Ιούλιος 2024
Σχόλη
Ξόμπλιαζα τις μέρες μου μετρώντας τους άγονους καρπούς κάποιας εσφαλμένης μου αγωνίας.
Ντυμένη με τα ασαφή μάρμαρα της πρωινής μου σκέψης έσκυψα κι έκοψα την άγουρη καρδιά του καρπουζιού σιγομουρμουρώντας τους άμεμπτους λόγους της μάνας μου.
Αυτοί έμειναν μαργωμένοι στη μέση καύσωνα θερινής βεγγέρας, απρόσκοπτοι στην πορεία προ του αφθάρτου. Κουδούνιζαν πεντακάθαρα στο βάθος της διάφανης σάρκας του απρόκλητου τέλους.
Απόντος του ονόματος
Χωρίς ίχνη.
Έλειπε το όνομα, κεφαλή που έχει αποκοπεί από το σώμα.
Θολά τα σημεία αναγνώρισης, καμιά ελπίδα να βρεθεί σύντομα η χαμένη ταυτότητα.
Ρωτούσε να μάθει το θεϊκό όνομα, ίδιος Μωυσής μπροστά στη Φλεγόμενη Βάτο.
Και λάβαινε απάντηση:
Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου.
Ανατολικά
Ο έρωτας είχε γίνει έξη, δευτέρα φύσις. Χάιδευε το μαλακό υπογάστριο της ζωής με ελικοειδείς κινήσεις σε ένα σώμα πεσμένο σε τατάμι, τριγυρισμένο από τη μούχλα και την ευτροφία της ανατολής.
Μπορεί να έμενε ξηρός κοινωνός των ζωτικών δυνάμεων της απώτερης αυτής γης, αλλά πάντα θα ‘ξερε πώς ν’ αγαπάει.
Σιρόκος προς Σιμούν
Όπως γινόμαστε κάθε φορά… Μένουμε ο ένας στη χούφτα του άλλου μια γροθιά άμμος, απομεινάρια της νυχτερινής στάχτης που αφήνει η en corpus περιπλάνηση των δαχτύλων.
Είναι, μάλλον, αυτό που λένε η καυτή ανάσα των ανέμων ενόσω ταξιδεύουν από την ενδοχώρα στις ηπειρωτικές ακτές. Το έμπυρο υλικό αντέχουν τα σπλάχνα, όχι το δέρμα.
Αν θέλεις, θα σου υποδείξω ποιος είναι ο Σιρόκος και ποιος ο Σιμούν. Βοήθησέ με, όμως, να καταλάβω πώς θα σου έκανε αυτό τη διαφορά;
Ηδονοβλεπτικό δίστιχο για τις κατσαρίδες του Κάφκα
Για αυτούς που χαίρονται να βλέπουν…
Κατσαρίδες του Κάφκα στο ανάκλιντρο της αιωνιότητας.
Εξαπίνης (Παίδες της μοίρας)
Έβαιναν καλώς, ώσπου ξεπήδησε εκείνο το υποατομικό σωματίδιο που διατάραξε το σύμπαν, τρεμόσβηνε μπροστά τους, θνησιγενής σπίθα εν μέσω των ανέμων.
Δίλημμα υποτροπής: να επιλέξουν μεταξύ ζωής ή εικοτολογίας του θανάτου; Θα ήταν είτε το ένα είτε το άλλο.
Οι στάχτες ένα γύρο είχαν σβήσει. Όμως, κάποιος σκάλιζε τα γκρίζα κατάλοιπα. Ποιανού η σάρκα ψηνόταν στην πυροστιά μέχρι να στεγνώσει;
Από καιρό δεν ήταν παίδες της μοίρας. Το πεπρωμένο τους είχε γραφτεί.
Αν εξαιρέσεις τη διάρρηξη.
