Άσμα στην αγάπη
Έχω μέρες να ακούσω τη φωνή σου
Δε μιλάμε πια
Εσύ λιώνεις αθόρυβα τις νύχτες
Τις μαλακές γραμμές από τα ακροδάχτυλα σου
Για να μου γράφεις γράμματα
Και ‘γω κάθε πρωί ξεθωριάζω τα χρώματα απ’ τα μάτια μου
Για να διαβάζω ξανά και ξανά τις λέξεις που μου έγραψες
Δεν υπάρχει φωνή που να κρατά τόσο πολύ
Όσο τα γράμματα επάνω στο χαρτί
Έτσι μου λες
Κι όσα θέλω να σου πω
Δε θέλω να χαθούνε στους αιθέρες
Αιώνια θέλω να κρατήσουν
Αν το χαρτί κρατούσε τόσο
Ίσως ένα βράδυ να σταμάταγα
Κι αν χωρούσε όλα όσα θέλω να σου πω
Ίσως και να ‘γραφα ένα μονάχα
Δε ακούω τη φωνή σου πια
Μονάχα σε διαβάζω
Όρκους αιώνιους
Στίχους που μου γεμίζουν την καρδιά
Μα αγαπημένε μου
Απόψε, ένα μονάχα σου ζητώ
Να ακουμπώ τις άκρες από τα μακριά και δυνατά σου δάχτυλα
Να νιώθω τα λόγια σου ψιθυριστά να με χαϊδεύουν στο λαιμό
Να ακούω τη φωνή σου να πάλλεται από το πάθος
Και υπόσχομαι
Τίποτε να μη χάνεται
Καθώς θα εισπνέω αθόρυβα
Με μικρές πνιχτές ανάσες
Τους αιθέρες που ταξιδεύουνε τα λόγια σου
