«Στείλε, όταν φτάσεις…» λόγια που έγιναν κραυγή, σύνθημα αγωνίας και ένδειξη θρήνου, που πια, όταν τα λες, θυμάσαι πενήντα εφτά ψυχές που περιμένουν δικαίωση, που τρέμεις, όταν τα λες…
Ένας χρόνος από εκείνο το άγριο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου και το πιο άγριο πρωί της 1ης Μαρτίου 2023 που το τρένο που έφυγε από Λάρισα για Θεσσαλονίκη, το ιντερσίτι 62, συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία που κατέβαινε από Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα, καθώς για 12 ολόκληρα λεπτά τα δύο τρένα κινούνταν στην ίδια γραμμή, αλλά κανένας υπεύθυνος δεν το είχε καταλάβει. Αποτέλεσμα; Ένα τραγικό δυστύχημα με φρικτές απώλειες 57 ψυχές, κατά κύριο λόγο φοιτητές, ίσως και περισσότεροι ακόμα – πολλά ακούγονται για μη καταγεγραμμένους επιβάτες, για αλλαγές εισιτηρίων της τελευταίας στιγμής, για εισιτήρια που πιθανότατα εκδόθηκαν εντός του τρένου – οι οποίοι ακόμα δεν έχουν βρει δικαίωση από την ελληνική δικαιοσύνη…
Οι μεγάλες συγκεντρώσεις, με αφορμή τη θλιβερή επέτειο, η συγκέντρωση υπογραφών προκειμένου να αρθεί η ασυλία και να λειτουργήσει προς πάσα κατεύθυνση η Δικαιοσύνη, δεν φαίνεται να πτοούν κανέναν. Άλλωστε το είδαμε και με τις εκλογές. Ο άνθρωπος που – σίγουρα – είχε την πολιτική ευθύνη για το δυστύχημα έθεσε ξανά υποψηφιότητα και εξελέγη παμψηφεί χωρίς να προβληματιστούν οι ψηφοφόροι του ή ο αρχηγός του κόμματός του για την ποινική του ευθύνη. Οι ποινικές ευθύνες έχουν χαθεί μέσα στην ομίχλη της φωτιάς!
Κανείς δεν έχει δώσει απαντήσεις στα χιλιάδες ερωτήματα, κανείς δεν έχει αναλάβει πραγματικά ευθύνες για την τραγωδία και η ζωή όσων θα έπρεπε να απολογούνται γι’ αυτό το έγκλημα κυλάει ομαλά και χωρίς καμία αγωνία. Μόνο η ζωή 57 οικογενειών έχει ανατραπεί, έχει βυθιστεί στο πένθος και στα ερωτηματικά χωρίς απαντήσεις. Απαντήσεις που ζητάει κι ο ελληνικός λαός. Ο οποίος φέρει κι αυτός ευθύνες για την κωλυσιεργία είτε γιατί έδωσε “λευκή επιταγή” στην ίδια Κυβέρνηση είτε γιατί απείχε από τις εθνικές εκλογές κατά πλειοψηφία.
Και από πού να αρχίσει κανείς άραγε; Από το «μανιτάρι» της έκρηξης που υπάρχει καταγεγραμμένο σε βίντεο και φανερώνει πως στη μία αμαξοστοιχία υπήρχε κάποιο χημικό στοιχείο που δεν έπρεπε; Οι έρευνες έδειξαν ότι πρόκειται για την ουσία ξυλόλιο. Διαβάζουμε στην εφημερίδα «Το Βήμα»: […]«…Την ίδια ώρα χρησιμοποιείται διαδεδομένα και στην νοθεία καυσίμων. Κάτι που όπως είναι φυσιολογικό δημιουργεί πολλά σενάρια για τους λόγους που δεν φαίνεται να είναι δηλωμένο στην εμπορική αμαξοστοιχία.
Τα μέλη της επιτροπής των ανεξάρτητων πραγματογνωμόνων που όρισαν οι οικογένειες των θυμάτων, διαπίστωσαν πως η έκρηξη και το «μανιτάρι» φωτιάς που κατέγραψαν κάμερες ασφαλείας, ήταν αποτέλεσμα της ύπαρξης ξυλολίου που υπήρχε στην εμπορική αμαξοστοιχία.
