Όταν κατοικούσα στην Νάπολη, υπήρχε στην πόρτα του παλατιού μου μια ζητιάνα στην οποία έριχνα κέρματα πριν ν’ ανέβω στο αμάξι μου. Μια μέρα, έκπληκτος που δεν έπαιρνα ποτέ μου ευχαριστίες, κοίταξα τη ζητιάνα. Λοιπόν, καθώς κοίταζα, είδα ότι αυτό που μου είχε φανεί για ζητιάνα, ήτανε μια κάσα από ξύλο βαμμένη πράσινη που περιείχε κόκκινο χώμα και μερικές μπανάνες μισοσαπισμένες…

(από την συλλογή Le Cornet à Dés, 1917, του Max Jacob, Κεμπέρ, Γαλλία, 1876-1944 Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Ντρανσύ, Γαλλία).

——-

Η μετάφραση έγινε από την έκδοση του 1945, Gallimard 

Βιογραφία

Ο Μαξ Ζακόμπ γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1876 στο Καμπέρ της Βρετάνης, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Το 1894 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και εγγράφηκε στην Αποικιακή σχολή, που προετοίμαζε στελέχη για την αποικιακή διοίκηση της Ινδοκίνας, και συγχρόνως στη νομική σχολή της  Σορβόννης. Τον Δεκέμβριο του 1898 έδωσε επιτυχώς τις εξετάσεις του και έλαβε το πτυχίο νομικής, με ειδίκευση στο ναυτικό δίκαιο. Από εκείνη την εποχή εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός τέχνης και καθιερώθηκε με το ψευδώνυμο Λεόν Νταβίντ. Ενδιαφερόμενος για καλλιτεχνική σταδιοδρομία, άρχισε μαθήματα σχεδίου. Έκανε μποέμικη ζωή στη Μονμάρτρη, γνώρισε τον Πάμπλο Πικάσσο, ο οποίος παρέμεινε δια βίου φίλος του (και απεικόνισε τον Ζακόμπ στο έργο του Τρεις Μουσικοί). ^[15]Γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1901 και ο Ζακόμπ βοήθησε τον Ισπανό καλλιτέχνη να μάθει γαλλικά. Αργότερα, συγκατοίκησαν με τον Πικάσο σε ένα δωμάτιο, σε απόλυτη ένδεια, κοιμόντουσαν με τη σειρά, ο ποιητής τη νύχτα, ο ζωγράφος την ημέρα. Για ένα χρονικό διάστημα έμειναν και οι δύο στο Μπατώ Λαβουάρ.

Ο Ζακόμπ, ο οποίος ήταν Εβραίος, μετά από ένα όραμα που είχε το 1909 ασπάστηκε τον Καθολικισμό. Για δύο χρόνια, βυθίστηκε σε αυτό που θα έμενε το έργο της ζωής του, μια αποκρυφιστική εξήγηση του Ευαγγελίου, της Π. Διαθήκης και των Πατέρων. Το 1921 αποχώρησε από τη λογοτεχνική και πνευματική ζωή και εγκαταστάθηκε έξω από το Παρίσι, στο Σαιν-Μπενουά-συρ-Λουάρ. Επέστρεψε στο Παρίσι μετά από έξι χρόνια, το 1927, κατά τα οποία ταξίδεψε και στο εξωτερικό. Συνέχισε τη μποέμικη ζωή αλλά ενδιάμεσα αποτραβιόταν στο Σαιν-Μπενουά όπου αφοσιώνονταν στην αυτοσυγκέντρωση και την προσευχή. Το 1933 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. ^]Στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη ζωγραφική, έως τη σύλληψή του το 1944.