Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια

  Στο παραμύθι αυτό, η υπερπροστατευτική μαμά κατσίκα που πάντα φρόντιζε τα βλαστάρια της, ώστε να τρώνε καλά και να φορούν ζακέτα, τα  είχε επι πλέον δασκαλέψει  πως να συμπεριφερθούν στην περίπτωση που κατά την απουσία της, εμφανιζόταν ο κακός λύκος. Τα κατσικάκια, υπάκουα, έκαναν ότι ακριβώς τους είπε η μαμά τους, αλλά όπως πάντα συμβαίνει όταν όλες οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται με εντολές άνωθεν, το μυαλό αδρανεί, εξ ‘ ου και στο τέλος την πάτησαν. Ο κακός λύκος τα κορόιδεψε, μετατρέποντας το μαύρο χρώμα των ποδιών του σε άσπρο- παλιά τέχνη που γνωρίζουν καλά όλοι οι απατεώνες, μπήκε μέσα στο σπιτάκι τους, τα έκανε όλα γης μαδιάμ, έφαγε βιαστικά τα έξι κατσικάκια, του ξέφυγε όμως το έβδομο που είχε κρυφτεί μέσα στο ρολόι. Πιθανόν στο ρολόι αυτό να κρύβεται ακόμη, ή αν όχι ακόμη, σίγουρα σύντομα εκεί θα καταλήξει, αφού το μετέφερε σε κάποια λατινοαμερικάνικη χώρα, αλλά αυτό είναι δική μου εικασία, μην δίνετε ιδιαίτερη σημασία. Το ευτύχημα ήταν, σύμφωνα πάντα με τους αδελφούς Γκριμ, ότι ο λύκος είχε καταπιεί τα κατσικάκια αμάσητα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καταπίνουμε όλοι ένα σωρό τραγικές ειδήσεις που μας σερβίρουν. Αυτό επέτρεψε στην κατσίκα να τα βγάλει από την κοιλιά του λύκου, μετά από χειρουργική επέμβαση, την οποία εκτέλεσε άριστα. Αυτό το τελευταίο, αν πράγματι συνέβη, ήταν ο λόγος που, αμέσως μετά, στήθηκε ένα γερό γλέντι. Δεν είμαι σε θέση να σας περιγράψω τα του γλεντιού, αφού δεν το έζησα από κοντά, το σίγουρο πάντως είναι ότι το σπιτάκι της κατσίκας ανακατασκευάσθηκε, έγινε σωστό παλάτι, με έξοδα του ίδιου του λύκου, με σκοπό να μετατραπεί σε χαρτοπαιχτική λέσχη. Από τότε, τα υπόλοιπα κατσικάκια, με μάνα ή χωρίς, ζουν καλά και αμφιβάλλω αν θυμούνται πως ξεκίνησε όλο αυτό το παραμύθι.