Με τα χέρια ανοιχτά 

Αλλότρια όνειρα σκύβουν έξω απ’ τα παράθυρα

Έλα κοντά μου

Το σώμα μου υπακούει σε νόμους αιώνιους

Δίχως ουσία τα πολλά λόγια

Με τα χέρια ανοιχτά καλώ την ανάγκη

Η ανάμνηση των παιδικών χρόνων παγίδα της μνήμης

Κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει στα οδοφράγματα

Πόλεμος η ζωή κι ο θάνατος πέρασμα στο αεί

Μη με ξεχνάς, μη με αφήνεις

Φοβάμαι μη γυρίσει ξαφνικά το ρολόι

και δείξει χθες

Το τρένο σφυρίζει και κόβει τη νύχτα στα δύο

Νυστέρια ακονίζονται και κρεβάτια παγωμένα

Στο λευκό φως των χειρουργείων περιμένουν τα σώματα

Η μυρωδιά σου ψαλμός και ζείδωρο ύδωρ

Στο απόγειο της ερημιάς μου

Εσύ

Κι ο Θεός

Παρουσίες που δεν αλλοιώνονται στο τικ τακ

Ο χρόνος εχθρός πανίσχυρος

Και το παιδί μέσα μου μια ηλιαχτίδα

Που μασάει ελπίδες και δίνει χρησμούς.

Περπατάω με τα χέρια ανοιχτά

Η εντελέχεια είναι η νίκη μου…