«Εγώ δεν είμαι από δω. Δεν είμαι απ’ αυτή τη γη όπου γεννήθηκα και στη ζωή μαθαίνεις αυτό που θέλεις να μάθεις, ότι κανένας δεν είναι από κει που γεννήθηκε, από κει που τον μεγάλωσαν. ΄Οτι κανένας δεν είναι από πουθενά. Μερικοί προσπαθούν να συντηρήσουν τις αυταπάτες και δημιουργούν νοσταλγίες, ιδιοκτησίες, ύμνους και σημαίες. Ανήκουμε όλοι στους τόπους που δεν γνωρίσαμε…».

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ στη Σκιά της Σκιάς που διαδραματίζεται το 1922 σε μια πόλη του Μεξικού που η Επανάσταση την έχει αφήσει σημαδεμένη από έναν άνεμο τρέλας. Σ’ αυτό το σκηνικό κινείται ένα μάλλον δυσκίνητο, λόγω μεγέθους, πλήθος προσώπων, χαρακτήρων, ανθρώπινων τύπων. Θαυμάστε: στρατιωτικοί που θέλουν να γίνουν εκατομμυριούχοι, απατεώνες που ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος τους έριξε στις ακτές, πιστολάδες, πόρνες, πλούσιες χήρες, βαρόνοι του πετρελαίου διατεθειμένοι να φάνε ένα κομμάτι της χώρας, Ισπανοί μαγαζάτορες, υπνωτίστριες, ποιητές που πεθαίνουν της πείνας, νεαροί πορφιρικοί που άλλαξαν πουκάμισο, αναρχικοί, γειτονιές επικίνδυνες, κινέζικες συνοικίες, καμπαρέ τρίτης κατηγορίας, καπνιστές οπίου…

Μια μπαρόκ ανθρώπινη χαρτογραφία σε ιστορικό πλαίσιο:

1922, Πόλη του Μεξικού: Τέσσερις τυχοδιώκτες φίλοι που πήραν μέρος στα μεγάλα επαναστατικά κινήματα – ένας δημοσιογράφος που ειδικεύεται στα εγκληματολογικά, ένας δικηγόρος που η καλύτερη πελατεία του είναι οι πόρνες, ένας ποιητής δεξιοτέχνης στα διαφημιστικά σλόγκαν και σύντροφος του Πάντσο Βίγια και ένας αναρχικός συνδικαλιστής Κινέζος – συναντιούνται τα βράδια στο μπαρ του ξενοδοχείου Ματζέστικ για να παίξουν ντόμινο. Άλλο απίστευτο συνονθύλευμα χαρακτήρων που δρουν χτίζοντας την ιστορία.

Στην οποία λαμβάνουν χώρα: Η δολοφονία ενός τρομπονίστα, η εκπαραθύρωση ενός συνταγματάρχη του στρατού, νυχτερινές ανταλλαγές πυροβολισμών, φαρμακωμένα σοκολατάκια, μια ωραία και μυστηριώδης γυναίκα θα παρασύρουν τους τέσσερις φίλους μακριά από το αγαπημένο τους ντόμινο, σε μια συνωμοσία που συνενώνει επίορκους Μεξικανούς συνταγματάρχες, Αμερικανούς γερουσιαστές και πετρελαϊκές εταιρείες.

Ο Τάιμπο είναι κληρονόμος μιας μακράς και μεγάλης παράδοσης αστυνομικού μυθιστορήματος που, όπως επισημαίνει ο Ανδρέας Αποστολίδης, αφότου έσπασε τα σύνορα του αγγλόφωνου μυθιστορήματος με το οποίο ξεκίνησε [Πόε, νουάρ – Χάμετ, Τάντλερ- Κόναν Ντόυλ, Αγκάθα Κρίστι] και διεθνοποιήθηκε – έχουμε πλέον το γαλλικό [νεοπολάρ, Μανσέτ], το ελβετικό [Ντύρενματ], το γερμανόφωνο, το βελγικό [Σιμενόν], το ιταλικό, το σκανδιναβικό, το ελληνικό, το μεξικάνικο και πάει λέγοντας. Παράλληλα το μυθιστόρημα έχει πάψει να χτίζεται πια γύρω από τη λύση του μυστηρίου και την αποκάλυψη του δολοφόνου περνώντας στην περίπτωση στην οποία αναφερόμαστε στο καθαρόαιμο κοινωνικό μυθιστόρημα.  Του οποίου το ύφος είναι πλουραλιστικό και ιδεολογικά πρόσκειται στον αναρχισμό.

