Χριστός Ανέστη! αγαπημένες φίλες και αγαπημένοι φίλοι

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, παρά τις συννεφιές και τις ακατάστατες μέρες, περάσατε όμορφα την πασχαλινή εβδομάδα.
Πρέπει να περάσατε έστω και κάπως όμορφα, γιατί δυστυχώς γύρω μας τα πράγματα συνεχίζουν να είναι γκρίζα, σκούρα και συννεφιασμένα, σκοτεινά.

Σαν σήμερα, 21 Απριλίου του 1967 η χώρα μας βρέθηκε στα χέρια των δικτατόρων και για επτά χρόνια η δημοκρατία, η ελευθερία, η έκφραση και η σκέψη βρίσκονταν σε αναστολή ή στα ξερονήσια εξορία ή στα κολαστήρια της ΕΣΑ και βασανίζονταν. Αφού ξεφορτωθήκαμε αυτούς, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους νοσταλγούς του φασισμού και των ναζί κι όταν είπαμε ότι ξεμπερδέψαμε κι ότι δεν πρόκειται ούτε την ψήφο τους να βρουν, μια ωραία πρωία ένας κύριος έβαλε πλάτη ώστε μέσα από τη φυλακή να αποκτήσουν νομιμότητα! Ποιοι; Οι νοσταλγοί του φασισμού, οι ακροδεξιοί, οι μισαλλόδοξοι, οι ρατσιστές! Εδώ πέρασαν στη λήθη οι χουντικοί που κάποτε τους εξυμνούσαν κάποιοι γιατί δεν είχαν ιδέα από αξίες! Και βρεθήκαμε με το χειρότερο φίδι να μας έχει ζώσει ξανά, στα καλά καθούμενα και να απειλεί ότι θα μας δαγκώσει!
Οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν για το αντίθετο, αλλά ήταν τελικά αρκετό αυτό; Μήπως έπρεπε να σκεφτούν όλες τις πιθανότητες και να προλάβουν όλες τις εξελίξεις;
Δεν μας φτάνουν όλα τα προβλήματα που έχουμε, πρέπει τώρα να ανησυχούμε μη πάρουν έδρα και τα φασισταριά!

Να ανησυχούμε γιατί οι άνθρωποι πάνω στην απελπισία τους αναζητούν τρόπους να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές των κυβερνήσεων! Για τις ελλείψεις, για όσα δεν γίνονται, για όσα ξεκινούν και σταματάνε, γι’ αυτά που διαλύονται!
Το πόσο τραγικά είναι τα πράγματα στη Δημόσια Υγεία το γνωρίζουμε όλοι. Ταλαιπωρία για εξετάσεις, για να δούμε τον γιατρό που μας παρακολουθεί, για φάρμακα στα νοσοκομεία, αν είναι σοβαρές και οι παθήσεις τότε το τρέξιμο είναι ακόμα μεγαλύτερο. Μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα στα νησιά και στην επαρχία γενικότερα. Θέλουν οι γιατροί φιλότιμα να κάνουν τη δουλειά τους και τα χέρια τους είναι δεμένα. Κάποιοι πραγματικά από φιλότιμο, τα παρατάνε!
Αυτό συνέβη με τον γιατρό από το Κέντρο Υγείας Σερίφου! Ίσως το διαβάσατε. Ο άνθρωπος αυτός έφυγε από τη Σουηδία ( ! ) και ήρθε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Σέριφο, προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Ωστόσο, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Θανάσης Κοντάρης το 2018 πήγε κόντρα στο ρεύμα του brain drain (της μετανάστευσης σε άλλη χώρα για καλύτερες συνθήκες ζωής), αφήνοντας τη Σουηδία για να επιστρέψει στην Ελλάδα, γιατί όπως είχε πει ήθελε να προσφέρει στην πατρίδα του, επιλέγοντας τη μικρή Σέριφο, προκειμένου να υπηρετήσει τους κατοίκους αυτού του μικρού νησιού.

Σπούδασε στην Πάτρα. Άφησε την Ελλάδα για την Σουηδία, χώρα η οποία έχει σαφώς πιο οργανωμένο σύστημα υγείας. Eργαζόταν με υψηλές αμοιβές, ωστόσο πριν από σχεδόν πέντε χρόνια πήρε τον δρόμο της επιστροφής για τα πάτρια εδάφη με πολύ λιγότερα, χρήματα και εφόδια, αλλά και χειρότερες συνθήκες εργασίας.
Μέσα από τις αναρτήσεις του “φώναζε” για αυτά που συμβαίνουν και δυσχεραίνουν τη δουλειά ενός γιατρού που καλείται να σώσει ζωές: «Η προσπάθεια είναι όσο γίνεται να διορθώσουμε την αδικία που βιώνουν οι κάτοικοι των μικρών Κυκλάδων στην πρόσβασή τους σε υπηρεσίες Υγείας. Παραδείγματος χάριν, ένας ασθενής με έμφραγμα στη Σέριφο θα έρθει σε επαφή με καρδιολόγο 18 με 20 ώρες μετά το έμφραγμα. Δεν τα έχω καταφέρει λόγω έλλειψης προσωπικού και λόγω της πολύ μεγάλης επισκεψιμότητας στο νησί. Άλλο είναι να πρέπει να φροντίσεις για 1.250 κατοίκους και άλλο για 12.000 άτομα –κάτοικοι και επισκέπτες– το καλοκαίρι. Εάν οι ντόπιοι είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους Αθηναίους τον χειμώνα σε ό,τι αφορά την περίθαλψή τους, το καλοκαίρι η κατάσταση επιδεινώνεται αφού με το ίδιο υγειονομικό προσωπικό καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε περισσότερα περιστατικά».

