Κάθε φορά που φεύγει ένας χρόνος συνήθως μας καταλαμβάνει μελαγχολία και μιαν αίσθηση πως όλα τελειώνουν γρήγορα και δεν μας ρωτάνε… Το τραγούδι “Πάει ο παλιός ο χρόνος…” μας προσκαλεί σε γιορτή και μας προτρέπει να κοιμίσουμε στην καρδιά τον πόνο του χωρισμού καθώς έρχεται ο νέος με δώρα, γέλια, χαρές και γλέντια.
Δεν ξέρω αν αυτός ο χρόνος καθώς φεύγει μας αφήνει αισθήματα νοσταλγίας για το φευγιό του.
Σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τόσο μαύρη η κατάσταση – και επηρεάζει και τη χώρα μας – που τα γέλια και οι χαρές για τον καινούργιο χρόνο είναι μάλλον αμφίβολα.
Ευχόμαστε κάθε φορά ολόψυχα Ειρήνη, Αγάπη, Ομόνοια και κάθε ευχή που ελπίζουμε ότι θα εξασφαλίσει την παγκόσμια και την ντόπια ευημερία. Ειδικά όμως το 2024 δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “ειρηνικό” έτος. Τι μας αφήνει καθώς φεύγει;
Την ώρα που πατιούνται αυτά τα πλήκτρα είτε στην Ουκρανία είτε στη Μέση Ανατολή κάποια ρουκέτα, κάποιος πύραυλος, κάποιο όπλο θα σκίζει τη νύχτα και θα ρημάζει ζωές και ψυχές…
Χορτάσανε τα μάτια μας εικόνες παιδιών στη Γάζα νεκρών ή τραυματισμένων… Σπίτια ξεκοιλιασμένα παντού, φωτιά και ερείπια. Άνθρωποι – φιγούρες τραγικές να περιφέρονται απεγνωσμένοι και απελπισμένοι με το κενό και τον τρόμο στα μάτια. Δάκρυα, φωνές και λυγμοί…
Ο φανατισμός κι ο εγωισμός όμως δεν υποχωρούν, αντιθέτως, καλλιεργούνται. Οι εξοπλισμοί δεν σταματούν. Τα πολιτικά, εθνικιστικά ή θρησκευτικά κίνητρα δεν σταματούν να ενισχύουν τους αντιπάλους. Ακούς τη ρητορική των αρχηγών και των κάθε λογής υπευθύνων και τρομάζεις. Πόσο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα;
Ο πλανήτης ζει ήδη τον Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο κι εμείς στεκόμαστε απέναντι στα γεγονότα άπραγοι και αμίλητοι.
Οι χώρες της Δύσης ζουν τη δική τους κρίση σε οικονομικό και πολιτικό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Να μιλήσουμε για τη φτώχεια και την αδυναμία των ανθρώπων να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες τους; Να μιλήσουμε για τις τιμές των τροφίμων στα σούπερ μάρκετ ή τα ενοίκια ή την ενέργεια; Γαλλία και Γερμανία βρίσκονται επισήμως σε κρίση πολιτική και οικονομική. Ο φόβος ενός παγκόσμιου κραχ είναι ορατός και όλοι εξαρτώνται από την πολιτική που θα ακολουθήσει ο Ντ. Τραμπ στην Αμερική… Η Ευρώπη μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό της και να ψάχνει τα βήματά της.
Σε ό,τι αφορά στα πολεμικά μέτωπα, η Δύση στο σύνολό της αντί να επιδιώκει την ειρήνη, υποδαυλίζει και στηρίζει τον πόλεμο μέχρι να δεχτεί τις συνέπειες των πράξεών της. Το ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένο για όλα και ειδικά σε ό,τι αφορά τα της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Είναι μια ευκαιρία να δείξουν στη Ρωσία ποιος έχει το “πάνω χέρι” άσχετα αν με αυτόν τον τρόπο οδηγηθούμε σε μια πυρηνική καταστροφή. Οι Βαλτικές χώρες ήδη προετοιμάζονται γι’ αυτό το ενδεχόμενο.