Το Στην ίδια πόλη υπό βροχή είναι μυθιστόρημα για το φόβο, ιλαροτραγωδία αλλά και ύμνος για μια πολιτεία σε αποσύνθεση.

Ενώ στο Και σαν σκιές επιστρέφουμε ξανασυναντάμε τους τέσσερεις άνδρες του η Σκιά της Σκιάς σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, το 1941.

Με ιλιγγιώδες και ξεκαρδιστικό ύφος, ο Τάιμπο ΙΙ καταφέρνει μια τέλεια σύνθεση λογοτεχνικών ειδών (αστυνομικό, ιστορικό και περιπετειώδες μυθιστόρημα), μέσα από την πρωτότυπη οπτική του για τον κόσμο και τη λογοτεχνία:

«Όταν η ζωή γίνεται βαθιά ασυνάρτητη, έρχεται το μυθιστόρημα να την επιδιορθώσει», λέει.

Αλλά ποιος είναι αυτός ο τόσο ευρηματικός συγγραφέας. Ιδού:

Είναι Ισπανό-Μεξικάνος συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1949 στην Χιχόν της Ισπανίας.

Το όνομά του είναι Francisco Ignacio Taibo Mahojo αλλά αναφέρεται και ως PIT ή Τάιμπο ΙΙ.

Ο Τάιμπο ΙΙ, γιος του δημοσιογράφου και συγγραφέα Paco Ignacio Taibo I ζει στην πόλη του Μεξικού από τα 9 του χρόνια όπου η οικογένειά του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει για να ξεφύγει από την δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο.

Εκτός από παγκόσμιας φήμης συγγραφέας είναι καθηγητής πανεπιστημίου στο Τμήμα Ιστορίας και Ανθρωπολογίας, δημοσιογράφος, και πρόεδρος της AIEP (Asociación Internacional de Escritores Policíacos).

Πολυγραφότατος ων έχει γράψει πάνω από 50 βιβλία που έχουν εκδοθεί σε πάνω από 29 χώρες, και μεταφραστεί μεταξύ άλλων στα αγγλικά γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά. Έχει γράψει επίσης νουβέλες, ιστορικά κείμενα, χρονικά και ποίηση. Θεωρείται ο θεμελιωτής του νέο-αστυνομικού μυθιστορήματος της Λατινικής Αμερικής.

Κάποιες από τις νουβέλες του έχουν επιλεγεί ως βιβλία της χρονιάς από τα περιοδικά The New York Times, Le Monde, και Los Angeles Times. Έχει τιμηθεί τρείς φορές με το βραβείο Χάμμετ (1989 για το Η ζωή η ίδια, 1991 για το Με τέσσερα χέρια, 1994 για το Το ποδήλατο του Λεονάρντο). Το 1994 τιμήθηκε επίσης με το αμερικάνικο βραβείο Planeta International. Την ίδια χρονιά πήρε το βραβείο καλύτερου αστυνομικού μυθιστορήματος στη Γαλλία. Η βιογραφία του για τον Ερνέστο Γκεβάρα πούλησε πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και κέρδισε το βραβείο για το βιβλίο της χρονιάς Bancarella στην Ιταλία το 1998.

Ο Πάκο έμαθε πρώτα νεράκι τους κώδικες του αστυνομικού μυθιστορήματος, του νουάρ, του κοινωνικού μυθιστορήματος και ξεκίνησε να γράφει τις δικές του ιστορίες με πλοηγό την ιστορία, τη δυναμική της εξέγερσης και την πληθωρική του φαντασία. Ώσπου έγινε αυτός που είναι!