«Το να αλλάξεις τον κόσμο, καλέ μου Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία, είναι Δικαιοσύνη. Ίσως, η πολλή λογική να είναι τρέλα. Και ποιο μεγαλύτερη τρέλα από να βλέπεις τον κόσμο όπως είναι και όχι όπως θα μπορούσε να είναι ;» Μιγκέλ ντε Θερβάντες
Ο Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Κίμωνας Ζερβός σήμερα προσπαθεί με τον δικό του τρόπο, με τη δική του αλήθεια να δημιουργήσει ελεύθερους ανθρώπους. Το μοναδικό όπλο στα χέρια του είναι η γνώση, η μόρφωση και η παιδεία. Όλοι γύρω του αδιαφορούν για αυτά, διότι για το μόνο πράγμα που ενδιαφέρονται είναι τα χρήματα. Οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να βγάλουν χρήματα, άρα να γίνουν σημαντικοί για την κοινωνία και ελεύθεροι, μετεξελίσσονται από άνθρωποι σε τέρατα. Άρα στην πορεία για να γίνεις ελεύθερος άνθρωπος, παύεις να είσαι άνθρωπος, γίνεσαι κτήνος. Άρα, τελικά καταλήγεις από ελεύθερος άνθρωπος σε ένα τέρας-υπηρέτης του χρήματος, της ύλης και της κατανάλωσης…
Βλέπει ο Κίμωνας Ζερβός την πάλη του κρατικού μηχανισμού να νεκρώνει τη σκέψη των πολιτών -καταναλωτών του, την τυποποίηση της σκέψης, την τυποποίηση της ζωής σε συνδυασμό με δημιουργία ψεύτικων αναγκών, οι οποίες στερούν από τον άνθρωπο την όποια ελευθερία του έχει απομείνει, καθώς η ορμή της κοινωνίας είναι τέτοια που σε αναγκάζει να δημιουργείς ψεύτικες ανάγκες και να ξοδεύεις τα λιγοστά χρήματά σου σε αυτές. Άρα …εξαθλίωση. Την ίδια ώρα, βέβαια, οι νομοθέτες της θεσμοθετημένης υποκρισίας αγορεύουν στα παράθυρα εκπομπών εκτοξεύοντας ασύστολα ψέματα για τα πάντα. Παίρνουν δύναμη και ώθηση από τη δική μας εξαθλίωση…πλουτίζουν κοροϊδεύοντάς μας.
Κοιτάζει γύρω του και το μόνο που βλέπει είναι θεσμοθετημένη υποκρισία, θεσμοθετημένη αδικία, θεσμοθετημένη παράνοια. Μέσα σε αυτό το χάος ζούμε όλοι.
Ο Κίμωνας Ζερβός μάχεται για την ανθρωπιά μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες.
Ένα μυστικό ταξίδι του Τσόρτσιλ στη Μάλτα το 1945, όπου έγραψε ένα γράμμα στον Φ. Ρούζβελτ τον τότε Πρόεδρο των Η.Π.Α., δεν πρόλαβε να σταλεί, επειδή ο Ρούζβελτ πέθανε. Σε αυτό το γράμμα ο Τσόρτσιλ είχε δεύτερες σκέψεις για το πως θα είναι ο μεταπολεμικός κόσμος και για την οικοδόμηση του κόσμου και των κοινωνιών.
Ο Κίμωνας Ζερβός θα προσπαθήσει να βρει αυτό το γράμμα στη Βιέννη, στη Μάλτα και στη Σέριφο, να λύσει κάποιους γρίφους και να διαβάσει αυτό το πολύτιμο γράμμα.
