You are currently viewing Λίζα Διονυσιάδου: Περί θέματος και αποθέματος

Λίζα Διονυσιάδου: Περί θέματος και αποθέματος

Απόθεμα: αυτό που βαθμηδόν συντελείται με απόθεση

 

1 μια ποσότητα αγαθών (εμπορευμάτων ή χρημάτων), που έχουν φυλαχτεί για μελλοντική χρήση

2 δυνάμεις, σωματικές ή ψυχικές, που έχει ακόμη κάποιος ώστε να συνεχίσει μια επίπονη προσπάθεια

3 (γεωλογία) πετρώματα που σχηματίζονται με την επίδραση του ανέμου

 

Είναι φανερό ότι με ενδιαφέρει η δεύτερη σημασία του αποθέματος, μια και το θέμα μου δεν είναι άλλο από την εύρεση θέματος!

 

Στο σχολείο, μας έλεγαν: Βγάλτε μια κόλα χαρτί και γράψτε ! Το θέμα μας είναι …κλπ

Το δικό μου θέμα σήμερα, σε μέρες βαρυφορτωμένες από θέματα και άλλο τόσο μπερδεμένες από την έλλειψη κεντρικής ιδέας σε όλα ανεξαρτήτως τα θέματα, είναι ελεύθερο. Ελεύθερη είμαι να το επιλέξω και να το αναπτύξω, έτσι ώστε να μοιάζει  ενδιαφέρον και για κάποιους άλλους, εκτός από μένα.

Εκ πρώτης όψεως  μια τέτοια επιλογή φαίνεται απλή.

Τα γεγονότα τρέχουν με πυραυλική ταχύτητα. Καθημερινά γίνονται γνωστά όλο και νέα παράδοξα συμβάντα που όμως δεν εντυπωσιάζουν πια κανέναν.  Η τεράστια επιτυχία τους οφείλεται κυρίως στην συντήρηση (για να μην πω στην επιδείνωση), της τρικυμίας που καλά κρατεί στα ανθρώπινα κρανία.

Ανοίγω την τηλεόραση για βοήθεια, μα την κλείνω αμέσως ή τουλάχιστον παύω να την παρακολουθώ. Εξακολουθεί να παίζει μόνη της υπηρετώντας έτσι έναν πιο ανθρώπινο σκοπό: Της συντροφιάς !

Σκέφτομαι σκόρπια, μερικά από  τα τελευταία νέα:

 

Το ζήτημα της ακρίβειας για παράδειγμα. Άσε, (μονολογώ), υπάρχουν οι αρμόδιοι για να το αναπτύξουν έτσι, ώστε να το καταστήσουν γρίφο και να έχουν σε συνέχεια άπλετο χρόνο να μηρυκάσουν τις αιτίες και τις επιπτώσεις της.

 

Το  ζήτημα της ομοφυλίας ή ομοφυλοφιλίας που απασχολεί τη χώρα ως μείζον, και διχάζει (τι πρωτότυπο), τον έρημη αυτή χώρα, το απορρίπτω αμέσως ! Διάολε (σκέφτομαι), τι μπορώ να γράψω για ένα θέμα για το οποίο και οι παπάδες έχουν βαρύνουσα άποψη;

 

Το ζήτημα της ίδρυσης  ιδιωτικών πανεπιστημίων, το θεωρώ ξεπερασμένο ! Εδώ δεν απασχολεί τα άμεσα ενδιαφερόμενα πρόσωπα που είναι πολύ νεότερα από μένα. Η μόνη μου επιθυμία για τους νέους σπουδαστές είναι να μπορούν να σπουδάζουν δίχως παρενόχληση και βανδαλισμούς στις σχολές τους. Κατά τα άλλα, άχρηστα πτυχία, μπορούν εξ ίσου καλά να παρέχουν τόσο τα κρατικά , όσο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

 

Ερχόμαστε στο ζήτημα της εικόνας της πόλης. Η διαμόρφωση κοινόχρηστων χώρων και γενικότερα η αισθητική των κτισμάτων με απασχολούσε πάντα λόγω επαγγέλματος αλλά και ευαισθησίας. Θα μπορούσα να γράψω πολλά πάνω σ’ αυτό. Αλλά έχει νόημα ; Απαντώ μόνη μου: κανένα. Ο ένας δήμαρχος θα ξεπερνάει μονίμως τον προηγούμενο σε ακαταλαβίστικα οράματα, τα παρατράγουδα της διαφθοράς  από δίπλα θα χρωματίζουν πάντα με τον δικό τους χρωστήρα τα χρώματα της εικόνας  και η πόλη θα αναστενάζει. Σχετικά με την αισθητική των κτισμάτων από την άλλη, τι να σχολιάσω, όταν ο καθένας μπορεί να επεμβαίνει όπως θέλει και ο έλεγχος μεταφράζεται σε πρόστιμα.

 

Υπάρχουν άπειρα θέματα. Το τραγικό είναι πως τα αποθέματα , αυτές οι δυνάμεις, σωματικές ή ψυχικές , που έχει ακόμη κάποιος  ώστε να συνεχίσει μια επίπονη προσπάθεια, έχουν τόσο λιγοστέψει που με οδηγούν στο απαισιόδοξο συμπέρασμα πως, εν τέλει, το θέμα που γυρεύω να βρω και να αναπτύξω, είναι ακριβώς η ματαιότητα της εύρεσής του.

 

Λίζα Διονυσιάδου

Η Λίζα Διονυσιάδου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα και την Αίγινα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Σοβιετική Μόσχα και εργάσθηκε σε Αθήνα και Πειραιά. Ασχολείται με την λογοτεχνική γραφή τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει εκδώσει ποιήματα (ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ), μικρές ιστορίες (ΡΟΕΣ) και μυθιστορίες (ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ).

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.