Οι δειγματοληψίες από το σημείο της σύγκρουσης και από τα συντρίμμια των συρμών έγιναν με μεγάλη χρονική καθυστέρηση, στις 29 του περασμένου Μάρτη. Ανιχνεύτηκε η ύπαρξη ξυλολίου σε 7 διαφορετικά σημεία, τόσο στο χώμα στην περιοχή της σύγκρουσης όσο και στις εξωτερικές επιφάνειες των μηχανών. «Εντοπίστηκε εκεί που δεν πλησίασαν οι μπουλντόζες και δεν έγιναν επεμβάσεις», επισημαίνει πραγματογνώμονας των οικογενειών των θυμάτων Κώστας Λακαφώσης και εκτιμά ότι κάποιο από τα δύο τρένα μετέφερε από δύο έως πέντε κυβικά μέτρα.Τα μέλη της επιτροπής έστειλαν τα δείγματα στο Γενικό Χημείο του Κράτους κι οι αναλύσεις επιβεβαίωσαν μια σειρά από σκέψεις που υπήρχαν από την πρώτη στιγμή. Ειδικότερα, οι επιστημονικές αναλύσεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως το ξυλόλιο διασκορπίστηκε στην περιοχή με τη σύγκρουση και έπειτα, ως πτητική ουσία εξατμίστηκε και χάθηκε…» Τώρα, έχουν βρεθεί κι άλλα εύφλεκτα υλικά, βίντεο δεν βρέθηκε καθώς στο βίντεο εκείνης της νύχτας γράφτηκε άλλο επάνω και τέτοια ανάλεκτα που δείχνουν πόσο σοβαρά αντιμετωπίζεται μια Εθνική τραγωδία από τις Αρχές και κάθε λογής υπευθύνους.
Μας πήρε ένα χρόνο κι ακόμα οι ευθύνες αφορούν στο ότι αν υπήρχε αυτό το ρημάδι το σύστημα της τηλεδιοίκησης δεν θα πέθαιναν τα παιδιά μας! Τα τσίπουρα στο σταθμαρχείο ήταν τα μόνα που έφταιγαν και το λάθος ήταν ανθρώπινο, αλλά μόνο των υπαλλήλων; Δεν υπάρχει πολιτική – ποινική ευθύνη; Αυτοί που πάνω από μια δεκαετία έχουν διατελέσει Υπουργοί Μεταφορών κι έχουν υπογράψει συμβάσεις για τους Σιδηροδρόμους δεν ευθύνονται για τίποτα; Με κροκοδείλια δάκρυα και μια παραίτηση προσωρινή σώζεται κάτι;
Μόνο οι γονείς, οι συγγενείς και οι άνθρωποι που είχαν κάποιον δικό τους μέσα στο φονικό τρένο προσπαθούσαν να καταλάβουν πώς γίνεται εν έτει 2023 να συγκρούονται τρένα και να υπάρχουν εγκληματικές παραλείψεις. Το ίδιο προσπαθούν να καταλάβουν μέχρι σήμερα, αν και πλέον γίνεται φανερό πως με αδιάφορους πολιτικούς και εξίσου αδιάφορους υπαλλήλους το κακό είναι ζήτημα στιγμής.
Είναι αδιανόητο να μην έχουν αποδοθεί ακόμα ευθύνες και να γελοιοποιεί την αξιοπρέπεια όλων μια δήλωση σαν αυτή που έκανε ο πρωθυπουργός ανήμερα της τραγικής επετείου. Όταν έχει ζητηθεί από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία να αποδοθούν ευθύνες και σε πολιτικούς κι αυτό απορρίπτεται από την Ελληνική Βουλή, δεν είναι δυνατόν να μας δουλεύουν ο πρωθυπουργός, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας για απόδοση δικαιοσύνης στα Τέμπη! Όταν δεν έχει φτάσει κανείς στα δικαστήρια – και δεν μιλάμε μόνο για υπαλλήλους – για ποια δικαιοσύνη μιλάμε; Αλίμονο, στη χώρα αυτή μπορείς να κρυφτείς πίσω από την ασυλία αν είσαι βουλευτής κι αν είσαι υπουργός, εκεί να δεις!
Μόνο που 57 ψυχές ακόμα φωνάζουν και ψάχνουν να δικαιωθούν! Κι ας πάλεψαν να τις “μπαζώσουν” για να μην ακούγονται οι φωνές τους και να χαθούν τα όποια στοιχεία. Μόνο εδώ παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες οι τοπικοί… «άρχοντες». Βιάστηκε ο κ. Αγοραστός να μπαζώσει το σημείο. Ο λόγος; Αυτός ξέρει την αλήθεια…
Όπως βιάστηκε κι ο Φρούραρχος της Προεδρικής Φρουράς να ζητήσει να σβηστούν τα… «συνθήματα» που έγραψαν οι φοιτητές μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη… Μα δεν ήταν συνθήματα! Ήταν τα 57 ονόματα των νεκρών! Και σ’ αυτό τον τόπο ξέραμε ότι οι νεκροί ήταν πρόσωπα ιερά! Ξαφνικά έγιναν «συνθήματα»! Ίσως αυτά τα συνθήματα να γίνουν η αρχή για μια άλλη χώρα, μια άλλη πατρίδα που δεν θα είναι μητριά για τα παιδιά της!
Θέλουμε Δικαιοσύνη και την θέλουμε Χθες!
