Σήμερα, Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, η Εκκλησία μνημονεύει τη μεταμέλεια της πόρνης γυναίκας, η οποία άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού Χριστού. Μνημονεύει τον ιερό Νιπτήρα, ότι δηλαδή ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο, πριν το φαγητό, έπλυνε τα πόδια των Μαθητών του, και του Ιούδα, διδάσκοντας με το παράδειγμά Του αγάπη.
Στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού βρίσκονται οι μαθητές και ο Χριστός δύο ημέρες πριν το Πάθος του Κυρίου κι εκεί μια γυναίκα, πόρνη ονομάζεται στο Ευαγγέλιο, φτάνει με μύρο σε αλαβάστρινο μπουκάλι, αξίας τριακοσίων δηναρίων. Με αυτό λούζει τον Ιησού και με τα δάκρυά της και σκουπίζει τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Οι μαθητές και κυρίως ο Ιούδας, αντιδρούν επειδή ήταν ακριβό το μύρο και θα μπορούσαν τα χρήματα να πάνε στους φτωχούς. Ο Χριστός για να δικαιώσει την γυναίκα παρεμβαίνει και αναφέρεται στην ταφή Του λέγοντας «Τους φτωχούς θα τους έχετε πάντα κοντά σας, εμένα όχι.» Τα λόγια αυτά τα λέει για να τα ακούσει και ο Ιούδας, ο προδότης μαθητής. Ωστόσο ο Ιούδας μένει απολύτως ψύχραιμος και αποφασισμένος.
«Ενώ η μετανιωμένη για τις πράξεις της γυναίκα εκδηλώνει τη μετάνοιά της, ουσιαστικά επιστρέφει εν Χριστώ στο αρχαίο κάλλος. Αντίθετα, ο Ιούδας προετοιμάζει την προδοσία του Διδασκάλου. Με ταπείνωση η πρώην πόρνη γυναίκα διείδε την παρουσία του Σωτήρα Χριστού, παρά ταύτα ο μαθητής, παρά την τριετή εμπειρία του στο περιβάλλον του Θεανθρώπου, μελετά την εξαγορά του ατίμητου. Αιτείται 30 αργύρια ως αντιμισθία της προδοσίας του Διδασκάλου του.»
Ο Ιούδας έχει θράσος. Τολμά και ρωτά «Μήπως είμαι εγώ Κύριε ο προδότης;», όπως και οι υπόλοιποι μαθητές κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου. Η γυναίκα, στον αντίποδα του, ανοίγει τον δρόμο για όλους τους αμαρτωλούς στους αιώνες. Για όσους μετανοήσουν. Για όσους πιστέψουν με την καρδιά τους σ’ Εκείνον. Τις τελευταίες Του στιγμές ο Χριστός δύο ανθρώπους μας δίνει ως παραδείγματα, την μετανιωμένη πόρνη και τον μετανοήσαντα Ληστή για τον οποίο μας βεβαιώνει κιόλας ότι βρίσκεται στον Παράδεισο…
Μεγάλη Τετάρτη… καλούμαστε να μεταστραφούμε, να μετανοήσουμε, να αφήσουμε πίσω τον χωμάτινο εαυτό μας, τον στρεβλό εαυτό μας που εκπορνεύεται, που προδίδει, που ψεύδεται, που σταυρώνει τον Χριστό στο πρόσωπο του συνανθρώπου, που έχει χάσει τον δρόμο προς την Ανάσταση και τη σωτηρία.
Μας καλεί ο Χριστός και σε απόλυτη σιωπή. Σε σιωπή μπροστά στον συνάνθρωπο. Εύκολα κατακρίνουμε αυτό που η «ηθική» μας δεν χωράει, αλλά δεν γνωρίζουμε το βάθος και τον τρόπο της μετάνοιας κάθε ανθρώπου. «Η πίστη σου σε έσωσε», λέει ο Χριστός στη γυναίκα, «οι αμαρτίες σου συγχωρούνται», και ξεσηκώνει την οργή των εχθρών του που λυσσάνε να τον σκοτώσουν. Μια πόρνη μετανοεί και φέρεται με στοργή και αγάπη μοναδική στον Έναν και Μοναδικό Χριστό προκαλώντας ακόμα και τους Μαθητές. Προκαλώντας σκάνδαλο στους αιώνες των αιώνων. Η αγάπη είναι αυτή που προκαλεί το σκάνδαλο. Γιατί η γυναίκα, έχοντας επίγνωση αυτού που είναι, πλησιάζει με ταπείνωση και κυρίως αγάπη τον Χριστό. Αυτός την αγάπη διακρίνει στην καρδιά της και η αγάπη είναι που την σώζει και την αλλάζει. Η αγάπη γίνεται η ελευθερία της. Γιατί η αγάπη μας κάνει ταπεινούς. Η αγάπη μας κάνει να κατανοούμε πως χρειάζεται η λύπη για ό,τι μας χωρίζει από τον Χριστό και η μετάνοια που μας ξαναφέρνει κοντά Του. Η αγάπη μας βοηθά να δούμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις, αλλά ότι χρειαζόμαστε τον Χριστό. Η αγάπη είναι αυτή που μας κάνει να τολμούμε. Να συγχωρούμε για να συγχωρεθούμε. Να πηγάζει το δάκρυ της ευαισθησίας από την καρδιά μας για όλους, αλλά και για τον εαυτό μας. Να προσπίπτουμε στα πόδια του Λυτρωτή, αναζητώντας μια καινούρια αρχή. Η αγάπη είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να καταφέρουμε να ενωθούμε μαζί Του, να αναστηθούμε μαζί Του. Όσοι Τον ακολούθησαν στους αιώνες, αγάπη είχαν για Εκείνον.
Η Εκκλησία μας προτείνει την αγάπη που ελευθερώνει. Την αγάπη του Σταυρού και της Ανάστασης, γιατί ο Χριστός είναι η Αγάπη. Αλλά και όσοι Τον ακολούθησαν, με την αμαρτωλή γυναίκα στο επίκεντρο της ημέρας αυτής, την αγάπη βίωσαν και γεύτηκαν τη χαρά της αληθινής ελευθερίας.
