), Πατάκης, 2007· Η ιστορία της Σ. (μυθιστόρημα), Γαβριηλίδης, 2016· Σε θολά νερά (διηγήματα), Σμίλη, 2021· Κάτι απ’ το χνάρι τους (δοκίμια, σε συνεργασία με τη συγγραφέα Ευσταθία Δήμου), Σμίλη, 2022. Έχει συμμετάσχει σε διάφορους συλλογικούς τόμους και ανθολογίες («Στην αγκαλιά του κανένα», Hotel Μετανάστευση, Πατάκης, 2007· «Terra incognita», 36 Χρυσά διηγήματα για το καλοκαίρι, Liberal, 2019· «Η πρώτη φορά», O πατέρας έφυγε, Ιntellectum, 2021· «Η κυρία Μ.», Ξένο Σώμα, Κοινωνία των δεκάτων, 2022· «Ο άλλος Αύγουστος», Αύγουστος του ’22, διηγήματα για τη Μικρασιατική Καταστροφή, Fractal, 2022· «Γράμμα στην Ελισάβετ», 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, Αφιερώματα 2021, Γραφείον Ποιήσεως, Culturebook, 2022· «Η άλλη όψη», Η φωνή της, Καστανιώτης 2023 κ.ά). Εκτενή αποσπάσματα από έργα της έχουν συμπεριληφθεί στην περιοδική ανθολογία πεζού και ποιητικού λόγου diPgeneration (Μανδραγόρας, 2017, 2018). Παρουσιάσεις βιβλίων, συνεντεύξεις με συγγραφείς και ανθρώπους της τέχνης, άρθρα και διηγήματά της δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Το μυθιστόρημα Οδός Ευτυχίδου είναι το πέμπτο πεζογραφικό βιβλίο της.

Κώστας Α.Τραχανάς