Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος φτιάχνει διάφορους “μύθους”, στο πέρασμα της ιστορίας, προκειμένου να ανταπεξέλθει σε δυσκολίες, ή να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Το σημαντικό είναι ότι πιστεύει αυτούς και φτάνει σε τέτοιο σημείο εξάρτησης που παύει πολύ γρήγορα να θυμάται ότι είναι “κατασκευές” του,
ώστε καταλήγει να θεωρεί πως είναι “θεόσδοτοι”! Πάνω σ’ αυτή την εγγενή – ας πούμε ότι κι ο πολιτισμένος άνθρωπος δεν απαλλάχθηκε ποτέ απ’ αυτή – τάση του ανθρώπου έχουν στηριχθεί, από τις διαφημίσεις μιας τσίχλας ή ενός απορρυπαντικού μέχρι και οι “ελέω Θεού βασιλείες”!
Απίστευτο; Αληθινό όμως πέρα για πέρα! Αρκεί να βρεθεί εκείνο το “κουμπάκι” που θα κάνει τον άνθρωπο να υποκύψει στη γοητεία της διαφήμισης ενός προϊόντος, στη δυναμική μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, στις πεποιθήσεις ενός πολιτικού κόμματος… Μετά αρχίζουν τα εύκολα και τα δύσκολα.
Εύκολα, γιατί έχει δημιουργηθεί ο πειθήνιος καταναλωτής προϊόντων και ιδεών και δύσκολα, γιατί παύει να λειτουργεί η κριτική σκέψη κι οι άνθρωποι γίνονται έρμαια των συναισθημάτων και των ορμών τους, τα οποία κάποιοι προφανώς εξ- υπνότεροι εκμεταλλεύονται, δεν μπορούν να δουν λογικά και, λυπάμαι που το λέω, πολλές φορές χάνουν την ανθρωπινότητά τους και λειτουργούν ως ζώα που ικανοποιούν ένστικτα και ορμές.
Ας τα πούμε πιο απλά. Πάρτε έναν Ολυμπιακό κι έναν Παναθηναϊκό. Ζητείστε απ’ τον καθένα να σας εκθέσει με απολύτως λογικά επιχειρήματα γιατί υποστηρίζει την συγκεκριμένη ομάδα, υποθέστε ότι έχετε τα αντίστοιχα λογικά επιχειρήματα ώστε να τον πείσετε να αλλάξει ομάδα! Πιστεύετε ότι αυτό θα συνέβαινε ποτέ; Για κανέναν λόγο! Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν υπάρχει κανένα λογικό επιχείρημα! Αυτό συμβαίνει με όλους τους οπαδούς των ομάδων! Πάρτε μια κυρία που μαγειρεύει μακαρόνια Misko και μία που μαγειρεύει Melissa και μία που μαγειρεύει ας πούμε Barilla. Τους λέμε να αλλάξουν τα μακαρόνια τους και να διαλέξουν διαφορετική μάρκα! Αποκλείεται! Είναι πεπεισμένες ότι μαγειρεύουν τα νοστιμότερα μακαρόνια!
Η διαφήμιση, η οποία απευθύνεται κυρίως στο στομάχι του καταναλωτή και στην επιθυμία της νοικοκυράς να φτιάξει μοναδικές μακαρονάδες και λοιπές συνταγές, έχει κάνει τόσο καλά τη δουλειά της και με τόσο ύπουλο τρόπο που διαλέγεις μακαρόνια πεπεισμένος ότι θα βγάλεις το φαγητό της διαφήμισης!!!
Όλα είναι ζήτημα πλασαρίσματος, ειδικά από τη στιγμή που η εποχή μας έδωσε το ελεύθερο σε κάθε είδους “μύθο” να γίνει απαραίτητος!
Ποιοι χρησιμοποιούν τους πιο πετυχημένους τρόπους για να πλασαριστούν ως “από μηχανής Θεοί” για τη λύση όλων των προβλημάτων μας; Μα φίλοι μου, το λέμε συνέχεια – ασχέτως αν το ξεχνάμε την κρίσιμη ώρα και την πατάμε – βρίζουμε, χτυπιόμαστε, τους δείχνουμε με το δάχτυλο. Είναι οι ένοχοι για τα προβλήματά μας – εμείς είμαστε αλλά ας κρυφτούμε για λίγο πίσω από το άλλοθι μας – και μας εκμεταλλεύονται αφού τους αφήνουμε, περήφανοι για την επιλογή μας! Τα κόμματα και βέβαια οι πολιτικοί που κάνουν καριέρα στην πλάτη μας! ( Το τι σκολίωση και τι κύφωση έχει πέσει, δεν περιγράφεται!)