Την περίοδο των εμβολιασμών, εν μέσω της Πανδημίας, είχε πετύχει τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμένων σε σχέση όχι μόνο με τα μικρά νησιά, αλλά και με τα εμβολιαστικά κέντρα όλης της Ελλάδας ακόμα και της Ευρώπης.
Τον γιατρό Αθανάσιο Κοντάρη ανακάλυψε και το Bloomberg.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Χρυσολωράς είχε γράψει:

«Αν αναρωτιέσαι ακόμη γιατί έφυγαν τόσες χιλιάδες επιστήμονες από την Ελλάδα και δεν ξαναγυρίζουν, μην πας μακριά, μέχρι τη Σέριφο. Αυτή είναι η ιστορία του Θανάση, του γιατρού, που σπούδασε στην Ελλάδα με έξοδα του φορολογούμενου, αλλά αναγκάστηκε να μεταναστεύσει με την κρίση.

Ο Θανάσης πήγε λοιπόν στη Σουηδία, έμαθε τη γλώσσα, έκανε την ειδικότητα, τις μετεκπαιδεύσεις του, έγινε ένας εξαιρετικός γιατρός, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω δεκάδες φορές ο ίδιος. Είχε τη δουλειά του εκεί, με παλαβά λεφτά σε σύγκριση με ό,τι θα έπαιρνε στην Ελλάδα.

Αλλά ο Θανάσης είχε ένα πρόβλημα: του έλειπε η πατρίδα και κυρίως το νησί που έκανε το αγροτικό του, η Σέριφος. Παράτησε λοιπόν τη ζωάρα & τις ταξιδαρες σε όλο τον κόσμο & πήρε τη θέση του μόνιμου γενικού γιατρού στη Σέριφο που ήταν κενή για χρόνια, γιατί κανείς δεν την ήθελε.

Ο Θανάσης παντρεύτηκε κιόλας στο νησί & βάλθηκε να οργανώσει το ιατρείο. Αλλά σε λίγο καιρό, τα Σουηδικά πρότυπα του & ο αριστερός του ρομαντισμός στούκαραν στον τοίχο της ελληνικής πραγματικότητας. Καθώς δεν έβρισκε ανταπόκριση δια της υπηρεσιακής οδού, αυτοσχεδίασε:

Έβγαλε ένα δελτίο τύπου στην τοπική εφημερίδα, όπου εξηγούσε ότι ο νόμος για την πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι ανεφάρμοστος (οι Σεριφιωτες θα πρέπει να πηγαίνουν σε οικογενειακό γιατρό σε άλλο νησί! Λες και είναι εύκολο με 10 μποφόρ το χειμώνα!). Καλούσε επίσης σε αυτοοργάνωση:

Έκανε μια λίστα στο φαρμακείο με βασικά πράγματα και εξοπλισμό που χρειάζεται το αγροτικό ιατρείο, διαρκώς ανανεούμενη, ώστε όσοι θέλουν (και μόνο), κάτοικοι και παραθεριστές, να συνδράμουν και να το ενισχύουν, για να μπορεί να παρέχει βασικές υπηρεσίες περίθαλψης.

Σήμερα ο Θανάσης αντιμετωπίζει Ε.Δ.Ε ότι δήθεν ρεζίλεψε και παρέκαμψε την υπηρεσία του. Αντιμετωπίζει επίσης τις επιθέσεις του δημάρχου, ο οποίος του είχε πει αντί να κάνει λίστες να παίρνει ο ίδιος λεφτά. Ο Θανάσης του απάντησε «είμαι επιστήμονας, όχι ψάλτης να βγάζω πανέρι».

Ευτυχώς, αν όλα πάνε όπως τα θέλει το ελληνικό σύστημα, η Σουηδία, καλή της ώρα, είναι πάντα εκεί και περιμένει με τις μισθάρες της και τη ζωάρα της τον Θανάση. Που γύρισε στην πατρίδα του μόνο για να νιώσει «σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πανταξένος»”.

Ωστόσο, κάποια στιγμή τα κακώς κείμενα του τόπου μας υπερίσχυσαν της αγάπης του γιατρού και προκάλεσαν την αγανάκτησή του. Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από την ανάρτησή του στο facebook που θα σας αγανακτήσει κι εσάς!
«… Ζω με την οικογένειά μου και εργάζομαι σε ένα μικρό νησί που δεν διαθέτει: πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», κοινοτική νοσηλεύτρια, ιδιώτη ιατρό, παιδίατρο, (στοιχεία που θα μπορούσαν να αποσυμφορήσουν τη λειτουργεία του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ) και παιδικό σταθμό.