Ο Κίμωνας είχε χάσει τον ύπνο του. Η ιδέα της ανακάλυψης κάτι νέου, η ανακάλυψη μιας νέας εκδοχής του μεταπολεμικού κόσμου, η ανακάλυψη ενός εναλλακτικού κόσμου, μέσα στο γράμμα αυτό, δεν θα ησύχαζε αν δεν το ερευνούσε και δεν το έψαχνε να το βρει. Αυτό το γράμμα θα μπορούσε να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου. Έπρεπε να φτάσει μέχρι το τέλος. Αυτό το γράμμα έχει καθορίσει τη ζωή του…
Ένα γράμμα που δεν στάλθηκε ποτέ.
Ένα βιβλίο για την υποκρισία της εξουσίας, για την βία της εξουσίας, για τον ανελεύθερο άνθρωπο, για την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, για την αδρανοποίηση της κρίσης και της σκέψης, για την Δικαιοσύνη που είναι ένα εργαλείο κρατικής βίας, για την μαζικοποίηση και κανονικοποίηση, για τις στρεβλές αξίες, γιατί θέλουν την ησυχία ενός «πολιτικού νεκροταφείου», για την «οικονομική ανεξαρτησία», για να οργανωθούν οι κοινωνίες τοπικά, όντας πολυκερματισμένες, για τη δημιουργία δομών ελάχιστης εξουσίας, για τις τεχνικές συμπληγάδες δηλαδή τις αρχές και τις αξίες, για την ελεύθερη σκέψη, για την απελπισία, για την φτώχεια, για την πείνα, για τις κοινωνικές ανισότητες, για τον φόβο, για την ελευθερία, για την ευτυχία, για το ψέμα, για την υποκρισία, για τον εθνικισμό, για την ειρήνη, για τον πόλεμο, για το έθνος-κράτος, για τα σύνορα, για την ανυπακοή, για την ικανοποίηση της ανάγκης του ανήκειν, για τον αντιχριστιανικό χριστιανισμό της εκκλησίας, για τον διεφθαρμένο και κακό κόσμο, για μια ζωή χωρίς καλούπια, για τη διαφορετικότητα που είναι δύναμη, για να μην φοβάσαι τον φόβο, για την κατ’ επίφαση αλήθεια, για την ζωή και τον Άνθρωπο…
Στο μυθιστόρημά του ο συγγραφέας συνομιλεί, διαρκώς και με ποικίλους τρόπους, με ένα πλήθος συγγραφέων και κειμένων που αγαπάει.
Ο συγγραφέας Μηνάς Στραβοπόδης θα αγγίξει ζητήματα προσωπικής αναζήτησης, καθώς επίσης και ζητήματα από το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την καθημερινότητά μας!
Η γραφή του Μηνά Στραβοπόδη είναι σωματική και με αυτόν το τρόπο βιώνεται από τον αναγνώστη. Επηρεάζει τις αισθήσεις, σε προκαλεί σε βγάζει από το αναγνωστικό λήθαργο, δεν είναι περίπατος σε κήπο, δε χαϊδεύει, σε κλωτσάει, σε φτύνει, ξεφλουδίζει τον καθωσπρεπισμό και χλευάζει τη μικροαστική σου ηθική. Σε κάνει μέρος της ιστορίας του, της κινηματογραφικής αφήγησης που με φουτουριστική ατμόσφαιρα περιγράφει τη γραφειοκρατική δομή μιας αυταρχικής οικονομικής κυριαρχίας, μιας κοινωνίας όπου επικρατεί βία, υποκρισία, ψέμα, χυδαιότητα, το τοπίο είναι εφιαλτικό, καθώς κυριαρχεί η αδικία και η κρατική βία, η τηλεόραση ως νέα αρένα ρίχνει στην οθόνη κάθε προσβλητική και κακοποιητική έκφραση της άλλοτε ανθρωπότητας με εναλλακτική τις πίστες των video games. Στον καναπέ του συγγραφέα η μαύρη τρύπα καταπίνει ανελέητα ανυποψίαστους επισκέπτες, ευδαίμονες αναγνώστες, αφελείς καταναλωτές…
Ο Κίμωνας Ζερβός είναι ο αντιήρωας του μυθιστορήματος που ερευνά στις σκιές της ταραγμένης κοινωνίας μας, ακουμπά τα επείγοντα θέματά της, μας οδηγεί στα εφημερεύοντα ιατρεία της συνείδησής μας, ζητάει διάγνωση. “Για να σκοτωθείς πρέπει να έχεις ζήσει πρώτα” γράφει.
