Εδώ που κάθομαι και λογαριάζω… σκέφτομαι πως δεν σταματούν οι άνθρωποι να με εκπλήσσουν. Από το Δημοτικό μαθαίναμε πως ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε ως όραμα στον ουρανό τον Τίμιο Σταυρό και την φράση ” εν τούτω νίκα”, έδωσε διαταγή να φτιάξουν την ίδια εικόνα και πήγε στον πόλεμο όπου στέφθηκε νικητής. Μετέφερε την πρωτεύουσα στην Κωνσταντινούπολη και θεμελίωσε την Ανατολική αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης… εν ολίγοις δηλαδή γνωστά πράγματα. Ξαφνικά διαβάζω ότι ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής χάρισε έναν σταυρό στον Τραμπ λέγοντας ότι “προσεύχεται για ειρήνη στον κόσμο και την αδιαμφισβήτητη ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η ηγεσία του προέδρου Τραμπ θα οδηγήσει σε παγκόσμια ειρήνη και ευημερία”. Ένιωσα να τρώω ένα χαστούκι ξεγυρισμένο! Ο Τραμπ, Μέγας Κωνσταντίνος και… ειρηνοποιός! Και όλα αυτά που συμβαίνουν; Σε άλλο πλανήτη γίνονται; Εγώ πού ζω;
Γιατί αν ο Τραμπ είναι ειρηνοποιός, τότε ποιος θέλει να καταλάβει την Γροιλανδία, τον Καναδά, και να μετατρέψει την Λωρίδα της Γάζας σε θέρετρο; Τα μάτια μου κάνουν πουλάκια! Δεν τα διαβάζω αυτά που διαβάζω! Άσε που τον ευχαριστεί για την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών στη Μέση Ανατολή! Πού βρε; Στη Συρία; Ή από τους τζιχαντιστές; Διαβάζω κι άλλα και σηκώνεται η τρίχα μου… Τελικά η υποκρισία στις μέρες μας είναι το χαρτί που παίζουν όλοι. Το τρίπτυχο “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια” δεν ήταν μόνο σύνθημα της Χούντας, αλλά και σήμερα “παίζει” ακόμα και στη χώρα που πρώτη υπερασπίστηκε τα δικαιώματα και την ελευθερία του ανθρώπου. Η Αμερική ζει μέρες υποκρισίας και ύπνου βαθέως… Δημιουργήθηκε στον Λευκό Οίκο Γραφείο Πίστης, το οποίο προάγει την συνεργασία μεταξύ θρησκευτικών ηγετών και της κυβέρνησης. Αν σκεφτούμε και άλλες αποφάσεις της κυβέρνησης Τραμπ, μπορούμε να καταλάβουμε το νόημα της κίνησης αυτής.
Το νόημα όμως της κίνησης του αρχιεπισκόπου Αμερικής δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Σε κάθε περίπτωση έφταναν οι υπερβολικές ευχαριστίες τόσο από μέρους του όσο και από μέρους του Οικουμενικού Θρόνου ως πολιτική κίνηση. Η “αναγνώριση” στο πρόσωπο του Τραμπ ενός ηγεμόνα στο μέγεθος του Μ. Κωνσταντίνου όμως τι σημασία έχει και ποιον σκοπό; Πέρα από τη σκοπιμότητα ενέχει και γελοιότητα. Ας του βάλουν και πορφυρό χιτώνα κι ας τον στέψουν αυτοκράτορα επισήμως. Μήπως αυτό σηματοδοτεί η κίνηση; Την παντοκρατορία της Αμερικής και το γεγονός ότι ο Πρόεδρός της είναι “αυτοκράτωρ” του κόσμου; Αλίμονό μας! Θέλει που θέλει να καταβροχθίσει διάφορα μέρη και να κάνει κουμάντο σε άλλα τόσα, ας του ανοίξουμε την όρεξη και για τον κόσμο όλο.
Είναι και η Ευρώπη σαστισμένη και αλαλιασμένη από τις κινήσεις του και δεν ξέρει τι να κάνει και πώς να αντιδράσει, μια χαρά θα μας καταπιεί η Αμερική.
Η αλήθεια είναι πως από την ημέρα που ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντά του βάλθηκε να μας καταπλήξει με τις κινήσεις και τις δηλώσεις του. Φέρεται σαν παντοκράτορας. Μια αναγνώριση επίσημη του έλειπε και του την έδωσε με τους βυζαντινισμούς του ο Ελπιδοφόρος. Τι όνομα! Ειδικά όταν προαλείφεται για πατριάρχης. Όνομα ανθρώπου για να εξυπηρετήσει τη Νέα Τάξη πραγμάτων!  Όταν η εκκλησία ξεπερνάει τα όρια, δημιουργούνται “δεδικασμένα” και ζητήματα περίεργα. Η ιστορία θα ζητήσει τα ρέστα για τις κινήσεις αυτές κι ας ευχηθούμε να μην είναι αργά καθώς έχουμε να κάνουμε μ’ έναν υπερφίαλο άνθρωπο. Το ερώτημα ωστόσο παραμένει… Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι; Τι γυρεύει απ’ τον Πλανητάρχη;