Παρασκευή απόγευμα συνομιλώ με τον… Πλάτωνα. Για την ακρίβεια με τον Πρωταγόρα και τον μύθο του Προμηθέα και του Επιμηθέα. Η προσφορά, χωρίς μέτρο και μόνο στα ζώα, χαρισμάτων από τη μεριά του Επιμηθέα και οι συνέπειες για την ανθρωπότητα με ταξιδεύουν από τον μύθο στο Παρόν και στην αλόγιστη συμπεριφορά του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στη φύση. Τι είναι κοινό; Το “χωρίς μέτρο”!
Χωρίς μέτρο ο άνθρωπος εδώ και δεκαετίες χτυπιέται με την ίδια του την ύπαρξη, παραθεωρώντας τη λογική και τον κοινό νου, κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να καταστρέψει την ανθρωπότητα βιάζοντας το περιβάλλον.
Παραληρούν οι μετεωρολόγοι στα κανάλια για τις καυτές μέρες που ζούμε παγκοσμίως! Λιώνουμε κλεισμένοι μέσα σε κλιματιζόμενες αίθουσες και σπίτια γιατί δεν αντέχουμε τον ήλιο και τον καύσωνα. Ποιος φταίει όμως για την κατάσταση αυτή; Είναι δυνατόν να ζούμε κρυμμένοι μέσα στα σπίτια μας, όπως στα χρόνια του Μύθου οι πρωτόγονοι ζούσαν σε σπηλιές, προκειμένου να προστατευτούμε από την κακοποιημένη Φύση;
Νιώθω εγκλωβισμένη μέσα στο γραφείο με το κλιματιστικό καθώς στο μπαλκόνι είναι αδιανόητο να βγεις και να καθίσεις έστω κι αν έχει πέσει ο ήλιος… Αναρωτιέμαι πού πήγε εκείνο το απαλό αεράκι που κάποτε υπήρχε σαν αύρα λεπτή τα βράδια και τα δειλινά. Αναρωτιέμαι πού πήγε το πράσινο γύρω από την Αθήνα καθώς η Αττική – κι όλη η Ελλάδα πλέον – μοιάζει φαλακρή και μαυρισμένη.
Δεν αντέχουμε την ομορφιά, αυτή την ευδαιμονία που προσφέρει η φύση δεν την μπορούμε και την καταστρέφουμε συστηματικά. Αν μας ένοιαζε, θα περιπολούσαμε οι ίδιοι τα δάση μας και δεν θα περιμέναμε από το Κράτος ούτε θα έμεναν ακαθάριστα τα οικόπεδα και θα περιμέναμε αυστηρούς νόμους. Θα απαιτούσαμε από τους Δήμους καθαρούς δρόμους και δέντρα… Αυτά τα απλά.
Τι γυρεύουμε όταν δεν μας ενδιαφέρει η απουσία βροχής και η συνακόλουθη ξηρασία; Τι γυρεύουμε όταν δεν μας ενδιαφέρει η μόλυνση του νερού και του εδάφους και του υπεδάφους; Όταν δεν διαμαρτυρόμαστε για τα κακά έργα και για τις κακές πολιτικές που πληρώνουμε με καταστροφές;
Το δικό μας αποτύπωμα είναι αυτό που προκαλεί την υπερθέρμανση του πλανήτη. Φυσικά και θα θερμαινόταν ο πλανήτης γιατί έτσι έγινε πριν κάποια εκατομμύρια χρόνια και έλιωσαν οι παγετώνες, αλλά δεν είχε ανάγκη τη δική μας παρέμβαση και μάλιστα τόσο βίαια.
Ενός κακού μύρια έπονται… και το κακό είναι ο άνθρωπος! Όπως έχει εξελιχθεί! Χωρίς αγάπη για τη φύση, το περιβάλλον, τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο. Λέμε ότι αγαπάμε τα παιδιά μας… Ανοησίες! Καμιά γενιά ως τώρα δεν έχει αγαπήσει αληθινά τα παιδιά της. Αλλιώς θα είχαμε κάνει τα πάντα για την αλλαγή αυτής της κατάστασης. Αδιάφοροι είμαστε κι αυτή η αδιαφορία θα πληρωθεί ακριβά, αν όχι από εμάς, τότε από τους απογόνους μας. Όχι ότι κι εμείς δε νιώθουμε τις συνέπειες! Η αλαζονεία μας δεν έχει όριο. Μοιράζουμε λάθος τα πράγματα, με ύφος “ξερόλα” παρεμβαίνουμε στη Φύση λες κι αυτή κάνει το λάθος κι εμείς είμαστε αυτοί που γνωρίζουμε. Αποτέλεσμα; Να έχουμε εκτρώματα! “Φυσικά” φαινόμενα που εμφανίζονται από το πουθενά και μας τιμωρούν για την ξεροκεφαλιά και την “αμαρτία” μας απέναντι στη Φύση. Ο άνθρωπος μισεί τον άνθρωπο! Το αν υπάρχει Θεός και τον μισεί κι Αυτόν είναι επίσης ένα θέμα. Κυρίως μισεί τη λογική και την αγάπη. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον για πρόοδο αληθινή.
Οι εποχές θα συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν αρνητικά – όπως όλα – και θα αναρωτιόμαστε αν έχουμε άνοιξη ή καλοκαίρι κι αν υπάρχει χειμώνας! Θα παρακαλούμε να μην βρέξει και πνιγούμε και να μην κάνει ζέστη και καούμε.
Κατά τ’ άλλα, υπομονή μέχρι να βγει κι αυτό το καλοκαίρι… Δέσμιοι των κλιματιστικών που προφανώς βλάπτουν το περιβάλλον, σπαταλάνε ενέργεια κλπ, κλπ, κλπ…
Ίσως αν διαβάζαμε λίγη φιλοσοφία; Να αλλάζαμε τρόπο σκέψης, βρε αδερφέ!