Ένα βιβλίο που σου αναστατώνει την ψυχή. Σε ταρακουνά και απλά αναρωτιέσαι…Γιατί;
Ο αναγνώστης τελειώνοντας το βιβλίο νιώθει να επιβιώνει μετά από μια δύσκολη διαδικασία ψυχανάλυσης.
Ποιος θα μας φυλάει από τους φύλακες ;
Τελικά όλα είναι ένα ψέμα;
Η χειρότερη μορφή κρατικής βίας είναι η καθημερινότητα των πολιτών…
«Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε.
Τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν» Τσακνής – Μαχαιρίτσας
«Η πιο απάνθρωπη τυραννία είναι αυτή που ασκείται πίσω από την ασπίδα των νόμων και με τη σημαία της δικαιοσύνης» Μοντεσκιέ
Σε έναν κόσμο που βυθίζεται στην υποκρισία, επανάσταση τελικά είναι το να παραμένεις ο εαυτός σου!
Μπορεί ο κόσμος να μην θέλει να αλλάξει, μα αυτό δεν αποτελεί λόγο που θα αλλάξει εμένα…
«Tutte le genti che passeranno
O bella ciao, bella ciao, bella ciao, ciao, ciao…
Και οι άνθρωποι που θα περνούν
Ω! ομορφιά μου αντίο, ομορφιά μου, ομορφιά μου αντίο, αντίο αντίο…»
Λόγος πυκνός, ποιητικός με δυνατές κινηματογραφικές εικόνες.
Ένα βιβλίο για ένα είδος ιδανικού αναγνώστη θα λέγαμε, που δεν πέφτει στην παγίδα της υπερβολικής κατανάλωσης τυπωμένου χαρτιού, αλλά διαλέγει έργα με τα οποία νιώθει συγγένεια και στα οποία επιστρέφει ξανά και ξανά, επιτρέποντας τους να εισέρχονται μέσα του και να ενώνονται με τα δικά του λόγια διαμορφώνοντας το απολύτως προσωπικό του πεζογράφημα.
Ένα μυθιστορηματικό διαμάντι που αξίζει να διαβαστεί.
Στραβοπόδης Μηνάς. Γεννήθηκε το 1997 στη Ζάκυνθο. Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να ασχολείται με τη Λογοτεχνία, την Τέχνη και τον Πολιτισμό γενικότερα, ενώ παράλληλα του κίνησαν το ενδιαφέρον οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και το King’s College London, ενώ εκπονεί τη Διδακτορική του Διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Πέρα από την έντονη δραστηριότητά του στον ακαδημαϊκό χώρο, αποφάσισε πρόσφατα την ίδρυση του CultArt Zone, που έχει ως σκοπό την ανάδειξη κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων αντλώντας έμπνευση από την Τέχνη και τον Πολιτισμό, καθώς αντιλήφθηκε πως ήθελε να εκφράσει με έναν δικό του μοναδικό τρόπο όλα όσα συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας. Όπως συνήθως αναφέρει: «Ό,τι έχουμε είναι η Τέχνη και ο Πολιτισμός. Αυτά αποτελούν το καταφύγιό μας σε έναν κόσμο σκληρό και δύσκολο. Εκεί η ψυχή του ανθρώπου γαληνεύει και τα πράγματα βρίσκουν ξανά το νόημά τους».
- Οι «Συμπληγάδες Αξιών» είναι το δεύτερό του μυθιστόρημα, ενώ από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορεί και «Ο Επαναστάτης της Αβύσσου» (2021).