– Ο Δήμος Σερίφου αδυνατεί, λόγω νομοθεσίας, να παρέχει κάποιο κίνητρο στο μοναδικό ειδικευμένο ιατρό. Το ίδιο και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου η οποία χορηγεί επίδομα μονάχα σε αγροτικούς και επικουρικούς ιατρούς.

– Τους θερινούς μήνες εργαζόμαστε υπερωριακά, παράνομα και με εξουθενωτικά ωράρια, σε τετοίο σημείο που είμαστε επικίνδυνοι για την ασφάλεια των ασθενών, ενώ η πληρωμή μας, αφορά κυρίως (μας αποζημιώνονται) 7 εφημερίες.

– Δεν υπάρχει κανένα κοινωνικό, οικονομικό και επιστημονικό κίνητρο για ιατρούς-επιστήμονες που θέλουν να εργαστούν σε δυσπρόσιτες και προβληματικές περιοχές όπως οι Κυκλάδες.

– Μιλώντας για brain drain, το Ε.Σ.Υ. επ’ ουδενί δεν αποτελέι πόλο έλξης των Ελλήνων ιατρών που έφυγαν για το εξωτερικό.

– Όσο και να προσπαθήσαμε να βρούμε λύση με την προϊσταμένη αρχή μου, 2η ΔΥΠΕ, η υπάρχουσα νομοθεσία μας οδηγεί σε αδιέξοδο.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά και για άλλα τόσα, σας ενημερώνω πως κατέθεσα αίτηση παραίτησής μου, από τη θέση του ΓΕΝΙΚΟΥ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ επιμ. Α΄ του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ.

Με εκτίμηση,

Αθανάσιος Κοντάρης

ΓΕΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

Επιμελητής Α’, ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ»

Αυτός είναι ο τόπος στον οποίο ζούμε. Οι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν εμποδίζονται πότε από τη γραφειοκρατεία, πότε από νόμους που δεν έχουν λογική, αλλά έχουν κάποιο στόχο που μόνο αυτοί που τους ψηφίζουν γνωρίζουν, άλλοτε από το γεγονός ότι ανήκουν σε άλλο κόμμα από το κυβερνόν και δεν γίνεται να συνεργαστεί η κυβέρνηση με κάποιον που ναι μεν κάνει έργο, αλλά δεν είναι “δικός της”, πότε γιατί έτσι βρε αδερφέ, στην Ελλάδα ζούμε και οι στραβές είναι δεδομένες.

Πριν κλείσω το άρθρο θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε μια Υπέροχη Γυναίκα που έφυγε χθες από τη ζωή. [Υπέροχες είναι όλες οι Γυναίκες και φαίνεται πως πρέπει να το τονίζουμε αυτόν τον καιρό, να μην ξεχνιόμαστε!]
Μια γυναίκα που γνώρισα για λίγο από κοντά αλλά μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η απλότητά της, η γλυκύτητά της, η αγωνία της και ιδιαιτέρως το νοιάξιμό της για το βιβλίο! Τι μπορούμε να κάνουμε για να έρθει ο κόσμος πιο κοντά με το βιβλίο; Να κατέβει “πιο κάτω” το βιβλίο; Να βγει “έξω” το ελληνικό βιβλίο κι άλλο! Δεν της έφτανε αυτό που γινόταν, ήθελε κι άλλο! Ήθελε πιο πολλά για το βιβλίο! Όχι στα λόγια, όχι! Να γίνουν έργα! Πράξεις. Είχε όραμα!
Ηρεμία την χαρακτήριζε στις συζητήσεις της στο διαδίκτυο, ακόμα και στις πολιτικές. Ευγένεια και δυναμισμός χωρίς ποτέ να χάνει την ψυχραιμία της και τον καλό τρόπο της. Απλότητα στη συναναστροφή της με τους διαδικτυακούς φίλους, ομορφιά και γλυκύτητα στα λόγια της.
Η Μυρσίνη Ζορμπά δεν είναι πια μαζί μας.
Το πολιτικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο της είναι γνωστό. «Δεν ήμουν ποτέ επαγγελματίας πολιτικός, αλλά είχα τη βαθιά πεποίθηση ότι η πολιτική είναι ο τρόπος να αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα προβλήματα» δήλωνε με νόημα η ίδια επιμένοντας, διαχρονικά, πως είναι «με το κόμμα του Πολιτισμού».
Το όραμά της για τον Πολιτισμό το συνόψιζε ως εξής: «Ο σύγχρονος πολιτισμός με επάρκεια να κοιτάξει προς το παρελθόν που είναι η πολιτιστική κληρονομιά και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, διορατικότητα και γνώση της Ιστορίας μας να κοιτάξει προς το μέλλον, προς τους νέους ανθρώπους, την κοινωνία».

Καλό ταξίδι στο Φως!