Μαζευόμαστε στις συγκεντρώσεις τους, ακούμε τις αερολογίες τους, τραγουδάμε τραγούδια επαναστατικά – το πώς συνέβη να έχουν όλοι τραγούδια που προέρχονται από έναν πολιτικό χώρο εμένα με έχει αφήσει “στο χάσιμο” που λένε και οι νέοι μας- και δώστου ” Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε…”! Όταν μάλιστα συμβεί να συζητηθεί κάποιο θέμα με τους οπαδούς άλλου κόμματος γινόμαστε οι “Πράσινοι” και οι “Βένετοι” και ο τόπος συνάντησης ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης!
Κορόιδα!!! Δεν το λέω εγώ! Μας το είπε κατάμουτρα ξέρετε ποιος!
Είναι η αλήθεια κι ευχαριστούμε, αλλά την γνωρίζαμε κάποιοι τουλάχιστον και σοβαρά δεν σας παίρνουμε, αλλά και σας παίρνουμε γιατί είστε επικίνδυνοι και το ξέρετε! Βέβαια, αγαπημένοι μου, επικίνδυνοι γινόμαστε κι εμείς που καθόμαστε και διαφωνούμε και δεν σκεφτόμαστε “πρακτικά”! Μα το είπε ο άνθρωπος κι έχει δίκιο… Τι έχουν να χωρίσουν; Ποια διαφορετική πολιτική να ακολουθήσουν, όταν ανήκουμε στην Ε.Ε, είμαστε μια χώρα Νατοϊκή, κατά συνέπεια τα συμφέροντά μας ταυτίζονται με αυτά της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ ακόμα κι όταν δεν ταυτίζονται;
Μπορούν να ασκήσουν πολιτική ανεξάρτητη απ’ αυτή που ακολουθείται σε παγκόσμιο επίπεδο; Στη Γερμανία για την ευχή του Καγκελάριου… λχ. Ποδιές κατουρημένες απ’ όλους κι εμείς οι αφελείς, οι ανώριμοι και αδαείς πιστεύουμε σε θεσμούς, όρια, σύνορα, νόμους, αξιοκρατία κι άλλα τέτοια.
Πονάει η αλήθεια, ελάτε να το πούμε μαζί. Να το παραδεχθούμε. Είναι σαν τα στημένα πρωταθλήματα που τα ανακαλύψαμε ή τα αποκαλύψαμε κι αυτά ( εδώ βέβαια ίσως και να φωνάζει ο κλέφτης… ίσως…). Όλοι μαζί, αχταρμάς, ενώ εμείς απ’ έξω να φωνάζουμε σαν απολίτιστοι και να κραυγάζουμε ακατανόητες κραυγές προς επίρρωση του τάδε ή του δείνα. Μωρέ για να μπούνε στο Προ πο είναι και να παίζουμε ένα δύο χι τις Κυριακές το μεσημέρι πριν το φαγητό…
Το θέμα είναι πως πριν αποκαλυφθούν τους αποκαλύπτουμε. Υπάρχουν αυτές οι ψυχές που διαλέγουν να τραβήξουν μοναχικές στον κόσμο, χωρίς φανφάρες και φωνές που ξέρουν τι γίνεται… Ψυχές που πετάνε ψηλά.
«Οι πολιτικοί, δεν απευθύνονται στο μυαλό του κοσμάκη. Απευθύνονται στην καρδιά, που είναι επιρρεπής στα λάθη. Και στο στομάχι του, που είναι αλάνθαστος στόχος, καθώς κυβερνιέται από το ένστικτο του κορεσμού της φοβερής του πείνας… Τα κόμματα, έχουν σκοπό να σπέρνουν διχόνοια και να διαιρούν τον κόσμο σε συγκρουόμενες μάζες με εύκολη διαχείριση. Σε μάζες που μπορούν να τις κινούν με συνθήματα. Μάζες ευκολόπιστες, που νομίζουν πως ο εχθρός, είναι ο μεροκαματιάρης της διπλανής εξαθλίωσης…»[1]
Το θέμα είναι να ξεπεράσουμε τις φοβίες που έντεχνα καλλιεργούν με την προπαγάνδα τους τα ΜΜΕ. Όλα τα μακαρόνια κάνουν την ίδια δουλειά, όλα τα απορρυπαντικά επίσης. Αυτή τη στιγμή είμαστε σ’ ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Στις λεπτομέρειες κρίνονται όλα και μάλιστα στις ουσιαστικές λεπτομέρειες…
Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο ..διάβολος.