Μην ξεχνάμε και το καημένο περιβάλλον…. Μας μιλάνε για “κλιματική αλλαγή” και κρίση λες και είμαστε οι υπεύθυνοι για το χάλι αυτό – έχουμε σίγουρα το μερίδιό μας στην κατάσταση αυτή – ενώ “ξεχνάνε” τις πυρκαγιές που έχουν μπει για να εξασφαλιστεί ξυλεία ή για να γίνουν οικόπεδα ή νέες καλλιέργειες ανεμογεννητριών ή ξεχνάνε τα εργοστάσια και τα λύματα που πετιούνται σε ποτάμια και θάλασσες και λίμνες.
Τι να πρωτοπεί κανείς! Μετά φταίνε τα “φαινόμενα” του καιρού για τις καταστροφές και για όσα στραβά μας συμβαίνουν. Σίγουρα τα μπαζωμένα ρέματα, τα ακαθάριστα φρεάτια και τα σκουπίδια στις κοίτες των ποταμών είναι ευθύνη όλων μας, αλλά κάθε κράτος φέρει την ευθύνη του πολιτικού σχεδιασμού και της πρόληψης. Και πάντα υπάρχει και η συνεργασία σε διεθνές επίπεδο προκειμένου να προστατευθεί το περιβάλλον, μόνο που μένει στα χαρτιά και στα λόγια!
Πέρα από το γενικό μαυρισμένο τοπίο υπάρχει και το εσωτερικό που το μαυρίζει η ανεξέλεγκτη βία. Βία κορυφωμένη τόσο μεταξύ ανηλίκων όσο και μεταξύ ενηλίκων. Η ενδοοικογενειακή βία είναι η μόδα της εποχής μας όπως και οι γυναικοκτονίες μαζί με την τρομοκρατία και τη βία στα σχολεία και στις παρέες ανηλίκων. Ξαφνικά όλοι βαράνε και σκοτώνουν, έτσι για πλάκα! Είτε γιατί θεωρούν τον άλλον κτήμα τους! Ή επίσης βιάζουν! Πατεράδες τέρατα και μητέρες ακόμα! Κι η τηλεόραση ή τα social media φροντίζουν να μας ενημερώνουν για να μπορούν να μας τρομοκρατούν με τη σάπια κοινωνία μας…
Αυτά έχουμε να παρουσιάσουμε και τούτη τη χρονιά! Μαζί με την πολιτική αστάθεια, το γκρέμισμα των αξιών σε πολιτικό επίπεδο. Τη διάλυση και τον χωρισμό, το “σκαπουλάρισμα” από τη δικαιοσύνη των υπευθύνων για μια εθνική τραγωδία, την “επιβράβευση” των πολιτικά υπεύθυνων γι’ αυτήν με την επανεκλογή τους, την κοινωνία που δεν αντιδρά σε όσα της συμβαίνουν…
Δεν ξέρω τι θα πάρουμε μαζί απ’ αυτή τη χρονιά. Σε προσωπικό επίπεδο ευτυχώς έχουμε πάντα και τις χαρές και τις λύπες μας.
Αυτά που μας πονάνε και μας πικραίνουν όμως σε παγκόσμιο επίπεδο, πώς θα γίνει να τα αφήσουμε σ’ αυτόν τον χρόνο και να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή; Είναι σίγουρο ότι είμαστε ακόμα πολύ περισσότεροι αυτοί που ελπίζουμε και ευχόμαστε Καλή Χρονιά και Ευλογημένη με Όλα τα Καλά! Και ελπίζουμε ειλικρινά και βαθιά για Ειρήνη, Αγάπη, Ομόνοια, Ευτυχία για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Και επιμένουμε. Άλλωστε μόνο έτσι έχει νόημα, Μόνο με ανθρωπιά και αγάπη αξίζει αυτή η ζωή!
Καλή Χρονιά!
