Κούκλος. Μέσα στο μπλε ραφ κοστούμι του, γινόταν η αιτία για πολλές φαντασιώσεις. Έκατσε στην θέση του οδηγού, φόρεσε τα δερμάτινα γάντια του και ξεκίνησε για το δρομολόγιό του. Περνούσε από πολλές στάσεις, εξυπηρετώντας αγόγγυστα το επιβατικό κοινό. Γυναίκες διαφόρων ηλικιών, κυρίως μεσήλικες, διψασμένες για σεξ και συναίσθημα, του έδιναν το μπιλιέτο με το τηλέφωνό τους. Πώς έβρισκαν χαρτί και στυλό, στην ψηφιακή εποχή ; Ίσως γιατί κι αυτές ήταν άλλης εποχής.

Το υπερσύγχρονο λεωφορείο εκτελούσε αψεγάδιαστα το δρομολόγιό του. Εκείνος, όταν έπρεπε, κατέβαινε να βοηθήσει τους επιβάτες, αφήνοντας πίσω του το αρρενωπό του άρωμα. Φωτιά και λαύρα οι θηλυκές υπάρξεις. Ίσως και κάποιες αρσενικές ή ουδέτερες.

Αίφνης και χωρίς προφανή λόγο, το όχημα άρχισε να ρετάρει, ώσπου σταμάτησε να κινείται. Έσπευσε να δει τι συμβαίνει. Άνοιξε το καπό της μηχανής και αντίκρυσε έκπληκτος 12 στρογγυλά κεφάλια, να εκτοξεύουν πάνω του μαύρα, καμένα λάδια. Το μπλε κοστούμι, το λευκό πουκάμισο και το καλοχτενισμένο μαλλί του γέμισαν βρωμόλαδα. Υποχώρησε  αιφνιδιασμένος και σαστισμένος.

Έπεσε χάμω, βγάζοντας καπνούς από τα αυτιά και σπίθες από όλες του τις αρθρώσεις. Λίγο αργότερα, το καθολικό βραχυκύκλωμα τον έβγαλε για πάντα εκτός λειτουργίας. Κάτι δεν είχε πάει καθόλου καλά για το μοντέλο ARFARA-456.