Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας λαός με ένδοξο παρελθόν, άδοξο παρόν και αβέβαιο μέλλον. Μονίμως του συνέβαιναν περίεργα πράγματα και η αγαπημένη του ασχολία ήταν να τα αναλύει, να τα σχολιάζει, να ψάχνει να βρει τις αιτίες των κακοτυχιών του, να κλαίγεται για κάθε αναποδιά, να καταριέται τους φταίχτες (που πάντα ήταν κάποια σκοτεινά τέρατα) και παρόλα αυτά να θεωρεί τον εαυτό του κέντρο του κόσμου.
Έτσι μεγάλωνε το δέντρο της ζωής του, που όσο κι αν το ροκάνιζαν, αυτό αντιστεκόταν, λόγω της απαράμιλλής ομορφιάς του. Τα τελευταία χρόνια όμως, τα πράγματα παρουσίασαν εντελώς παράξενη τροπή. Το 2015, ξαφνικά, μια σοφία έπεσε από τον ουρανό και χτύπησε τον λαό κατακέφαλα. Για όσους δυσκολεύονται να το πιστέψουν, να θυμίσω πως πάντα γίνονται θαύματα και στους άπιστους, η θρησκεία μας απαντά: «Πίστευε και μη ερεύνα» ! Θαύμα ! Θαύμα !
Πέρασαν λίγα χρόνια σε μια σχετική ηρεμία που είχε να κάνει και με την ζαλάδα που προκάλεσε το χτύπημα της ουράνιας σοφίας, σύντομα όμως το αιμάτωμα που σχηματίσθηκε στο κεφάλι τους άρχισε να υποχωρεί και ο λαός άρχισε να σκέφτεται. Η διεργασία της σκέψης ήταν κάτι εντελώς καινούργιο. Είχε να τους συμβεί από την ένδοξη αρχαία εποχή. Όταν σου συμβαίνει κάτι και δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι, το λες και αποβλάκωση. Ναι! Αυτό ήταν! Τους κατέλαβε όλους μια μαζική αποβλάκωση. Άρχισαν να μην καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα. (Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εποχές που όλα ήταν… κατανοητά). Η ανακατωσούρα στο κεφάλι τους ήταν τόσο μεγάλη, που έφθασαν στο σημείο να αμφισβητούν τους σωτήρες τους και να θέλουν να τους διώξουν. Οι σωτήρες όμως δεν είχαν την ίδια άποψη. Μέχρι τώρα, κουτσά στραβά, καλά τα πήγαιναν. Μόλις είχαν αρχίσει να βολεύονται για τα καλά και κάθε σκέψη για απόσυρση τους οδηγούσε στην τρέλα. Οι διεργασίες της τρέλας πάλι, είναι να μην αρχίσουν. Έτσι και σε αδράξουν είναι δυνατόν να βλέπεις και να φαντασιώνεσαι ότι θέλεις. Από αναπαυτικές καρέκλες μέχρι μαστίγια, τσεκούρια, και άλλα όπλα συμμόρφωσης. Μην κάνετε συσχετισμούς με παρόμοια όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν από δικτάτορες και άλλους κακούς ανθρώπους! Εδώ, αναφερόμαστε σε εξαιρετικά καλούς ανθρώπους, που το μόνο που ήθελαν ήταν το καλό του λαού. Ο λαός όμως μουλάρωσε! Δεν ήθελε το καλό του.
-Βρε πάρτο!
-Όχι δεν θέλω ! Κρατήστε το!
-Είσαι ηλίθιος !
-Δεν πειράζει ! Θα πορευτώ με την ηλιθιότητά μου!
-Είσαι θύμα της προπαγάνδας! Δεν βλέπεις το προφανές!
-Η δυστυχία μου είναι ότι άρχισα να βλέπω.
-Δεν βλέπεις ότι εμείς είμαστε οι καλοί και οι άλλοι οι κακοί ;
-Βλέπω μόνο θολούρα.
Σε αυτόν τον παρανοϊκό διάλογο, το μόνο που θα βοηθούσε τους σωτήρες, θα ήταν μια λοβοτομή !(Μάλλον πολλές λοβοτομές). Απορώ πως δεν το σκέφθηκαν ! Θα έλυνε αυτομάτως όλο το πρόβλημα.
Ίσως πάλι και να το σκέφθηκαν, ποιος ξέρει ;
