Λαλούν με Γρηγόρη (Άκη) Κατελάρη ,από τη Λάπηθον Κύπρου…
Στη Λάπηθο περνούσανε οι Έλληνες καλά με τους Τουρκοκύπριους. Οι Τουρκοκύπριοι συγχωριανοί δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τη Λάπηθο για να εγκατασταθούν στον θύλακα του Κιόνελι. Ερχόνταν όμως Τούρκοι αξιωματικοί και τους εκβίαζαν. Τους αποχαιρετούσαν κι έκλαιγαν. Τρία χρόνια στη Λάπηθο (1963-1966) λειτούργησε με τρόπο υποδειγματικό η δημοκρατία, με σεβασμό στον πολιτισμό, στη θρησκεία, στη γλώσσα και στους ήρωες των άλλων.
Η Λάπηθος φημιζόταν για τους πολύ καλούς αθλητές της, με παγκύπριες αλλά και πανελλήνιες διακρίσεις στον στίβο.
Η μάχη της Λαπήθου έγινε στις 3 με 6 Αυγούστου του 1974. Η Λάπηθος είναι σήμερα κωμόπολη της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου.
Επιτυχίες στη ζωή του είχε πολλές ο Άκης Κατελάρης. Ως παιδί, στον στρατό ως βατραχάνθρωπος, αλλά και μετέπειτα. Όμως έκανε απερισκεψίες και παλαβομάρες πολλές. Λες και είχε έναν διάολο μέσα του που τον παρακινούσε, αλλά και έναν άγγελο που τον προστάτευε. Ο πατέρας του ήταν φούρναρης .
Έκανε μακροβούτια η μνήμη, ό,τι άρπαζε το ανέβαζε στην επιφάνεια και το ξετύλιγε. Από το σπίτι , από τη γειτονιά, το περιβόλι ,το σχολείο, την οθόνη του θερινού σινεμά.
Δύο γειτονόπουλα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Λάπηθο, στην ενορία του Αγίου Τιμίου Προδρόμου, συναντιούνται ύστερα από πολλά χρόνια σε ένα παραλιακό καφενεδάκι και θυμούνται.
Ευθύς ο ορίζοντας παίρνει τη μορφή οθόνης σινεμά, της οθόνης του κατεστραμμένου θερινού κινηματογράφου Ίρις, που βρισκόταν στη γειτονιά τους ,στην κατεχόμενη Λάπηθο. Πάνω της προβάλλονται, σαν μικρά ντοκιμαντέρ, αληθινές ιστορίες, αναμνήσεις και επεισόδια από τη ζωή τους. Πρωταγωνιστής, ο Άκης.
Παιδιά ανέμελα και αλητήρια παίζανε στα πυκνά περιβόλια. Βγάζανε τα παπούτσια τους και πατούσανε αγκάθια, καρφιά, γυαλιά, τους τσιμπούσαν σφήκες, μέλισσες, σκαρφαλώνανε στα δέντρα, πελεκούσανε σανίδες για να φτιάξουνε τα ξύλινα σπαθιά τους. Κάνανε ξιφομαχίες και πετροπόλεμο. Για όπλα είχανε σφενδόνες. Πεδίο των μαχών τους, τα περιβόλια με τα λεμονοδέντρα. Είχανε πάντα μαζί τους τον «Μικρό Ήρωα». Βούταγε ο Άκης στη θάλασσα κι έβγαζε βραχόπετρες. Τις σκάλιζε και τις έδινε διάφορα σχήματα. Επειδή πεινούσανε τρώγανε κομμάτια λεμόνια με κάμποσο αλάτι. Από την Αμερικανική βοήθεια τρώγανε στο σχολείο γάλα σε σκόνη, βούτυρο και μαρμελάδα. Κλέβανε καρύδια . Στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι αρχηγός ήταν πάντοτε ο Άκης. Βλέπανε πολεμικές ταινίες στο θερινό σινεμά Ίρις . Επειδή κάνανε τρέλες ο δάσκαλος έσπαζε την βέργα πάνω τους. Το σχολείο δεν άρεσε στον Άκη. Το μόνο που άρεσε του Άκη ήταν να ακούει τους άθλους του Ηρακλή, του Οδυσσέα, του Αχιλλέα, τον εντυπωσίαζε ο Μέγας Αλέξανδρος. Το Σωφρονιστήριο (Αναμορφωτική Σχολή Λαπήθου) ήταν παιδικός τους φόβος, εκεί μάζευαν τα παιδιά με παραπτωματική συμπεριφορά ή που είχαν διαπράξει κλοπές.
Ο Άκης δεν πήγε στο Γυμνάσιο. Στο Ναυτικό, όπου υπηρέτησε πήγε στους βατραχανθρώπους. Δούλεψε ο Άκης στο Ιράκ, στη Σαουδική Αραβία, στη Βουλγαρία. Έκανε πολλά επαγγέλματα: μηχανικός αυτοκινήτων, δύτης, σφουγγαράς, οικοδόμος, ανθοπώλης, τεχνίτης αμμοβολιστής …
Ο Άκης είχε έξι παιδιά και παντρεύτηκε δύο φορές.
Άγνωστος ήρωας στη διάρκεια του Αττίλα 1 το 1974.Βρίσκεται ανάμεσα στους υπερασπιστές του Κάστρου της Κερύνειας όταν η πόλη καταλαμβάνεται από τον τουρκικό στρατό. Οι εισβολείς καλούν από μεγάφωνα τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Τότε ο Άκης , ο φοβερός βατραχάνθρωπος της Λαπήθου , τους απαντά με την αθυροστομία και τη γενναιότητα του Καραϊσκάκη.
Η Λάπηθος το 1974 θρήνησε 91 νεκρούς και αγνοούμενους .Αιχμαλωτίστηκαν 44 Λαπηθιώτες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στις φυλακές της Τουρκίας, όπου υπέστησαν τα πάνδεινα. Πλήρωσε βαρύ τίμημα το χωριό τους.
«…Τους ζωντανούς στοιχειώνουν οι νεκροί σε αυτή τη γη
που έχουν προσκεφάλι τους την αγρύπνια των όπλων.
Μπροστά στη φεύγουσα θάλασσα της Κερύνειας
άφησαν το ύστατό τους χαίρε.
Στοιχειώνουν και τον ποιητή
μέχρι να γράψει την ωδή τους…
…Ώμοι που ξαναέκτισαν ένα φρούριο, Άκη Κατελάρη,
δεν αντέχουν να σηκώσουν το βάρος της αδικίας».
Ένα συγκλονιστικό, συναρπαστικό και φοβερό βιβλίο για τον Κύπριο ήρωα Άκη Κατελάρη. Διαβάστε το.
