Η Γυάλα
Ο πατέρας μου ήταν πολύ περήφανος για τα λέπια μου.
Κοιτάτε πως ιριδίζουν στο φως, έλεγε στους φίλους του, και με καμάρωνε καθώς κολυμπούσα στη μεγάλη μου γυάλα.
Καθόλου δεν τον ένοιαζε που με την ουρά μου πιτσιλούσα το καλό σαλόνι.
Μετά από κάθε επίδειξη με έπαιρνε στοργικά στην αγκαλιά του και με σκέπαζε με βρεγμένες πετσέτες.
Λέπια είχε και η μαμά μα τα έκρυβε κάτω από φορέματα κλειστά.
Όταν έφυγε μια μέρα με κείνον τον ψαρά, ο μπαμπάς έκλαιγε πάνω από τη γυάλα μου και έκανε τα νερά της αλμυρά.
Μην κλαις, εγώ είμαι του γλυκού νερού, του έλεγα για να τον παρηγορήσω.
Ώσπου μια μέρα έπεσε κάτω κι έμεινε ακίνητος.
Σήμερα θα πάω στο ορφανοτροφείο.
Εκεί οι γυάλες είναι μαύρες και γεμάτες με νερό χρωματιστό.
Ακούω τη νοικοκυρά να φωνάζει πως αρκετά έκαψε το λάδι.
Μάλλον εννοεί πως είναι καιρός πια να αδειάσω το διαμέρισμα.
Ήθελα γάτα
Ζήτησα γάτα, αλλά μου έφεραν ένα καναρίνι πορτοκαλί. Άδικα προσπάθησα να του μάθω να νιαουρίζει. Τις νύχτες το ξυπνώ, κουνάω κόκκινα μαντήλια και φωνάζω «Ελευθερία!». Εκείνο τότε κρύβει το κεφάλι σε φτερά στρουθοκαμήλου. Σήμερα με ρωτούσαν πώς έφυγε. Κούνησα τους ώμους. Δεν άνοιξα το στόμα μου. Ήταν γεμάτο πούπουλα πορτοκαλί.
Λένα Χ. Δημητριάδου
Γεννήθηκα στον Πολύγυρο, πέρασα τα πρώτα νεανικά χρόνια στη Βέροια και στη συνέχεια εγκαταστάθηκα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα Μαθηματικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Surrey του Λονδίνου και Κρήτης, στον τομέα της Διδακτικής των Μαθηματικών. Εργάστηκα ως καθηγήτρια και Σχολική Σύμβουλος Μαθηματικών (σε Ιωάννινα & Θεσσαλονίκη). Μετά τη συνταξιοδότησή μου, παρακολούθησα σειρά μαθημάτων δημιουργικής γραφής στο Διαδικτυακό Εργαστήρι Γραφής Θεσσαλονίκης, της κυρίας Χλόης Κουτσουμπέλη. Έχω εκδώσει ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το καροτσάκι στον Αλιάκμονα» (εκδ. Μαλλιάρης, 2020). Μικρά διηγήματα μου περιλαμβάνονται στους συλλογικούς τόμους «Στείλε μου γράμμα» και «Κάθε γράμμα ένα ταξίδι» (2018 & 2021, εκδ. bookstars). Επίσης μικρές ιστορίες μου έχουν δημοσιευτεί στο λαογραφικό περιοδικό «Πολύγυρος»
